เรื่องเล่าของเด็กชาย ( ตอน 1 )
เรื่องเล่าของเด็กชาย
วันหนึ่งมีเด็กชายคนหนึ่งมาขอเป็นเพื่อนของเราในเฟซบุ๊ค แต่เราไม่ได้สนใจจนวันหนึ่งเรามองไปที่หน้าเฟซของเด็กคนนี้ ภาพที่เห็นคือเด็กคนนี้แตกต่างจากคนอื่นในภาพที่สีผิว และภาพของเด็กคนนี้รวมทั้งเพื่อน ๆ
ทันใดนั้นเราตอบกลับความเป็นเพื่อนไปที่เด็กคนนี้
หลังจากนั้นไม่นานเด็กคนนี้ ส่งข้อความมาหาเราและบอกว่าเราคือคนสำคัญในโลกของเขา
หลังจากนั้นเกือบทุกวัน เด็กคนนี้จะมีเรื่องมาเล่าให้เราฟังเรื่องโรงเรียน
เรื่องความฝันในอนาคตว่าอยากจะเป็นหมอ
และเรามักจะถามทุกครั้งว่าการเรียนของเธอเป็นอย่างไรบ้าง
แล้วเธอเล่นฟุตบอลชนะหรือแพ้เด็กชายคนนี้จะเล่าเรื่องราวชีวิตในแต่ละวันให้เราฟังเสมอ ๆ
และนี่คือความบริสุทธิ์ของเด็ก ๆ ที่เราหลงลืมไป
วันหนึ่งเราบอกเด็กชายว่า
-ฉันชอบเล่นฟุตบอลกับบาสเก็ตบอล แล้วเธอชอบเล่นหรือเปล่า
เด็กชายตอบว่า ผมชอบเล่นฟุตบอลและก็บาสเก็ตบอลและผมก็เล่นให้กับโรงเรียนด้วย
-และหลังจากนั้นบ่อยครั้งที่เด็กชายจะเล่าให้เราฟังว่า
วันนี้ผมเล่นฟุตบอล ที่โรงเรียนกับเพื่อน ๆ
-เรามักจะถามกลับไปว่าใครชนะ
เด็กชายตอบกลับมาว่า ผม
-ฉันถามเด็กชายว่า แต้มเท่าไหร่
เด็กชายตอบว่า 10-2
-เราบอกกับเด็กชายว่า ฉันดีใจมากที่เธอชนะและหลังจากนั้นเด็กชายจะกล่าวขอบคุณอย่างมีความสุข
-แต่ในความเป็นจริงแล้ว เรามักแอบดูรูปและเว็บไซต์ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้เสมอ
ซึ่งเป็นที่อยู่ของเด็กชายและเพื่อน ๆ ภาพที่เราเห็นคือ
ภาพของพวกเด็ก ๆ ที่ใส่เสื้อผ้าที่ได้รับการบริจาคจากผู้ใจบุญจากทั่วโลกและสนามฟุตบอลของเด็กชายและเพื่อน ๆคือพื้นซีเมนต์ที่เต็มไปด้วยฝุ่นและด้านหลังคืออาคารเก่า ๆ ที่เป็นที่พักของเด็กชายและเพื่อน ๆ
-บางครั้งที่เราหวนคิดถึงช่วงเวลานั้น เรามักร้องไห้เมื่อคิดถึงเหตุการ์ณนี้
เพราะความเป็นจริงแล้วเราโกหกเด็กชายเพราะสำหรับเราแล้วเราไม่เคยชอบเล่นฟุตบอลหรือบาสเก็ตบอลเลย เราเพียงแค่ต้องการให้เด็กชายมีความสุขและรู้สึกว่ามีคนที่คอยเป็นเพื่อนของเขาเสมอ.
ปัจจุบันเด็กชายคนนี้ เตรียมตัวเดินทางสู่ประเทศสหรัฐอเมริกา ได้รับการดูแลโดยครอบครัวใหม่เนื่องด้วยเด็กชายคนนี้เป็นเด็กกำพร้าและเกิดในประเทศที่ยากจนและแร้นแค้นของโลกประเทศหนึ่ง.
