ไม่มีรีวิวหนัง แต่อาจจะมีสปอยล?
มีแต่ความประทับใจของเราล้วนๆ ถ้าเขียนไปแล้วผิดพลาดอะไรขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ ก็แค่ความรู้สึกของคนที่ดูหนังแล้วคิดถึงภาพสังคมที่เรานึกถึงอ่ะ

เราเป็นสาวน้อยไม่อาจบอกอายุได้ แต่เกิดทันดูเทพอสูรเซนกิตอนเช้าๆ มันทุกวัน เคยผ่านยุคสงครามหลุมดำถล่มโลก แต่ทุกวันนี้ก็ยังดูการ์ตูนอยู่
มีคอมเป็นของตัวเองเร็ว แถมเน็ทด้วยนะ รู้จักไทยเมลล์ละกัน เลยเคยนั่งเล่นเกมในยุคที่ต้องต่อเน็ทหมุนเข้าเซิฟแร็คฯ ที่เกาหลี จนมาถึงยุค IP โบนัสครองเมือง เอะอะต้องไปนั่งร้านเน็ท เพราะมีเพื่อนเล่น เกมออฟไลน์เล่นในร้านกันเป็นก๊วน ตะโกนเสียงดังๆ ยันยุคนี้ที่นั่งเล่นอยู่บ้าน โชว์อุปกรณ์ไฮเอ็นด์เทพๆ แบบค่ายตั้งแต่สีฝ่ายการ์ดจอ ยันแมวฟ้า งูเขียว มังกรแดง วงเวทย์ขาว และอื่นๆ
เมื่อก่อนเคยไปเรียนโรงเรียนกระโปรงแดงย่านใกล้ๆ แฟลตดินแดง ไปตลาดที่แฟลตดินแดงบ่อยๆ ยังคิดอยู่เลย โชคดีชะมัดที่เราเกิดมาก็มีบ้านอยู่แม้สมัยนั้นจะเป็นแค่ห้องแถวหน้าแฟลตสมนึกใกล้ๆแฟลตดินแดงก็ตาม ไม่ต้องอยู่แฟลต เพราะสงสัยมาตลอด คนที่อยู่แฟลตเล็กๆ เค้าอยู่กันยังไง (ทุกวันนี้ก็ยังสงสัยอยู่ คนอยู่คอนโดถ้าเขามีลูก จะเอาลูกนอนตรงไหน? เวลาพ่อแม่จะฟีทเจอร์ริ่งกัน!)

