มีแต่คนชมว่า หน้าที่การงานดี อะไรๆก็ดี อะไรๆก็ Perfect แต่ทำไมยังไม่มีแฟน บางคนถึงกับถามว่าเป็นเกย์หรือเปล่า
ผมก็แปลกใจ เวลามีคนเข้ามา เป็นแฟน ก็ต้องมีเหตุให้เลิกกันทุกครั้ง ทั้งหาว่าไม่มีเวลาให้ (ผมเป็นลูกคนเดียว คุณแม่ป่วย
ผมคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของเราที่ต้องดูแลท่าน ทำแบบนี้ไม่ดีหรืออย่างไร งง) ทั้งถูกหลอก (แอบคบซ้อน โกหก หลอกลวง
ชอบที่ profile เรา ไม่ใช่ตัวเรา) เวลาเจอคนดีดี เขาก็ไม่ว่าง มีแฟนอยู่แล้ว จะเข้าไปแย่งก็ไม่ใช่วิสัยสุภาพบุรุษ หรือถ้าว่าง
ก็ไม่ใช่ spec ของกันและกัน
ผู้ใหญ่ก็สนับสนุนเรื่องดูตัวมาหลายคน แต่มันก็ไม่ใช่ ผมก็เสียใจที่ทำให้เขาผิดหวัง ตอนหลังก็เลิกไปดูตัวแล้ว แม้จะ
เข้าใจในความหวังดีของผู้ใหญ่ น้องบางคนก็อกหักมา ผมก็ปลอบใจ แต่ก็บอกเขาว่า อย่าให้ความเหงาความผิดหวัง
มาเป็นตัวตัดสินใจที่จะคบใครเพื่อทดแทน เพราะมันจะเจ็บกันทุกฝ่าย
หรือว่ามันเป็นเวรเป็นกรรมของผม ที่ต้องถูกสาปให้ต้องเงียบเหงา อยู่คนเดียวตลอดไป มีหน้าที่ต่อคุณแม่ ต่อผู้มีพระคุณ
บางท่าน แล้วก็ตายจากโลกนี้ไปเงียบๆ ปราศจากคนรัก คนรู้ใจ ทั้งที่เพื่อนฝูงคนรู้จักก็เยอะ
ใครจะคิดว่าผมเหงา ผมเฝ้าคอย แต่ไม่เคยพบเคยเจอสักที ทั้งที่รอมานาน ความ Perfect มันจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อ
ความอบอุ่นในชีวิตของผมยังสู้ คนที่เขาหาเช้ากินค่ำไม่ได้ หาคนที่รักเราจริงยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเราไม่ได้
ผมทำอะไรผิด หรือทำบาปทำกรรมอะไรไว้หนอ
เป็นครั้งแรกที่บ่นอย่างจริงจังในนี้ ขอโทษด้วยครับ