สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 22
คุณเจ้าของกระทู้เยี่ยมเลยครับ
อ่านกระทู้นี้แล้วผมอินเป็นพิเศษแฮะ อยากจะร้องไห้
เพราะเมื่อตอนเด็กผมเคยตกอยู่ในที่นั่งแบบน้องเขา เพียงแต่ผมไม่ได้พิการ ผมเดินกลับจากที่ทำงานวันละ 40 กิโลเมตร เพื่อประหยัดเงินให้ได้มากที่สุดเอาเงินไปซื้อนมให้น้อง
ตอนนั้นหากผมเจอคนแบบเจ้าของกระทู้ ผมคงจำไม่ลืม แล้วคงทำให้ผมมีน้ำใจกับคนอื่นตลอดไปหลังจากนั้นตามแบบอย่างคนอย่างเจ้าของกระทู้ครับผม
อ่านกระทู้นี้แล้วผมอินเป็นพิเศษแฮะ อยากจะร้องไห้
เพราะเมื่อตอนเด็กผมเคยตกอยู่ในที่นั่งแบบน้องเขา เพียงแต่ผมไม่ได้พิการ ผมเดินกลับจากที่ทำงานวันละ 40 กิโลเมตร เพื่อประหยัดเงินให้ได้มากที่สุดเอาเงินไปซื้อนมให้น้อง
ตอนนั้นหากผมเจอคนแบบเจ้าของกระทู้ ผมคงจำไม่ลืม แล้วคงทำให้ผมมีน้ำใจกับคนอื่นตลอดไปหลังจากนั้นตามแบบอย่างคนอย่างเจ้าของกระทู้ครับผม
ปลอมตัวมาหารักแท้ ซึ้ง, โซวอนทิฟฟานี่ครับผม 22975 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 844329 ซึ้ง, LONGBridge ถูกใจ, kan_pat ซึ้ง, หนอนหิมะ ซึ้ง, Fly away home ถูกใจ, บ้านเต็มร้อย ซึ้ง, เล็กเซียวหงส์แดง ทึ่ง, ปลาตัวใหญ่ในตู้ใบเล็ก ซึ้งรวมถึงอีก 119 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 7
จักรยาน 3 ล้อ พอจะเป็นทางออกได้นะครับ ติดไฟหลัง ไฟหน้าหน่อย
เอาเป็นว่า ถ้า จขกท. จะเลือกทางออกนี้ คือ ต้องซื้อ ให้เขา ลองตั้งกระทู้ระดมทุนดู (ผมไม่แน่ใจว่า ผิดกฏของ Pantip หรือเปล้า) PM บอกผมด้วย เผื่ถึงเวลานั้น เงินเดือนยังเหลือ จะสมทบทุนด้วยคนครับ
เอาเป็นว่า ถ้า จขกท. จะเลือกทางออกนี้ คือ ต้องซื้อ ให้เขา ลองตั้งกระทู้ระดมทุนดู (ผมไม่แน่ใจว่า ผิดกฏของ Pantip หรือเปล้า) PM บอกผมด้วย เผื่ถึงเวลานั้น เงินเดือนยังเหลือ จะสมทบทุนด้วยคนครับ
น้าลีโอ ถูกใจ, Fly away home ถูกใจ, บัวบุษราคัม ซึ้ง, ขอเป็นหวานใจของนายแบดบอย ซึ้ง, Arinagger ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 758793 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 904168 ซึ้ง, Espresso1z ซึ้ง, แก้มป่องฟันเหล็ก ซึ้ง, ศิริรักษ์ ซึ้งรวมถึงอีก 61 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 64
...ขอสงสัยนิดนึงได้มั้ยจขกท. อย่าโกรธเลยนะคะ ช่วยตอบคำถามสักนิด ... ขอแค่คำตอบจขกท.นะคะ
1 .ทำไมตอนนั้นคุณถึงตัดสินใจโยนตังค์ให้เขา ไม่เปิดกระจกเรียกเขาแล้วยื่นให้ เขาคนนั้นดูน่ากลัวหรือคะ
2 .เขาเป็นคนจรที่ต้องการความช่วยเหลือจริงๆหรือเปล่า สภาพเขาเป็นคนจรจัดยากไร้อะไรแบบนั้นหรือเปล่าคะ...