ถ้าวันหนึ่งเราอยากพูดกับเธอสิ่งที่เราอยากพูดคือขอขอบคุณที่ทำให้โลกของเราสวยงามและขอโทษที่ตอบเธอช้าไป
นางฟ้าของเธอ Your Angle
Ps.รูปภาพจากอินเตอเน็ต ส่วนภาพของน้องชายคนนี้ของเรายังอยู่ที่เราเสมอ
เรื่องเล่าของเด็กชาย
เรื่องเล่าของเด็กชาย ( ตอน 1 )
เรื่องเล่าของเด็กชาย
วันหนึ่งมีเด็กชายคนหนึ่งมาขอเป็นเพื่อนของเราในเฟซบุ๊ค แต่เราไม่ได้สนใจจนวันหนึ่งเรามองไปที่หน้าเฟซของเด็กคนนี้ ภาพที่เห็นคือเด็กคนนี้แตกต่างจากคนอื่นในภาพที่สีผิว และภาพของเด็กคนนี้รวมทั้งเพื่อน ๆ
ทันใดนั้นเราตอบกลับความเป็นเพื่อนไปที่เด็กคนนี้
หลังจากนั้นไม่นานเด็กคนนี้ ส่งข้อความมาหาเราและบอกว่าเราคือคนสำคัญในโลกของเขา
หลังจากนั้นเกือบทุกวัน เด็กคนนี้จะมีเรื่องมาเล่าให้เราฟังเรื่องโรงเรียน
เรื่องความฝันในอนาคตว่าอยากจะเป็นหมอ
และเรามักจะถามทุกครั้งว่าการเรียนของเธอเป็นอย่างไรบ้าง
แล้วเธอเล่นฟุตบอลชนะหรือแพ้เด็กชายคนนี้จะเล่าเรื่องราวชีวิตในแต่ละวันให้เราฟังเสมอ ๆ
และนี่คือความบริสุทธิ์ของเด็ก ๆ ที่เราหลงลืมไป
วันหนึ่งเราบอกเด็กชายว่า
-ฉันชอบเล่นฟุตบอลกับบาสเก็ตบอล แล้วเธอชอบเล่นหรือเปล่า
เด็กชายตอบว่า ผมชอบเล่นฟุตบอลและก็บาสเก็ตบอลและผมก็เล่นให้กับโรงเรียนด้วย
-และหลังจากนั้นบ่อยครั้งที่เด็กชายจะเล่าให้เราฟังว่า
วันนี้ผมเล่นฟุตบอล ที่โรงเรียนกับเพื่อน ๆ
-เรามักจะถามกลับไปว่าใครชนะ
เด็กชายตอบกลับมาว่า ผม
-ฉันถามเด็กชายว่า แต้มเท่าไหร่
เด็กชายตอบว่า 10-2
-เราบอกกับเด็กชายว่า ฉันดีใจมากที่เธอชนะและหลังจากนั้นเด็กชายจะกล่าวขอบคุณอย่างมีความสุข
-แต่ในความเป็นจริงแล้ว เรามักแอบดูรูปและเว็บไซต์ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้เสมอ
ซึ่งเป็นที่อยู่ของเด็กชายและเพื่อน ๆ ภาพที่เราเห็นคือ
ภาพของพวกเด็ก ๆ ที่ใส่เสื้อผ้าที่ได้รับการบริจาคจากผู้ใจบุญจากทั่วโลกและสนามฟุตบอลของเด็กชายและเพื่อน ๆคือพื้นซีเมนต์ที่เต็มไปด้วยฝุ่นและด้านหลังคืออาคารเก่า ๆ ที่เป็นที่พักของเด็กชายและเพื่อน ๆ
-บางครั้งที่เราหวนคิดถึงช่วงเวลานั้น เรามักร้องไห้เมื่อคิดถึงเหตุการ์ณนี้
เพราะความเป็นจริงแล้วเราโกหกเด็กชายเพราะสำหรับเราแล้วเราไม่เคยชอบเล่นฟุตบอลหรือบาสเก็ตบอลเลย เราเพียงแค่ต้องการให้เด็กชายมีความสุขและรู้สึกว่ามีคนที่คอยเป็นเพื่อนของเขาเสมอ.
ปัจจุบันเด็กชายคนนี้ เตรียมตัวเดินทางสู่ประเทศสหรัฐอเมริกา ได้รับการดูแลโดยครอบครัวใหม่เนื่องด้วยเด็กชายคนนี้เป็นเด็กกำพร้าและเกิดในประเทศที่ยากจนและแร้นแค้นของโลกประเทศหนึ่ง.
ถ้าวันหนึ่งเราอยากพูดกับเธอสิ่งที่เราอยากพูดคือขอขอบคุณที่ทำให้โลกของเราสวยงามและขอโทษที่ตอบเธอช้าไป
นางฟ้าของเธอ Your Angle
Ps.รูปภาพจากอินเตอเน็ต ส่วนภาพของน้องชายคนนี้ของเรายังอยู่ที่เราเสมอ