เรื่องนี้จริงๆก็นานแล้วค่ะ
ว่าจะ ว่าจะ ว่าจะ ตั้งกระทู้แล้วก็ไม่ได้ตั้งสักกะที...

วันนี้ผ่านศิริราชนึกได้เลยมาตั้งค่ะ

ประมาณเดือนกรกฏาคม คุณพ่อต้องผ่าตัดเปลี่ยนเส้นเลือดหัวใจ
โดยคุณหมอต้องแงะๆเส้นเลือดที่ขา มาแทนเส้นเลือดเดิมที่อุดตันไป
ทำให้ตอนนั้นคุณพ่อเดินไม่ได้

ทีนี้...ก็ลุกไปขับถ่ายไม่ได้
และอาคารที่คุณพ่อนอนพักก็ไม่ได้ให้ญาติอยู่เฝ้าเองเพราะเป็นห้องเตียวรวม
เวลาคุณพ่อปวดท้องหนักก็ต้องให้คุณพยาบาลมาช่วยเหลือ

ตอนพ่อเล่าพ่อดูปลื้มและตื้นตันมาก พ่อไม่คิดว่านอกจากเมียกับแม่จะมีใครมาเช็ดก้นให้ได้แบบนี้

วันที่ออกจากรพ. ก็เลยกล่าวขอบคุณพยาบาลคนนึง ซึ่งจริงๆก็จะชมทั้งวอร์ดนั่นแหละค่ะ
แต่เดินไปบอกได้ไม่หมดหรอกนะ ก็เลยได้บอกคุณพยาบาลคนที่มาเช็ดตัวให้เป็นครั้งสุดท้าย
คุณพ่อก็พนมมือให้พรคุณพยาบาลเลย ขอบคุณมากๆๆ
และบอกไปว่า ไม่รู้จะตอบแทนยังไงเลย...

คุณพยาบาลบอกว่า
"ขอบคุณค่ะขอบคุณมากๆ ทำงานมาไม่ค่อยได้เจอคนไข้พูดแบบนี้
ฟังแล้วมีกำลังใจ ถ้าจะตอบแทน คนไข้แค่ลูแลตัวเองดีๆ ให้สุขภาพแข็งแรงก็พอค่ะ"

จำได้ว่าตอบประมาณนี้
และก็พูดคุยกันอีกเยอะแยะเลยค่ะ
ถามเค้าไปคำนึงว่า ทำไมเลือกมาเป็นพยาบาล
เค้าบอกว่าตอนนั้นก็จำไม่ได้ รู้แค่เป็นอาชีพที่ดีมั่นคง
แต่ตอนนี้รักอาชีพไปแล้ว...คงทำไปจนเกษียนอย่างแน่นอน
ดีจังเลยนะคะ ทำงานด้วยใจรัก
ตอนนั้นจำชื่อพี่พยาบาลได้ แต่เพราะไม่ได้จดอะเนอะ -_- นานแล้วก็ลืมอะ

ก็เลยอยากเอาคำพูดนั้นมาบอกต่อค่ะ...
ตอนที่ฟังก็แบบ...เออเนอะจริงๆด้วย ดูแลตัวเองให้ดี ก็ไม่ป่วย พอไม่ป่วยก็ไม่ต้องมาหาหมอ
ไม่ต้องมานอนรักษาให้พี่เค้าเหนื่อย ก็เลยบอกพ่อว่า
โอเคนะ จะไม่มาแล้ว...สัญญาจะไม่มาเป็นภาระให้พี่เค้าอีก
คุณพ่อก็บอกว่าจะรักษาสัญญา ตอนนี้หายแล้วดูแลตัวเองได้ดี รักสุขภาพมากขึ้น

ปล. ตอนนั้นนอนที่ตึกเฉลิมพระเกีรยติค่ะ ชั้น1 เตียงB3 (ถ้าจำไม่ผิด)