มันเริ่มมาจากช่วงสุดสัปดาห์ที่แล้ว  ขณะที่ผมลงมาพักผ่อนในห้องนั่งเล่นของแม่วัยเจ็ดสิบ  แม่เป็นคอละครตัวยง  ดูทุกคืนแล้วแต่ช่อง

แม่ : "น่ารักจริง"
กระผม (ท่ามกลางความงุนงง  รอบกายก็ไม่มีอะไร  ยกเว้นทีวีที่กำลังเปิด  ผมไม่รู้ว่าช่องอะไร  เพราะไม่ได้ดูตั้งแต่แรก  

กระผม: อะไรน่ารักครับแม่
แม่เงียบ ๆ แล้วก็อมยิ้ม

จากนั้นมา  เสียงละคร "นางร้ายสายลับ" ก็ตัดเข้ามา  ก็เลยรู้ว่า น่ารักของแม่หมายถึงอะไร



บางครั้งก็มีเสียงกรี๊ด ๆ จากน้องสาวของผมเป็นซาวด์เอ็ฟเฟ็ค  

"นายแน่มาก ปีเตอร์"   แต่ละครจบเร็วไปหน่อยนะ  เดี๋ยวแม่เสียจาย