คำเตือน ห้ามอ่านเรื่องนี้ตอนกำลังจะกินข้าวหรือก่อนกินข้าว เด็ดขาด!!
หรือถ้าใครกินข้าวไปแล้วแต่ดันเผลออยากเข้ามาอ่านก็ขอให้ทำใจสักระยะจนกว่าจะพร้อม...
ถ้าสงบจิตใจแล้วก็ไปอ่านเรื่องนี้กันเล้ยยยยย!!! 
.
.
.
.
เรื่องมันมีอยู่ว่า...
....ในช่วงระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ทางฝั่งนาซีเยอรมันได้สร้างเรือดำน้ำรุ่นใหม่ชื่อว่า "U-1206" (อู-1206) ซึ่งเรือดำน้ำรุ่นนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อรองรับแรงดันน้ำภายนอกตัวเรือได้มากขึ้น พูดง่ายๆก็คือ เรือสามารถดำน้ำได้ลึกขึ้นนั่นเอง และนอกจากนี้...ห้องน้ำในตัวเรือยังสามารถใช้ได้ในขณะดำน้ำลึกๆ ซึ่งเรือรุ่นก่อนๆไม่สามารถทำได้ (เพราะส้วมทนแรงดันไม่ไหว)
ในวันที่ 14 เมษายน ปี 1945
ขณะที่เรือ U-1206 ดำอยู่ในระดับความลึก 200 ฟุต (ประมาณ 61 เมตร) ห่างจากชายฝั่งอังกฤษไปประมาณ 8-10 ไมล์ กัปตัน Schlitt Karl Adolf เกิดปวดท้องขรี้ขึ้นมา แต่เนื่องจากเรือดำน้ำรุ่นนี้เป็นรุ่นใหม่ มีเทคนิคค่อนข้างซับซ้อน ดังนั้นการใช้ส้วมในระดับความลึกจำเป็นต้องปรึกษาผู้เชี่ยวชาญเสียก่อน ซึ่งในเรือดำน้ำรุ่นใหม่แต่ละลำ จะต้องมีผู้เชี่ยวชาญติดเรือไปด้วย 1 คน แต่กัปตันท่านนี้ ไม่ถงไม่ถามผู้เชี่ยวชาญซักคำ!! เดินไปห้องน้ำคนเดียว อีกทั้งยังอ่านคู่มือเองด้วย และคิดว่าตัวเองเข้าใจดีแล้ว จึงกระทำการขรี้ตามปกติ...
กัปตัน Schlitt Karl Adolf ต้นเหตุเรือล่ม
...เมื่อขรี้เสร็จแล้ว ปรากฏว่าเกิดปัญหาทางเทคนิคนิดหน่อย กัปตัน Schlitt จึงเรียกผู้เชี่ยวชาญมาช่วย เมื่อผู้เชี่ยวชาญมาถึงปุ๊บอ่านคู่มือปั๊บ ก็ถึงกับมึนไปเล็กน้อย เลยดันไปเปิดวาล์วที่เก็บน้ำทะเลเอาไว้ ผลลัพธ์คือ น้ำทะลจำนวนมหาศาลไหลเข้ามาในตัวเรือ ผ่านมาทางส้วม นั่นเอง...
น้ำทะเลที่ทะลักเข้ามาไหลไปท่วมยังแบตเตอรี่ของเรือที่อยู่ใต้ห้องน้ำ ทำให้เกิดปฏิกิริยาเคมีขึ้นและได้ก๊าซคลอรีนออกมา ซึ่งก๊าซคลอรีนนี้ หากสูดดมเข้าไป มันสามารถทำลายเนื้อเยื่อร่างกายและทำลายปอดคนได้ ด้วยเหตุนี้กัปตันจึงสั่งให้นำเรือขึ้นสู่ผิวน้ำ และระบายก๊าซคลอรีนออกโดยการเปิดทางเข้า-ออกเรือ
แต่ปัญหาของเรือดำน้ำนี้ยังไม่จบ...เพราะจุดที่เรือขึ้นสู่ผิวน้ำนั้น ดันมีเครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตรบินอยู่บริเวณนั้นพอดี ซวยShipหาย!!
ลูกเรือนาซีรีบวิ่งไปที่ปืนต่อต้านอากาศยานเพื่อเตรียมตัวป้องกัน แต่ว่าช้าไปแล้วต๋อย...เครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตรได้ระดมยิงและทิ้งลูกบอมป์ใส่จนทำให้เรือดำน้ำไม่สามารถใช่งานต่อไปได้
...กัปตัน Schlitt สั่งให้ลูกเรือทุกคนสละเรือก่อนที่เรือจะจม แต่สุดท้ายแล้วเหตุการณ์ครั้งนี้ มีลูกเรือนาซีเสียชีวิตไป 4 คน และลูกเรืออีก 46 คนที่เหลือถูกจับเป็นเชลย
....แม้เรื่องเล็กน้อย ก็สามารถพลิกประวัติศาสตร์ได้จริงๆ..
ข้อมูลทั้งหมดจาก FB "สงคราม ประวัติศาสตร์" ครับผม!!
