ผมเรียนอยุ่ป.ตรีครับ ผมเป็นคนที่อัธยาสัยแย่มากเลย ประมาณว่าคนเล่นมุกอะไรเเทบจะไม่เคยขำเลย ขำยากมากๆ
เลยทำให้ผมมีเพื่อนน้อยมาก ผมเป็นคนที่ตามอะไรไม่ค่อยทันเลย เวลาเค้าบอกให้ทำโน่นทำนี้ที่มันซับซ้อน เช่นสั่งการบ้าน ผมก็ตามไม่ทันต้องถามเพื่อนอยู่บ่อยๆ  ตอนนี้เพื่อนสนิทผมมันลาออกไปเเล้วมีอยู่2คน เลยทำให้เหลือสนิทจริงๆแค่คนเดียวเอง
และการที่ผมสมองช้า ผมไม่รู้ผมเป็นอะไรรึป่าว ผมจะทำอะไรช้า คิดอะไรไม่ค่อยออก ตัดสินใจไม่ค่อยได้
ผมรู้สึกแย่มากเลย เพราะตอนนี้เพื่อนๆหลายคนเค้าก็คงสงสารผมอยู่ในใจ ลองนึกภาพเอานะครับแล้วถ้าเพื่อนๆพี่ๆเป็นผมแล้วรู้ว่าคนรอบข้างมองผมว่าไม่ปกติแบบ ผิดปกติถ้าเป็นแบบผมเพื่อนๆพี่ๆเวลาเจอเพื่อนๆที่เรารู้จักจะต้องคุยยังไง จะต้องทำหน้ายังไงครับ
ตอนนี้ผมสนใจการเกษตร ผมอยากลาออกจากป.ตรี ชีวิตนี้คงเข้าสังคมที่ไหนไม่ได้เเล้ว อยากไปทำไร่ทำสวนอยู่คนเดียวสบายๆ
เพราะผมก็มีแผนจะทำไร่ทำสวนอยู่เเล้วอะครับ จะได้ไม่ต้องถูกรังเกียจ ถูกขยะแขยงเหมือนปัจจุบันอีก ทุกวันที่ไปเรียนกลับมาไม่เคยรู้สึกดีเลยครับ ผมควรทำยังไงดี ควรบอกพ่อแม่ไหมเรื่องนี้ ท่านอยากให้ผมเรียนให้จบ ผมก้ไม่อยากขัดใจท่าน ผมพยายามปรับตัวเเล้วแต่คงไม่ได้ ผมคงเหมาะที่จะอยู่คนเดียว จะได้ไม่ต้องยุ่งกับใครคงจะรู้สึกดีที่สุด