ผมไม่รู้เหตุผลที่คุณจะเลิกนะครับ แต่ผมมั้นใจว่าคุณไม่ได้รักเขาจริงๆ เพราะว่าถ้ารักจริงๆ ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร คุณก็ยังคงเลือกเขา อยู่ดี

อยากเลิกก็บอกเลิกตรงๆ และขอเหตุผลแจกแจงด้วย ตอนแรกอาจจะรับไม่ได้ แต่ว่าพอผ่านไปจะทำใจได้เอง และผู้หญิงดีๆคนนี้ก็จะคิดว่า คุณโง่เอง และคุณได้เสียเพชรในมือคุณไปแล้ว คนเรามีเหตุผลส่วนตน การเลิกกับใครไม่ง่าย ต้องใช้ความกล้าอย่างมาก ทั้งความกล้าที่ต้องพูดเรื่องทำร้ายจิตใจคนดีๆที่รักเรามากคนหนึ่ง ความด้านที่ต้องทนเห็นน้ำตาที่ไหลรินของเธอได้ ความเย็นชาที่จะเดินจากออกมาแม้จะได้ยินเสียงกรีดร้องของเธอไล่หลังมา คุณต้องทำใจให้เลวได้จริงๆ ถ้าคุณบอกว่าคุณยังรักเธออยู่ ต้องเลวพอที่จะไม่ยื่นมือไปปลอบเธอยามที่เธอล้มลง ต้องเลวพอที่จะสะบัดแขนที่เกาะเกี่ยวรั้งขาคุณไม่ให้เดินจากไปไว้ให้ได้ ต้องเลวพอที่จะไม่รับสาย ไม่อ่านไลน์ ไม่ติดต่อเธอแม้เธอจะพยายามหาทางมาขอคืนดี ถ้าคุณทำไม่ได้ และยังทำตัวเป็นเพื่อนที่ดี เธอจะไม่มีวันลืมคุณ และไม่มีวันหายเจ็บ จำไว้ถ้าจะบอกเลิกใคร ต้องยอมรับให้ได้ว่า แฟนกันไม่อาจกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อีก

สุดท้าย อย่าใช้วิธีขี้ขลาด เช่นการโทรไปบอกเลิก การเงียบหายไปเฉยๆ มันน่ารังเกียจ ร้ายการ เย็นชา ทรมานจิตใจยิ่งกว่าการพูดตรงๆ ที่เจ็บ แต่ไม่นานก็จะทำใจได้ แต่ไอ้การโทรบอกเลิก = ขี้ขลาดไม่กล้าเผชิญหน้า การเงียบไป = เลว ไร้ความรับผิดชอบ

ขอโทษที่เเรง เพราะจริงจัง

ก่อนเราจะแต่งงานกับสามีเราคนนี้ แม่เราไม่ชอบสามีเรามากๆ ถึงขนาดยืนด่าสามีเราที่ร้านอาหาร 2 ชั่วโมง (ด่าสาดเสียเทเสียเลยค่ะ)
ใครห้ามแม่เราก็ไม่ฟัง กีดกันทุกอย่าง

แต่เรารักกันค่ะ สามีเราไม่เคยว่าแม่เราเลย ทั้งต่อหน้าและลับหลัง แม่เราด่าเค้าเป็นชั่วโมง เค้าบอกเราว่าเราต้องเข้าใจแม่ แม่ทำไปเพราะแม่รักเรามาก

สุดท้าย ความรักของเราสองคน ก็เอาชนะทุกอย่าง..... จนแต่งงานกัน มีลูกที่น่ารักด้วยกัน เพราะเรา "รักกันมากพอ"

ทุกอุปสรรคมีทางแก้ไข มีทางออกถ้าคน 2 คนพร้อมจะจับมือเดินไปด้วยกัน ยกเว้นว่าอีกคนนึงจะไม่ได้รักอีกคนมากพอ ที่จะฝ่าฟันไปด้วยกัน

แต่ถ้าคุณอยากเลิก.... บอกเค้าไปตรงๆดีกว่าค่ะ คุยกันด้วยเหตุผล ก็น่าจะเข้าใจและดีที่สุดค่ะ