เ่ล่าเรื่องสงคราม : ที่เรือล่ม เพราะผมปวดขรี้~!!!
คำเตือน ห้ามอ่านเรื่องนี้ตอนกำลังจะกินข้าวหรือก่อนกินข้าว เด็ดขาด!!
หรือถ้าใครกินข้าวไปแล้วแต่ดันเผลออยากเข้ามาอ่านก็ขอให้ทำใจสักระยะจนกว่าจะพร้อม...
ถ้าสงบจิตใจแล้วก็ไปอ่านเรื่องนี้กันเล้ยยยยย!!!
.
.
.
.
เรื่องมันมีอยู่ว่า...
....ในช่วงระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ทางฝั่งนาซีเยอรมันได้สร้างเรือดำน้ำรุ่นใหม่ชื่อว่า "U-1206" (อู-1206) ซึ่งเรือดำน้ำรุ่นนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อรองรับแรงดันน้ำภายนอกตัวเรือได้มากขึ้น พูดง่ายๆก็คือ เรือสามารถดำน้ำได้ลึกขึ้นนั่นเอง และนอกจากนี้...ห้องน้ำในตัวเรือยังสามารถใช้ได้ในขณะดำน้ำลึกๆ ซึ่งเรือรุ่นก่อนๆไม่สามารถทำได้ (เพราะส้วมทนแรงดันไม่ไหว)
ในวันที่ 14 เมษายน ปี 1945
ขณะที่เรือ U-1206 ดำอยู่ในระดับความลึก 200 ฟุต (ประมาณ 61 เมตร) ห่างจากชายฝั่งอังกฤษไปประมาณ 8-10 ไมล์ กัปตัน Schlitt Karl Adolf เกิดปวดท้องขรี้ขึ้นมา แต่เนื่องจากเรือดำน้ำรุ่นนี้เป็นรุ่นใหม่ มีเทคนิคค่อนข้างซับซ้อน ดังนั้นการใช้ส้วมในระดับความลึกจำเป็นต้องปรึกษาผู้เชี่ยวชาญเสียก่อน ซึ่งในเรือดำน้ำรุ่นใหม่แต่ละลำ จะต้องมีผู้เชี่ยวชาญติดเรือไปด้วย 1 คน แต่กัปตันท่านนี้ ไม่ถงไม่ถามผู้เชี่ยวชาญซักคำ!! เดินไปห้องน้ำคนเดียว อีกทั้งยังอ่านคู่มือเองด้วย และคิดว่าตัวเองเข้าใจดีแล้ว จึงกระทำการขรี้ตามปกติ...
กัปตัน Schlitt Karl Adolf ต้นเหตุเรือล่ม
...เมื่อขรี้เสร็จแล้ว ปรากฏว่าเกิดปัญหาทางเทคนิคนิดหน่อย กัปตัน Schlitt จึงเรียกผู้เชี่ยวชาญมาช่วย เมื่อผู้เชี่ยวชาญมาถึงปุ๊บอ่านคู่มือปั๊บ ก็ถึงกับมึนไปเล็กน้อย เลยดันไปเปิดวาล์วที่เก็บน้ำทะเลเอาไว้ ผลลัพธ์คือ น้ำทะลจำนวนมหาศาลไหลเข้ามาในตัวเรือ ผ่านมาทางส้วม นั่นเอง...
น้ำทะเลที่ทะลักเข้ามาไหลไปท่วมยังแบตเตอรี่ของเรือที่อยู่ใต้ห้องน้ำ ทำให้เกิดปฏิกิริยาเคมีขึ้นและได้ก๊าซคลอรีนออกมา ซึ่งก๊าซคลอรีนนี้ หากสูดดมเข้าไป มันสามารถทำลายเนื้อเยื่อร่างกายและทำลายปอดคนได้ ด้วยเหตุนี้กัปตันจึงสั่งให้นำเรือขึ้นสู่ผิวน้ำ และระบายก๊าซคลอรีนออกโดยการเปิดทางเข้า-ออกเรือ
แต่ปัญหาของเรือดำน้ำนี้ยังไม่จบ...เพราะจุดที่เรือขึ้นสู่ผิวน้ำนั้น ดันมีเครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตรบินอยู่บริเวณนั้นพอดี ซวยShipหาย!!
ลูกเรือนาซีรีบวิ่งไปที่ปืนต่อต้านอากาศยานเพื่อเตรียมตัวป้องกัน แต่ว่าช้าไปแล้วต๋อย...เครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตรได้ระดมยิงและทิ้งลูกบอมป์ใส่จนทำให้เรือดำน้ำไม่สามารถใช่งานต่อไปได้
...กัปตัน Schlitt สั่งให้ลูกเรือทุกคนสละเรือก่อนที่เรือจะจม แต่สุดท้ายแล้วเหตุการณ์ครั้งนี้ มีลูกเรือนาซีเสียชีวิตไป 4 คน และลูกเรืออีก 46 คนที่เหลือถูกจับเป็นเชลย
....แม้เรื่องเล็กน้อย ก็สามารถพลิกประวัติศาสตร์ได้จริงๆ..
ข้อมูลทั้งหมดจาก FB "สงคราม ประวัติศาสตร์" ครับผม!!
