ตั้งแต่เด็กๆ ที่เริ่มหัดแว้น โดนตำรวจจับ ผิดจริง ยอมรับ ก็มีจ่ายใบสั่งโดยดี แต่ล่าสุด (24 ส.ค.56) แว้นกลับบ้าน หลังจากทำงาน ไปกลับรถเส้นรามมุ่งหน้าสู่แยกบ้านม้า แต่โดนตำรวจจราจรดักสกัด กระโดดออกมาขวางราวกับเราทำผิดโทษร้ายแรง

กาฝากสีกากี: ตะเบ๊ะ "รถสวยนะครับ" ยิ้มด้วยสีหน้าสดชื่นท่ามกลางแสงแดดร้อนตอนเที่ยงวัน

กาคาบข่าว: ดับเครื่องมอเตอร์ไซค์MSX แล้วหยิบใบขับขี่ยื่นให้ก่อนจะเริ่มเปิดปากตอบกลับ "ครับผม"

กาฝากสีกากี: "สะดวกรับใบสั่งมั้ยครับ"

กาคาบข่าว: "จ่ายค่าปรับที่ไหนครับ"

กาฝากสีกากี: "สน.คลองตัน"

กาคาบข่าว: ไม่รู้จักที่ตั้ง สน. จึงตอบไปทันทีด้วยนิสัยรักความสะดวก "ไม่สะดวกครับ"

กาฝากสีกากี: "เอายังไงดี" แล้วก็เงียบไม่พูดอะไรอยู่อึกใจนึง

กาคาบข่าว: "ยังไงดีครับ" ยังไม่รู้ว่าโดนข้อหาอะไร แต่รู้ว่าเสียเงินแน่ๆ จึงแงมเป๋าสตางค์ดู มีเงินอยู่ประมาณห้าร้อยนิดๆ เลยจะหยิบเงินออกมาเตรียมไว้ก่อน มือไปจับโดนแบงค์50บ. โผล่มาก่อน ยังไม่ทันจะหยิบแบงค์ร้อยต่อ...

กาฝากสีกากี: "โอ้ยยยยย ห้าสิบบาทเนี่ยนะ เอาใบสั่งไปเถอะ" เขียนใบสั่งอย่างรวดเร็ว ด้วยลายมือที่อ่านไม่ออกยิ่งกว่าแพทย์

กาคาบข่าว: "ปรับเท่าไหร่ครับ"

กาฝากสีกากี: จากยิ้มแย้มกลายเป็นชักสีหน้าไม่พอใจทันที "400 นี่แหละ เสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย"

กาคาบข่าว: ได้ยินอย่างนั้น ก็รีบพูดทันทีเลยว่า "สะดวกรับใบสั่งแล้วครับ"

เมื่ออ่านใบสั่ง ระบุข้อหาว่า 'ไม่ใกล้ขอบทางรถด้านซ้าย' ตามหลักเหตุผล เพิ่งกลับรถมา จึงต้องชิดเลนขวา จะชิดซ้ายก็ไม่ได้ เพราะมีรถยนต์วิ่งเร็วตลอดเวลา จึงต้องขับชิดขวา และให้เร็วกว่าปกติ เพราะเป็นเลนที่รถวิ่งเร็วอยู่แล้ว การมาดักจับบริเวณนี้ จะเจตนาหรือไม่ ก็น่าจะมองเหตุและผล ชิดซ้ายเลยทันทีก็โดนชนตายกันพอดี ฟรายเอ้ย

กาคาบข่าว[ผม] ยอมจ่าย 400 ดีกว่าจ่ายครึ่งราคาให้เงินเข้ากระเป๋าพวกมัน ทีเรื่องเก็บเงินนี่อย่างไว แต่ทีเรื่องยุ่งยากพวกมันก็ตีตัวออกห่าง อย่างก่อนหน้านี้ (18ส.ค.56) ผมกำลังจอดรถไว้ที่โลตัส พอลงจากรถปุ๊บ ก็ได้ยินเสียงโครมคราม เป็นรถมิตซูบิชิเร่งเครื่องดังวิ่งชนรถมิว7 ก่อนจะมาชน อแวนซ่า จนกระเด็นไปชนคันอื่นๆ ทั้งแท็กซี่และรถใกล้เคียง แต่รถเหล่านั้นก็ยังหยุดมิตซูไม่ได้ สุดท้ายมาจบที่มอเตอร์ไซค์5คัน ตามภาพนี้

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ตำรวจเพิ่งเดินทางมาถึงที่เกิดเหตุ ผมก็ค่อยรู้สึกอุ่นใจขึ้น แต่พอคุณร้อยเวรเห็นสีหน้าคนขับมิตซูและคู่กรณีอีก10คัน คุณตำรวจผู้ทรงเกียรติก็พูดว่า "นี่เกิดเหตุในพื้นที่ส่วนบุคคลนะ พวกคุณตกลงกันเอง ผมทำได้แค่ลงบันทึกประจำวัน" พลางหันไปหาประกันภัยของรถยนต์เคราะห์ร้ายคันหนึ่งแล้วถามว่า "เอ้า จริงมั้ยล่ะ" .....เท่านั้นเอง ความรู้สึกอุ่นใจที่จะพึ่งพิงตำรวจของผมก็หายไปทันที

คนขับมิตซูวัยชรา (น่าจะอายุมากกว่า65ปี) ทำหน้าเศร้า "ผมยอมรับผิด เอาผมเข้าคุกก็ได้ ตอนนี้ยังไม่มีจ่าย รถไม่ได้ทำประกัน" ผู้เคราะห์รายบางรายก็โวยวาย ต้องใช้รถทำมาหากิน จะต้องทำไง

บางรายก็ยืนคุยกับประกัน บางรายก็มองดูสภาพรถตัวเอง บางรายอย่างผมก็ไม่พูดอะไร เฝ้าสังเกตการณ์เพียงอย่างเดียว บางรายก็ด่าๆๆๆ บลา บลา บลา (เรื่องยาวมาก ขออนุญาตไม่อธิบาย)

สุดท้าย ค่าซ่อมก็เข้าเนื้อตัวผมเอง ไม่มีใครช่วยเราได้เลย ด้วยตัวบทกฎหมายหรืออะไรก็ตามแต่ ถ้าช่วยไม่ได้ ตำรวจก็น่าจะแสดงความเป็นผู้ดูแลความสงบให้เราไม่รู้สึกแย่ซ้ำเติมจากเหตุการณ์ที่เกิด ไม่ใช่เป็นกาฝากประจำวงการสีกากีที่คอยดูดเงินเดือนรัฐ หรือนำอำนาจหน้าที่ในทางธรรมมาใช้ในทางไม่ชอบธรรม

"คุณมีอาชีพตำรวจ หรือ คุณเป็นตำรวจโดยอาชีพ" ฝากคำถามนี้ให้คุณสีกากีทั้งหลายกลับไปถามเองว่าเป็นแบบไหน เพราะผมเสื่อมศรัทธาวงการพวกคุณมานานแล้ว แม้ผมจะมีเพื่อนดีๆ ที่เป็นตำรวจก็ตาม