อยากปรึกษาเพื่อนๆในห้องนี้ว่าเราควรทำอย่างไรกับสถานการณ์ต่อไปนี้คะ !?!

เราเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าคบกันมาเกือบ 8 ปี  ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันเยอะมาก
ตั้งแต่แฟนเราเรียนจบเมื่อ 3 ปีที่แล้วก็ทะเลาะกันมาตลอด  ด้วยเรื่องว่า 'กินเหล้า'
แฟนเก่าเราเคยกินเหล้าหนักมาก  มีปัญหาทำร้ายจิตใจเราตลอด  ประมาณเมาแล้วไม่สนใจ
เอะอะอะไรก็ไปเมา ...  เรื่องมันยาวมากค่ะ  มีย่อๆแบบ

เมาแล้วขับ  รถชน  โทรมาด่าเราหาว่าเราเป็นต้นเหตุรถชน
ทะเลาะกับเค้า > เครียด > ไปกินเหล้า > เมา > ขับรถชน
หลังรถชน  เราเป็นห่วงรีบไปหา  นั่งรถจากกรุงเทพ ไปหาเค้า (ทำงาน ตจว.)
ยังเจอเค้านั่งกินเหล้าอยู่เลย

เราจะไปเที่ยวกับเพื่อนต่างประเทศ  เมาไม่ยอมโทรหา  เราโทรถาม  อารมณ์ขึ้น
บอกเลิกเราก่อนเราขึ้นเครื่อง  พอสร่างค่อยมาขอโทษ   แต่เราร้องไห้จนเที่ยวไม่สนุกเลย

มีอีกเยอะค่ะ ฯลฯ

มื่อช่วงเมษายนที่ผ่านมา  แฟนเราได้ย้ายตำแหน่งไปทำอีกหน้าที่หนึ่ง  ต้องใกล้กับนาย
ทำให้ไม่มีเวลาได้ออกไปกินเหล้า  หลังๆเหมือนเค้าก็เบาลง  แต่เราเหมือนเป็นโรคจิตอะค่ะ
กลัวจนฝังใจ ...

พอทำงานได้สักพัก  เค้าก็ออกไปสังสรรค์กับรุ่นพี่รุ่นน้อง  (แฟนเราเป็นคนในเครื่องแบบ)
ทีนี้ก็คือออกไปทุกวัน  ประมาณ 3-4 วันติดกันต่อสัปดาห์เพราะวันที่เหลือๆก็คือมา กทม. อยู่กับนายและบ้านเรา
ก็เลยออกไปกินเหล้าไม่ได้

อ่อ ลืมบอกไป  ด้วยหน้าที่การงานของแฟนเรา  ตอนเค้าย้ายมาตำแหน่งใหม่
เค้าถามเราว่า  เราโอเคมั้ย  คือการงานนี้ดีกว่า  แต่เวลาไม่มีให้นะ
จากเมื่อก่อน  เจอกันอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง  แต่อยู่ด้วยกันเต็มๆวัน  จะเป็นแบบ
อาจจะไม่ได้เจอเลย  เจอก็เจอแปบเดียว

อย่างปัจจุบันคือ  เจอกันแปบเดียวคือ 4-5 ทุ่ม แล้วต้องตื่น 6-8 โมงเช้าไปตามนายต่อ ช่วงวันศุกร์ถึงอาทิตย์
วันปกติก็กลับตจว  ไปทำงานต่อ

เราก็โอเค  บอกไปเถอะ  เพื่ออนาคตที่ดีกว่า  เราทนได้  จริงๆคือถ้าอยู่ที่เดิมก็กินเหล้าอย่างเดียว
ที่เดิมคือ ชนบท  กลางคืนเงียบๆไม่มีอะไรทำ  ไม่มีแสงสี  ก็กินเหล้ากันอย่างเดียว

ตอนหลังพอเค้าย้ายตำแหน่ง  แรกๆก็ดีค่ะไม่เที่ยว  อยู่ๆไปปรับตัวได้  มีเพื่อนฝูงพี่น้องรู้จักเยอะ
กลับมาเที่ยว  เวลาเค้าโทรมาหาเรา เค้าจะบอกว่าเค้าทานข้าวนะ  เดี๋ยวเที่ยงคืนกลับละ
เราก็โอเค  นั่งรอจนเที่ยงคืน  พอตี 1 ไม่โทรมา  เราโทรไปเค้าจะหาเหตุผลต่างๆนานา  พี่ชวนบ้าง  ต้องดูแลคนนั้นคนนี้บ้าง
คือไปต่อที่ผับ ... กว่าจะกลับก็แบบตี 2-ตี 3