พวกนั้นคือความสงสัยส่วนตัวของเรา วันนี้เราได้เห็นแล้ว ในขณะที่คุณวิ่งตามเกาหลี๊ เกาหลีเสื้อผ้สหน้าผม เป๊ะ! แต่ห้องรกอย่างกับรังหนู บนเตียงก็มีอะไรวางกองเต็มไปบน ฉากที่ตู้เสื้อผ้าวางเบียดๆ กันจนแทบไม่มีทางเดิน แล้วก็มีคุณพี่ในชุดอยู่บ้านสุดสบายออกมายืนสั่งสอนคุณน้องชายเกาหลีลงตับ
เราเคยสงสัยมานานละ พวกที่ "บ้าวัตถุนิยม" ฉันจะต้องมีโน่น มีนี่ ช็อปเพลิน โทรศัพท์ไฮโซ เที่ยวเกาหลี ญี่ปุ่นรางวัลชีวิต ใส่เสื้อผ้าอินเทรน แต่งหน้าเปะเวอร์ เครื่องสำอางค์อันไหนดีฉันต้องมี แต่งตัวชุดนี้เริ่ดมั้ยคะ ไปจนถึง โชว์เม้าท์เทพ คีย์บอร์ดอันละ3พัน แต่ของทุกอย่างวางไว้บนเตียง และโต๊ะเครื่องแป้งที่ดูก็เดาได้ว่า "หอพัก" เล็กๆ
หรือแม้แต่พวกจิตใจดีรักสัตว์ ตัวนั้นฟอร์มท็อป ราคาตัวละหมื่นฉันก็จะซื้อ อุ๊ยๆ จองนะ ขายตัวนี้ให้เราเถอะ อยากได้ลูกตัวใหม่มาอยู่เป็นเพื่อนลูกที่บ้าน แล้วก็เอาแต่ถ่ายรูปโชว์ แบ็กกราวน์ด้านหลังพอกัน หอพักแคบๆ แล้ววันดีคืนดีก็จะ "หอพักห้ามเลี้ยงสัตว์ค่ะ" ไม่ก็ ไฌจ้าของจะไปนอก" ขายต่อไม่ได้แทบจะยกให้ฟรี ดีไม่ดีก็เอาไปทิ้งอีก คนพวกนี้
เรามีความรู้สึกว่า ค่านิยมคนไทย ไม่แคร์เรื่อง "บ้าน" ที่อยู่อาศัย แต่แคร์เรื่อง ภาพลักษณ์ หน้าตาตัวเอง แคร์เรื่องอยากได้อยากมีอินเทรนด์ หรืออะไรก็ได้ที่พอโชว์คนอื่นได้ว่า "ฉันก็มี มีแล้วดูดี"
เราเห็นตัวอย่างจากน้องเกาหลีเนี่ยแหละ เวลาฮีไปซ้อมที่ห้าง เปะทุกชุด แต่เวลาอยู่บ้าน หรือรอบๆ นั้น ฮีก็ซกมก แต่ฮีแฟชั่นทั้งตัวนะ ทั้งๆ ที่มีปัญหาเรื่องเงิน (จากฉากที่คุยกับพี่ชายอ่ะแหละค่ะ)

ต่อมาคือเรื่องแฟนน้องเขา อุ๊ยตาย เดี๊ยนรับไม่ได้อ๊า เกิดมามะเค๊ย มะเคยเก็บเสื้อผ้าแล่นไปอาศัยอยู่บ้านผู้ชาย เอาแค่เด็ก ตจว. อยู่หอกันเป็นคู่ๆ ที่ถูกตีแผ่ในยุคนึง เราก็ เบ้ปากใส่ละ คือรู้นะว่ามันมีมานานแล้ว เรื่องเพศคือเรื่องปกติ แต่ถึงขั้นอยู่กินกันเนี่ย มันก็นะ... พอคิดได้ว่า “ประหยัดค่าห้องค่าหอ หารสองกับแฟน” แต่ถึงขั้นหอบเสื้อผ้าไปอยู่บ้านผู้ชาย ยังไงเราก็ไม่เข้าใจความคิดผู้หญิงพวกนี้จริงๆ นั่นแหละ แต่งกันก็ว่าไปอย่าง ผู้ชายทำงานแล้วรับผิดชอบชีก็ว่าไปอย่าง แต่ที่เราเห็นส่วนมาก ลูกชายก็ยังเรียน แต่พาเมียมาอยู่ด้วย ต้องแบมือขอเงินพ่อแม่ให้เมีย เหอะๆ
แล้วก็นะ สาวไทยสมัยนี้ใจกล้า เปลี่ยนใจง่ายจริงๆ คิดในใจว่า ไอ้เด็กพวกนี้มันไม่กลัวเครื่องหลวมกันมั่งรึไง?
แถมฉากหน่อยนึงนั่นก็... มาทั้งภาพและเสียง เก้าอี้สามตัวหน้าเรากับแฟนเป็นพ่อแม่และลูกสาววันกำลังน่ารักโลลิสุดๆ ไม่เกินอนุบาลแน่ๆ เรายังคิดอยู่เลย พ่อกับแม่เค้าจะสอนลูกยังไงฟร่ะ สำหรับฉากแบบนี้ ก็มือนายเกาหลีมัน... อื้อหือ ทั้งบีบทั้งเค้น เสียงจุ๊บๆ นี่ของจริงมากๆ

