ปาฏิหารย์เพราะบุญบารมืหรืออย่างไร  กำหนดไว้อย่างลงตัวเป็นข้นตอนพอดีทีเดียวว่า เมื่อถึงเวลานั้นดิฉันจะต้องไปอินเดืย  เพื่อร่วมสาธยายพระไตรปิฎก
            ก่อนไปนั้นดิฉันไม่ใช่นักแสวงบุญ ไม่ไช่นักปฏิบัติธรรมแต่หลังกลับจากอินเดีย ทุกวันนี้ดิฉันเข้าวัดฟังธรรมไปถือศีล ปฏิบัติธรรมในวันพระ และเมื่อมีกิจกรรมสำคัญทางพระพุทธศาสนาด้วยจิตที่เลื่อมใส ศรัทธายิ่ง (แต่ยังไม่ใช่นักปฏิบัติธรรมตัวจริงเพราะยังมีกิเลสมากโขอยุ๋)
            เบื้องแรกเมื่อออกจากราชการ(เออร์รี่)ได้มีญาติธรรมสายบุญก็ว่าได้มาติดต่อหาอาสาสมัครไปช่วยในงานสาธยายพระไตรปิฏกในปี ๒๕๕๒ ปีนั้นประเทศไทยเป็นเจ้าภาพ  ดิฉันตกลงรับไปเป็นอาสาสมัครทันทีแบบปาฏิหารย์จริงๆ โดยมีบุตรสาว ๒ คน ยินดีออกค่าเครื่องบินและค่าใช้จ่ายทั้งหมด  ๓ ปี ติดต่อกัน (ปี ๒๕๕๒ -๒๕๕๓-๒๕๕๔ )
           ร่วมงานสาธยายพระไตรปิฎก  ๑o วัน เริ่ม ๑ - ๑o ธค ๕๒ ปีนี้ประเทศธิเบตได้เข้ามาจัดสถานที่บวงสรวงและร่วมสาธยายด้วย ที่บริเวณใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ในพระมหาเจดีย์พุทธคยาซึ่งเป็นสถานที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ มีท่าน "ดาลัยลามะ "  และรองของท่านทั้งสองพระองค์ได้ร่วมมากราบไหว้และสาธยายพระไตรปิฎกด้วย
           ไม่น่าเชื่อดิฉันตัวจิ๊บจ้อยแค่นี้ จะมีบุญได้มากราบท่านอย่างใกล้ชิดถึงอินเดียด้วยปาฏิหารย์จริงๆ  มีน้อยคนนักอย่างชาวไทยที่จะได้พบและได้กราบท่าน และได้ฟังการสวดมนต์ของพระสงฆ์ชาวธิเบต เสียงดังอื้ออึงกึกก้องทั่วบริเวณ  ได้ฟังแล้วแสนปลื้มใจยิ่งนัก(เป๊ะเว่อร์)  และยังได้ฟังการสวดมนต์ของพระสงฆ์ชาวพุทธทั่วโลก เช่นศรีลังกา เวียดนาม พม่า ลาว เป็นต้น ช่างเป็นปาฏิหารย์อย่างไม่น่าเชื่อ  และที่สำคัญมีความสุขใจยิ่งนัก เมื่อดิฉันได้ร่วมสาธยายพระไตรปิฎกเป็นภาษาบาลี และดิฉันก็ติดใจอย่างที่สุด จนปีต่อมา พศ. ๒๕๕๓ ญาติธรรมคนเดิมติดต่อมาขออาสาสมัครไปอินเดียอีก ดิฉันตอบรับสมัครไปทันที  
            ในปี พศ. ๒๕๕๔ ดิฉันได้เดินทางไปด้วยตนเองด้วยความสมัครใจโดยมีสามีเป็นผู้ติดตามไปด้วย ....จบปาฏิหารย์ภาคแรก