ซึ่งเป็นแบบนี้ตลอด  จนเราเริ่มทนไม่ไหว  เพราะว่าเราเองก็ต้องตื่นเช้าทำงาน
อยากคุยกับแฟนตัวเอง  นู่นรอตี 3 แหนะ  ตอนหลังนี้คือเที่ยวนะคะ  แต่ไม่เมา
เค้าบอกกินบ้างเล็กน้อย  เมาไม่ได้  เพราะจะทำงานไม่ไหว  ยิ่งอยู่ใกล้นาย  ทำอะไรผิดนี่ถึงตายเลย

เราพยายามปรับความเข้าใจหลายรอบ  เดี๋ยวก็เป็นใหม่อีก

จนมีอยู่ครั้งหนึ่ง  เราโทรหาเค้า  เค้าไม่รับสาย  ตอนนั้นเราก็เลยเช็คมือถือเค้าใน find my iPhone
เจตนาคือไม่ได้จะเช็คว่าอยู่ที่ไหนทำอะไรหรอกค่ะ  คือไม่รู้ว่าที่ไม่รับเพราะติดงาน  หรือหลับเพราะเพลีย
เพราะถ้าเค้าหลับแล้ว  เราจะได้หลับเหมือนกันไม่ต้องรอ  
ตอนเราเช็คมันขึ้นสถานที่ที่เราไม่คุ้น  แต่เค้าโทรกลับมาพอดี  บอกเนี่ยนอนอยู่แฟลตแล้วนะ บลาๆ

เอาเป็นว่า โกหกเราว่าเข้านอนแล้ว  แต่จริงๆคือตัวเองอยู่ผับ
เราโกรธมากที่เค้าโกหกเรา  เพราะแบบคืนนั้นเค้าเที่ยวมาคืนที่ 3 ติดกันละ
แล้วก็ทะเลาะกัน  ประมาณว่าเค้าให้เราเลือกว่า  เราจะยอมปล่อยให้เค้าเที่ยว หรือเลือกที่จะโกหก

แล้วว่าเราว่า  เราไม่เข้าใจ  ไม่เหมาะกับสังคมเค้า

ณ ตอนนั้นบอกจริงๆนะคะ  เราทำใจเลยค่ะ  เมื่อก่อนทะเลาะกัน  เลิกแล้วก็กลับมาดีกันโทรคุยกันตลอดแม้จะทะเลาะกัน  
คือไม่เคยทะเลาะกันแล้วไม่คุยเกินวันนึงเลย
แต่ครั้งนี้เราแบบบอกทุกคนเลยว่า  เราคงดีไม่พอจริงๆ  เราจะเลิกให้  
เราไม่ติดต่อเค้าเลยประมาณ 3 วัน  จนเค้าต้องมาคุกเข่าขอโทษที่บ้านเราเลย

เราแค่รู้สึกว่า  ที่เราอดทนมาตลอดเกือบ 8 ปีผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันเยอะ
จริงๆมีรายละเอียดอีกเยอะที่แบบ  การที่เราต้องคบกับเค้า  เราต้องเสียสละและอดทนเยอะมากๆ
การที่เรายอมเสียสละความสุขส่วนตัวหลายๆอย่าง  ถ้าแค่นี้ยังไม่พอ
ยังต้องรับการที่แฟนไปเที่ยวทุกคืนให้ได้อีก

เราเลยคิดว่า  เราจะไม่ทนแล้ว
คือเราเองก็ไม่ได้แย่อะไรอะค่ะ  ทำไมต้องเจอเรื่องเฮงซวยแบบนี้

เคลียร์กันเสร็จวันเสาร์  วันจันทร์เอาอีกละ
แต่หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น  เราก็เริ่มไม่คุยกับเค้าบ่อยๆขึ้น  เราเปิดตัวเองมากขึ้นเลย
มีคนเข้ามาคุย  เมื่อก่อนไม่คุยนะ  ตอนนี้คุยหมด ....

เราเริ่มไปเที่ยวกลางคืนบ้าง  ใครมาขอเบอร์เราให้หมดนะ  คุยหมดจริงๆ
เราว่าเราทำประชดแฟนเราอะค่ะ  เค้าก็ไม่เคยสนใจใยดีอะไรเลย