มีมุมสาวประเภทสอง หรืออาจจะหญิงไทยซื่อๆ เชื่อคนง่ายไปซักนิด ไม่ต่างอะไรกับคนที่วิ่งออกไปกดเอทีเอ็มโอนเงินให้ชาวบ้านเค้าโดยไม่รู้ตัวให้เราได้หัวเราะอีกเล็กน้อย “เออเนาะ คนที่เชื่อคนอื่นง่ายๆ จนยอมขนาดนี้มันมีอยู่จริง” ไม่ว่าจะเพราะตั้งความหัวงไว้มาก การหลงเชื่อเพราะเชื่อใจ รัก หรือกลัว คนที่ไม่ฉลาดพอก็มักโดนหลอกอยู่ร่ำไป สำหรับคนพวกนี้ เราพบเห็นได้เยอะมากๆ ซึ่งในยุคนี้ก็คงไม่พ้น แม่ค้าพ่อค้าไซเบอร์ เชิดเงินหนี! แบบที่มีให้เห็นอยู่บ่อยๆ ไม่ตรงดูให้ดี ก็ทำสัญญาไปซะละ
คำถามที่เราสงสัยมีอยู่อย่างเดียวนั่นแหละ คือ คนพวกนี้เขาไม่คิดกันบ้างเลยรึไงถึงได้ทำธุรกรรมการเงินง่ายๆ แบบนั้นโดยไม่ไตร่ตรองอะไรเลย เงินนะ ไม่ใช่อากาศ จะได้แจกฟรีๆ ได้แบบนั้น ใครจะมาขอ มายืม มากูเอา จะซื้อ จะขายอะไรก็ตาม คิดให้ดีหน่อยสิ เราเห็นโดยรวมแบบนี้แหละ เรามองว่าถึงแต่ละเคสที่ยกตัวอย่างไปจะต่างกัน แต่ประเด็นสำคัญไม่ต่างกันเลยคือ เพราะอะไรถึงควักเงินจ่ายไปง่ายๆ แบบนั้น?

ต่อมาน้องปิงปอง น้องคะ พี่สะเทือนใจมากเลยนะคะ ฉากนั้น ถ้าพี่เป็นผู้หญิงพี่จะเดินกลับไปตบน้องค่ะ พูดออกมาได้ไงอะ ฮือๆ
แต่ก็นะ... ตรงนี้แหละที่ดูแล้วนั่งขำก๊าก ไงละ ผู้หญิงติดสกิลประจำตัวเป็น “เพื่อนสมัยเด็ก” ไว้ซะด้วย แต่ เพื่อนสมัยเด็กในชีวิตจริงมันไม่เหมือนในการ์ตูนหรอกนะ ไอ้สาวโมเอ้พวกนั้นอ่ะ แล้วเด็กไทยมันก็ ... เกรียนเยอะซะด้วย
ทำให้เราแอบขำอีกรอบ คือ... ในชีวิตจริงๆ เนี่ย ผู้ชายที่กระสันอยากมีคนมาวอแวนี่ มักจะไม่มีหญิงแล แต่ผู้หญิงมักจะไปแลไอ้พวก ... ตั่วเฮีย ที่มัน... นะ ไม่ค่อยซาบซึ้งการดูแลของเราเท่าไหร่ ทำไปยังไงน้ำก็ซึมบ่อทรายมันไม่เห็นคุณค่า
พวกผู้หญิงประเภทนี้ถูกผู้ชายแบบนั้นโจมตีเข้าจุดกักเก็บความเป็นแม่รึไงนะ? ออร่าแม่พระเลยทะลัก ต้องตามไปคอยดูแลเทคแคร์สนใจผู้ชายห่วยๆ พวกนี้กันหมด
ลองเทียบในการ์ตูนดูสิ พระเอกฮาเรมน่ะ มีแต่ไอพวกห่วยแตกงี่เง่าทั้งนั้น ผู้หญิงก็หลงมันกันเข้าไป! แย่งกันอยู่ได้ก็แค่ผู้ชายห่วยๆ
แต่น้องปิงปองก็เป็นพี่ที่ดีมากๆ น้องชายโชตะมากๆ เลยค่ะ

