หลังๆเหมือนเพื่อน รวมตัวกัน แต่ไม่ชวนเรา ทั้งที่เมื่อก่อนชวน พอเห็นมันก็อดเคืองไม่ได้
ตอนนี้จะใช้คำว่าเราเหมือนอยู่คนเดียวในโลกเลยก็ว่าได้  ถ้าไม่ไปทำงานคงไม่ได้เจอใครแล้ว
เราไม่โทษเพื่อนนะ ที่ลืมเรา มันก็มีหลายๆสาเหตุแหละ เราเองก็อาจจะหายๆไปเอง ไม่ไปติดต่อเค้าเอง แล้วกลุ่มที่เค้านัดกันเราไม่ได้สนิทเลยไม่ชวนเราเพราะ คิดว่าเราคงไม่อยากไป   หรือ นิสัยเราอาจไปทำไรให้เค้าไม่พอใจเลยอยากห่างๆ ?  เพื่อนที่สนิทๆ มากๆ หลังก็กวนประสาท แต่ไม่ค่อยได้เจอกันอยู่แล้วเพราะทำงานคนละจังหวัดเลยปล่อยมันไป

โอเคเพื่อนก็แบบนี้เมื่อถึงเวลา มันก็ห่างๆกันไป  แต่มันเป็นธรรมดารึเปล่าคะกับคนอื่นๆ  ที่พอเราเริ่มจะ 30 เพื่อนๆ ที่เคยไปไหนมาไหน นัดกันแทบทุกอาทิตย์ จะ ห่างๆกันไปแบบนี้ ไม่นับพวกที่แต่งงาน อันนั้นเราเข้าใจ   มันคือช่วงชีวิตที่เข้าสู่วัยกลางคน และ ต้องเจอการเปลี่ยนแปลงที่มันออกไปทางแย่ๆทั้งนั้นเลย
เราเป็นลูกคนเดียวไม่สนิทกับลูกพี่ลูกน้อง โสด ไม่เคยมีแฟน และ ไม่น่าจะมีในอนาคตแน่ๆ ด้วยนิสัยเป็นคนเงียบๆ หน้าตาไม่สวย และ การดำเนินชีวิต คงไม่มีใครเข้ามาง่ายๆ  เราคงต้องอยู่คนเดียวจริงๆ แน่ๆ  มีใครที่เป็นแบบนี้มั้ย ไม่สนิทกบญาติ ลูกพี่ลูกน้องแล้ว พอถึงจุดหนึ่งที่คนรอบตัวตายจากไป เราต้องอยู่คนเดียว คุณทำยังไงกัน วางแผนกันยังไง?   ขอหลายๆ ประเด็นทั้งการเงิน และ ชีวิตทั่วไป