ผมมีข่อข้องใจที่ทำให้ไม่ค่อยสบายใจมาหลายปีแล้ว คือเมือประมาณเจ็ดปีก่อน คุณป้าแถวบ้านผมเค้าชวนไปปฎิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน สิงห์บุรีเป็นเวลาเจ็ดวัน ตอนนั้นผมตอบตกลงเพราะอยากไปอยู่แล้วด้วย ไปถึงก็แต่งชุดขาวห่มขาวและรับการถือศีลแปดหมู่จากหลวงพ่อจรัญ เจ้าอาวาส หลายท่านในที่นี้อาจจะเคยปฎิบัติธรรมที่นั่นแล้วเหมือนกัน วันนึงก็เดินจงกรมกับนั่งฝึกกรรมฐานไม่ต่ำกว่าสี่ ชม

ผ่านไปได้วันแรก หลังผมเริ่มรู้สึกเจ็บแปร๊บเพราะก่อนหน้าที่จะไปวัด ผมเพิ่งกลับจากต่างประเทศแล้วตอนสมัยอยู่ที่นั่นเคยไปช่วยคนเข็นยกรถที่ติดหล่มจนหมอนรองกระดูกผมเคลื่อนเล็กน้อยทำให้ขาและหลังช่วงล่างปวดและชา ผมทนนั่งคิดเอาใจใส่กับความปวด ว่าปวดหนอๆแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ลืมหรือหาย จนทนมาวันที่สามเลยมีโอกาสได้พบป้าตอนทานข้าว เลยบอกว่าปวดไม่ค่อยไหวแล้ว คุณป้าเลยบอกงั้นกลับก่อนก็ได้ ให้รีบไปหาหมอ ผมตอนนั้นยังไม่ค่อยสบายใจที่ต้องกลับ เลยแวะเดินผ่านที่เรือนรับรองของหลวงพ่อเผื่อจะเจอท่านแล้วขอลาอย่างเป็นทางการ แต่ปรากฏไม่เจอ เลยปรึกษาหลวงพี่ที่เป็นพระพี่เลี้ยง ท่านก็บอกไม่ต้องคิดมากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับเถอะ ผ่านมานานแล้วแต่ผมก็อดคิดไม่ได้ว่าจะบาปมั้ย เพราะเหมือนละศีลแล้วหนีกลับกะทันหัน ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าครับ