เราอยากเล่าถึงมุมมองอีกสักมุม ... ได้เก็บไว้พิจารณา
เพราะเคยคุยกับคนพิการ และเจอบางเคสที่เป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรีแม้พิการ ไม่พร้อมจะรับความช่วยเหลือเปล่า เพราะเขาคิดว่ายังช่วยเหลือตัวเองด้วยการทำงาน แม้จะพบเจอความยากลำบาก แต่เขาก็ภูมิใจ
การมีคนเอาตังค์ให้เขาเปล่าๆมันเหมือนการดูถูกว่าเขาไร้ค่าน่ะค่ะ
.... กรุณาช่วยตอบดีๆอย่าต่อว่าเราเลยที่มีความเห็นแตกต่างไปบ้าง
อยากให้มองในอีกมุมหนึ่ง แต่ไม่ใช่เราไม่ชื่นชมในน้ำใจคุณจขกท.นะคะ ...เราชื่นชมในการแสดงน้ำใจเล็กๆน้อยๆในสังคมไทยเสมอ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบดีๆนะคะ
1 .ทำไมตอนนั้นคุณถึงตัดสินใจโยนตังค์ให้เขา ไม่เปิดกระจกเรียกเขาแล้วยื่นให้ เขาคนนั้นดูน่ากลัวหรือคะ
2 .เขาเป็นคนจรที่ต้องการความช่วยเหลือจริงๆหรือเปล่า สภาพเขาเป็นคนจรจัดยากไร้อะไรแบบนั้นหรือเปล่าคะ...
เราอยากเล่าถึงมุมมองอีกสักมุม ... ได้เก็บไว้พิจารณา
เพราะเคยคุยกับคนพิการ และเจอบางเคสที่เป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรีแม้พิการ ไม่พร้อมจะรับความช่วยเหลือเปล่า เพราะเขาคิดว่ายังช่วยเหลือตัวเองด้วยการทำงาน แม้จะพบเจอความยากลำบาก แต่เขาก็ภูมิใจ
การมีคนเอาตังค์ให้เขาเปล่าๆมันเหมือนการดูถูกว่าเขาไร้ค่าน่ะค่ะ
.... กรุณาช่วยตอบดีๆอย่าต่อว่าเราเลยที่มีความเห็นแตกต่างไปบ้าง
อยากให้มองในอีกมุมหนึ่ง แต่ไม่ใช่เราไม่ชื่นชมในน้ำใจคุณจขกท.นะคะ ...เราชื่นชมในการแสดงน้ำใจเล็กๆน้อยๆในสังคมไทยเสมอ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบดีๆนะคะ
สมาชิกหมายเลข 828286 ถูกใจ, ไอศครีมรสช็อกโกแลตชิป ถูกใจ, fukaze ถูกใจ, Bantam Girl ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 898747 ถูกใจ, Espresso1z ทึ่ง, Only Kwonyul Solskjaer ถูกใจ, Love is now ถูกใจ, Killy ถูกใจ, doraemonkyo ถูกใจรวมถึงอีก 9 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เราจะช่วยเหลือน้องผู้ชายคนนั้นได้ยังไงคะ
(บ้านอยู่แถวพุทธมณฑลสาย2). เราสังเกตุมาหลายเดือนแล้ว. ถ้าเรากลับช่วง3 ทุ่ม. เราจะเห็นผู้ชายคนนึง
เหมือนเค้าเดินกลับบ้านในช่วงเวลานั้น. ลักษณะเค้าเหมือนจะพิการ. ด้านขวา. คือเดินตัวเอียงๆ. เดินไม่ถนัดอย่างมาก
