คือเกริ่นนำก่อนนะครับ
ผมกับแฟน เรารักกันมาได้ประมาณห้าปีแล้วครับ ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันก็คบกันมาเรื่อย ๆ จนถึงวันหนึ่งที่ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงานครับ เนื่องจากที่บ้านผมค่อนข้างจะยากจน ผมเลยตัดสินใจมาทำงานที่กรุงเทพครับ แต่ทางบ้านแฟนค่อนข้างมีฐานะหน่อยก็เลยได้เปิดธุรกิจส่วนตัวที่บ้าน (ผมกับแฟน มีบ้านอยู่ จ. เดียวกัน) ผมมาทำงานกรุงเทพได้ประมาณสามปีแล้วครับ ตอนนี้ก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย (ผมเรียนเพื่อที่จะได้กลับไปเป็น อ. ที่บ้านเกิดของผมครับ) ไม่มีเวลากลับบ้านเลยครับ แต่แฟนก็มากทม. สามเดือนครั้งกับที่บ้านของเธอ ผมก็สนิทกับที่บ้านของแฟนในระดับนึง (ไปเที่ยวกับครอบครัวเขาประจำครับ แต่เขาไม่เคยไปกับครอบครัวผมนะครับ เพราะอย่างที่บอกที่บ้านผมค่อนข้างจะจน ผมต้องส่งเงินให้ที่บ้านเอาไปจ่ายหนี้ครับ) เราก็คุยโทรศัพท์ด้วยกันทุกคืนครับ ผมค่อนข้างสงสารแฟนผมมาก ตัวผมก็ไม่อะไรเท่าไรหรอก ผมเป็นคนค่อนข้างจะสันโดษ เวลาเห็นคนอื่นเขาเดินเป็นคู่ ๆ ก็นึกสงสารแฟนอ่ะครับ ว่าเราน่าจะมีโอกาสได้ดูแลแฟนแบบนี้บ้าง  เราสองคนค่อนข้างจะรักกันดีครับ ผมรักเธอมากด้วย ทีนี้มาถึงคำถามครับ
ผมควรจะเลิกกับเธอไหมครับ หรือมีหนทางอื่นไหม เพราะผมดูแล้วโอกาสที่ผมจะได้กลับไปทำงานที่บ้านเกิดมันช่างริบหรี่เสียเหลือเกิน มีสองสิ่งที่ผูกผมไว้ที่นั่นคือ พ่อแม่ผม และแฟนผม ผมอยากให้แฟนผมมีใครสักคนดี ๆ ที่คอยดูแลเค้าใกล้ ๆ ได้ ถ้าผมเลิกกับแฟนคนนี้แล้ว ผมคงไม่มีใครไปอีกสักพัก เก็บให้เรื่องมันเงียบ ๆ ให้มันซา ๆ ไป ผมรักเธอมากจริง ๆ ในใจผมไม่เคยมีคนอื่นนอกจากเธอเลยครับ