พุทธแท้ ไม่มีธรรมเนียมปฏิบัติที่เป็นพิธีครับ
วิธีบูชาที่เป็นพิธีรีตรองล้วนเป็นสิ่งที่อยู่นอกขอบเขตของพระพุทธศาสนา
หากทำด้วยความเคารพ ทำด้วยจิตที่เป็นกุศล ล้วนดีและถูกต้อง
พิธีส่วนใหญ่เป็นรูปแบบที่มาจากลักธิความเชื่อหรือศาสนาอื่น (เช่น พราหมณ์) และถูกเสริมเติมขึ้นภายหลัง ตามแต่ละพื้นที่ ตามประเพณี วัฒนธรรม ความเชื่อของแต่ละท้องถิ่นครับ (อย่างที่เห็นได้ชัดว่าศาสนาพุทธแต่ละนิกาย มีพิธีและการปฏิบัติต่างกันอย่างมาก)
ยิ่งถ้าทำอย่างเป็นการ 'ปฏิบัติ' ตามที่หลายท่านได้พูดถึงแล้ว ยิ่งเป็นการบูชาอย่างสูงสุดแล้วครับ คุณค่าที่เกิดมากมายกว่าอามิสและพิธีต่างมากอย่างเทียบกันไม่ได้ ที่สำคัญคือตรงตามพุทธประสงค์ที่พระศาสดาอุตส่าห์ประกาศธรรมเพื่อความหลุดพ้นแห่งสัพพะสัตว์ที่พึงหลุดพ้นได้
ส่วนจะเลือกปฏิบัติระดับใด ไม่ว่าจะเป็น ด้วยอามิส ด้วยการทำบุญ ให้ทาน ด้วยศีล ด้วยภาวนา ด้วยสมาธิ (กรรมฐาน) ก็ขึ้นอยู่กับทิฏฐิ (ความเห็นความเข้าใจ) ในธรรมในพุทธ ศรัทธาและระดับของการเข้าถึงของคุณ จขกท แล้วละครับ
การไหว้หรือการกราบถือได้ว่าเป็นรูปแบบที่ปฏิบัติได้ง่ายๆ แบบไม่ต้องมีพิธีรีตรองมาก ไม่ต้องอาศัยวัตถุอุปกรณ์ แม้แต่ภาษาก็ใช้ภาษาไทยที่เราเข้าใจ คิดยังไงก็พูดอย่างนั้นก็ได้ คิดสิ่งที่ดี พูดสิ่งที่ดี ไม่จำเป็นต้องเป็นภาษาบาลีก็ได้ครับ แต่ถ้ามีความรู้ด้านภาษาจะสวดเป็นบาลีก็ได้ คุณค่าที่ส่งผลต่อจิตใจเท่ากันครับ ขอแค่ทำด้วยเจตนาที่เป็นกุศล ทำด้วยความระลึกรู้ ทำด้วยความต้องการความสุขความเจริญ
ที่สำคัญ คุณจะไม่มีพระพุทธรูปยังได้เลยครับ ขอแค่คุณมีพุทธะในจิตใจ ทุกที่ ทุกเวลา (เท่าที่ทำได้)
พุทธศาสนาเป็นศาสนาแห่งการปฏิบัติ ไม่สอนให้บูชารูปเคารพ
ไม่ได้ตั้งใจจะขัดศรัทธานะครับ แค่อยากให้เห็นพุทธศาสนาในมุมมองที่เป็นเนื้อแท้

สรุปสั้นๆว่า ขอให้ทำ้ด้วยใจครับ อย่าไปยึดติดกับรูปแบบ