เราเห็นเค้าบ่อยพอสมควร. และเห็นว่าเค้าเดินไกลมาก. เพราะบางทีเห็นเค้าเดินแถวถนนที่สายหนึ่งแยกไปทางเส้นเดอะมอลล์บางแค
และอีกสายหนึ่งแยกไปทางพุทธมณฑลสาย 2. น่าจะวันละ. 10. กว่ากิโลทั้งไปทั้งกลับ
จนเมื่อคืนเราก็มาถึงแถวนั้นประมาณสามทุ่มเหมือนเดิม. พอเราเลี้ยวรถจากพระราม5 เลี้ยวซ้ายเข้าบรมราชชนนี มุ่งหน้ามาทางพุทธมณฑล
เราก็เห็นเงาตะคุ่มๆ. ....เจอเค้าอีกแล้ว. เราเลยชลอรถ. จอดเลยไปนิดนึงเพื่อสังเกตุลักษณะของเค้า. จนสักพักเค้าก็เดินผ่านรถเรา
เราก็สังเกตุเห็นว่า. อายุน้องเค้าน่าจะประมาณ 23-28. ปี. ใส่ชุดเหมือนทหาร. สพายเป้. แน่นอนเค้าพิการที่ด้านขวา เดินเอียงไปเอียงมาแบบว่าน่าสงสารมาก
เค้าเดินผ่านรถเราไปสักพัก. ฝนก็เริ่มตก. เราคิดว่านี่อีกตั้งไกลกว่าจะถึงบ้านเค้าเพราะนี่มันเพิ่งต้นทางเอง
ท่าทางเค้าก็เหนื่อยๆ. แบบว่าเหงื่อเต็มมาก เดินไปสักพัก. เราก็ยังจอดรถสังเกตุอยู่ริมถนน. เราก็เห็นเค้านั่งริมฟุตบาท. เหมือนเค้าเหนื่อยมาก. และยังอีกไกลกวาจะถึงบ้าน
ตอนแรกเราจะถ่ายรูปลง. Facebook. เผื่อใครจะช่วยเค้าได้บ้าง. แต่ถนนมันมืดมาก. ถ่ายไม่ได้เลย
เราเลยเปิดกระเป๋าตังค์ตัวเอง. เอาวะ. มีตังค์ติดกระเป๋า. 500 บาท. อยากให้เค้าถึงบ้านเร็วๆ. เพราะฝนก็จะตก
แต่ให้รับขึ้นรถก็ไม่กล้าแน่ๆ. เราเลยหยิบตังค์500 บาท. แบบเทกระเป๋าเลย. ม้วนแบ้งค์เป็นกลมๆ. แล้วใช้หนังสะติ๊กรัด
แล้วก็ขับรถผ่านเค้าที่นั่งอยู่. เปิดกระจกรถ. แล้วโยนตังค์ไปให้เค้า. แล้วตะโกนบอกว่า.....อ่ะน้องพี่ให้ตังค์ไปนั่งtaxi.
แต่ไม่รู้วเค้าจะได้ยินมั๊ย. ดูเค้างงๆๆ. แต่ใจเราสงสารอยากให้เค้าให้เค้านั่ง taxi. กลับบ้าน. ไม่ต้องเดินตากฝนกลับบ้าน
แล้วเราก็ขับออกมาเลย. กลับมาถึงบ้านก็มาคุยกะสามีว่าที่บ้านเรามีจักรยานจะเอาไปให้เค้าดีมั๊ย
เค้าจะได้ไม่ต้องเดินไกลขนาดนี้. ไกลมากกกกกกกก. สามีบอกว่าเค้าพิการขนาดนั้นไม่น่าจะขี่จักรยานได้
แม่เราก็เตือนว่าอย่าไปรับขึ้นรถนะ. เราไม่รู้จักเค้า. ให้ตังค์เวลาเจอเค้าจะดีกว่า
เราก็เลยไม่รู้จะช่วยเค้ายังไง. จะให้ตังค์เวลาเจอเค้าจะดีมั๊ย.
ถ้าใครผ่านแถวๆนั้นลองสังเกตุดูนะคะ. เค้าน่าสงสารมากก. แบบว่าอยากช่วยให้เค้ากลับบ้านสบายขึ้น. ไม์ต้องเดินไกลมากขนาดนี้