ส่วนอีกสองคน เหอะๆ สารภาพว่า .... สกิลจิ้นเราทะลุเพดานแล้วค่ะ เห็นเคมีอิ๊อ๊างระหว่างสองคนนั้นมากๆ เพราะเพื่อนของด็อกเคะไปนิด แล้วน้องอ้วนก็หื่นจับกดชาวบ้านมากไปหน่อย ตอนที่น้องปิงปองบุกมาอาละวาดยังอุตส่าเข้าไปห้ามไว้ แบบว่า .... เผลอค่ะเผลอ เผลอติ้นไปซะแล้ว หน้าตาพวกน้องอาจจะไม่ได้ แต่อารมณ์พี่ให้เต็มค่ะ!
แต่ในเรื่องเราชอบน้องอ้วนมากสุดแล้วนะ ถึงจะปากเสีย หลุดๆ เอาแต่ใจไปหน่อยในบางครั้ง แต่ดูแล้วน่าจะเป็นคนที่โตไปแล้วมีปัญหาชีวิตน้อยสุดอ่ะ ดูแล้วจิตใจเข้มแข็งสุดแล้วแหละในกลุ่ม แต่แค่ต้องปรับพฤติกรรมอีกนิดหน่อยก็จะเป็นประชากรคุณภาพละ แม้จะเสียตรงพฤติกรรม แต่ระบบความคิดยังพอเคาะๆ ได้ ดูแล้วเป็นคนที่มีทัศนคติโอเคสุดแล้ว เงี๊ยะแหละ คนการ์ตูน ถ้าไม่ใช่พวกบ้าสุดโต่ง หรือพวกที่ยังติดสกิลเกรียน มักจะรู้จักยืดหยุ่นผ่อนปรน ทำความเข้าใจกับโลกเสมอๆ
ส่วนน้องตัวเอกคนเล่าเรื่อง ... คือ ... น้องเขาเป็นมนุษย์ธรรมดาๆ คนนึงนะ ไม่มีไรไม่ดี ไม่มีไรผิด วิธีคิดเขาก็ไม่ได้แปลกอะไร ไม่ผิดอะไร เพียงแต่เห็นแก่ตัวไปนิด และไร้ความรับผิดชอบไปหน่อย คนแบบนี้ไม่น่าคบเป็นเพื่อนด้วยอย่างแรง
น้องเกาหลีก็... เยอะไปอ่ะ คบแล้วคงรำคาญเพราะชีวิตคงมีแต่เรื่องวุ่นวาย น้องปิงปองก็โลกส่วนตัวสูงเกินไป เกรงว่าจะเข้าไม่ถึง

แต่คนที่ทุเรศสุดในเรื่อง เราคิดว่าเป็นอาจารย์นะ แบบว่า.... ฉากยืนด่านี่ อย่างจิกอ่ะ แถมตอนสุดท้ายยัง.... ได้อีก แฟนบอกว่า "หมดเวลาราชการแล้วไง"

นักแสดงในเรื่องเล่นได้ดีมากๆ ดูแล้วก็น่าอินตามอ่านะ เลือกมาได้ดีนะ หนังไม่ได้ชวนซึ้ง แต่เป็นหนังที่ดูแล้วรู้สึกเหมือนกำลังเห็นชีวิตของเพื่อนในโลกจริงๆ ต้องชมว่าเล่นได้ดูเป็นธรรมชาติใช่มั้ย? คือ... เดินออกไปร้านเกมก็เจอ "เกรียนแบบเนี๊ยะ" เหมือนในหนังเปี๊ยบเลยอ่ะ