ก่อนอื่นผมจะไม่ขอเอ๋ยชื่อนามโรงเรียนน่ะครับ ยกเว้นเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่เคยเรียนหรือเคยอยู่โรงเรียนเดียวกันกับผมอาจจะทราบเองก็ขออย่าระบุชื่อโรงเรียนของพวกเรา
ผมเข้าโรงเรียนนี้ตั้งแต่ชั้น ป.5 อยู่บ้านแรกสีแสด เป็นโรงเรียนประจำที่ตัวผมเองจะต้องจากพ่อแม่และใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนประจำภายใต้กฏ ระบบพี่ปกครองน้อง หอพักจะต้องนอนร่วมกับเพื่อนๆที่อยู่บ้านและสีเดียวกัน จะกระทั่งขึ้นชั้น ม.1
จะต้องย้ายไปอยู่บ้านใหญ่อยู่ร่วมกับพวก รุ่นพี่  ในบ้านใหญ่ หอ 4 ถือเป็นสถานที่น่ากลัวและอันตรายที่สุด รุ่นพี่จะมีอำนาจสั่งรุ่นน้องเหมือนระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์เลย และในเพื่อนรุ่นเดียวกันบ้านเดียวกันยังแบ่งออกเป็น 6 กลุ่มใหญ่ แต่ละกลุ่มก็จะมีหัวหน้า
หัวหน้าของกลุ่มผม มันฉายาว่า เอ็ดดี้ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆจะหาว่า สุดยอดแห่งความโรคจิต ขนาดไหนก็ติดตามอ่านได้เลยครับ ตอนชั้น ม.1 ไอ้ เอ็ดดี้ มันเรียกรุ่นน้อง ป.5ที่เป็นตุ๊ด มานอนราบบนเตียง แล้วมันก็เอาตัวมันถูๆไถๆน้องตุ๊ดคนนั้นครับ
พอขึ้นชั้น ม.2 มี ครูสาวคนใหม่เข้ามาหน้าตาสวยมากๆ หุ่นก็สวย ชื่อครูผึ้ง และมาพักที่บ้านพักครู อยู่ใกล้ๆกับ ศาลาริมแม่น้ำ ช่วงเวลา 1 ทุ่มกว่าๆเป็นช่วง ที่ ครูผึ้ง ต้องต้องไปคุม นักเรียน ป.6 เรียกว่าเรียนกลางคืนหรือช่วยสอนการบ้าน
เป็นช่วงเวลาที่ เอ็ดดี้ พากลุ่มพวกเพื่อนผม ประมาณ 6 คน ไปที่ ศาลาริมน้ำ เอ็ดดี้ มันสั่งให้เพื่อน 2 คนดู ราดราว อยู่ตรงศาลาริมน้ำ และพาผมและเพื่อนๆรวมกัน 4 คน   ปีนขึ้นไป บ้านพักครูผึ้ง ตรงหน้าต่าง
พอเข้าไปข้างใน จะ มีตะกร้า ที่ใส่ ชุดเครื่องแบบที่ทำงานตั้งแต่เช้าถึงเย็น ในวันนั้นกองอยู่ ที่ครูผึ้งเตรียมไว้เพื่อที่จะรอการซัก  และ เอ็ดดี้ก็จัดการขโมยกางเกงใน ตัวที่ยังไม่ได้ซักนั้นมา ส่วนกางเกงในของครูผึ้ง ตัวอื่นๆที่อยู่ ราวตากผ้า ไม่ก็ในตู้เก็บเสื้อผ้า  เอ็ดดี้ มันบอกไม่เอา มันจะเอา กางเกงในยังไม่ได้ซัก กลิ่นยังแรง มันบอกมันชอบ
เมื่อได้ กางเกงใน 1 ตัวแล้ว  เอ็ดดี้ก็พาเพื่อนๆออกจากบ้านพักครู ครั้งแรก เอ็ดดี้มันก็ไม่ยอมให้เพื่อนคนอื่นๆได้จับต้องกางเกงในที่ขโมยตัวนั้นเลย ทั้งๆที่เพื่อนๆเสี่ยงอันตรายไปด้วยกับมัน ผมเห็นเอ็ดดี้มันเอากางเกงในไปอมๆดูดครับ และมันก็เอาไปนอนกอดที่นอนมัน
และขโมยกางเกงในครูผึ้ง ประมาณ ครั้งที่ 3 ครั้งที่ 4 เอ็ดดี้มันถึงเริ่มให้เพื่อนๆคนอื่นได้จับต้องกางเกงในครูผึ้งบ้าง   แต่ผมไม่กล้าจับน่ะครับ  และที่โรคจิตมากๆ คือ เอ็ดดี้ มันไปเอา มาม่ามา 3-4 ห่อ แอบต้มลวกมาม่า และตักเส้นบะหมี่ขึ้นจากน้ำ แล้วมันก็เอากางเกงในครูผึ้งที่ขโมยมาสดๆใส่เข้าไปในขันน้ำ อุณหภูมิปกติ
มันบอกว่า กางเกงในครูสุดสวยจะโดนความร้อนไม่ได้เดี๋ยวกลิ่นหาย เมื่อกางเกงในอยู่ในขันน้ำแล้ว มันก็เอามือบิดกางเกงในให้น้ำไหลออกจากกางเกง ทำแบบนี้อยู่นานเลย จนกระทั้งเอ็ดดี้มันบอกว่ากลิ่นกางเกงในได้เข้าไปอยู่ในขันน้ำหมดแล้ว จากนั้นมันก็เอาเครื่องปรุงมาม่าใส่ แล้วตักเส้นมาม่าที่ลวกแล้วใส่เข้าไป แล้วเรียกเพื่อนๆมารุมกินกัน มันบอกว่า มาม่า รสใหม่ มาม่ารสกลิ่นสาว มีเพื่อนอีก 3 คนในกลุ่มที่ ยอมกินด้วยกับเอ็ดดี้ ผมและเพื่อนอีกคน ปฏิเสธไป โดยบอกว่าอิ่มแล้ว
พอมาถึง ม.3 เทอม 2 ครูผึ้งก็ย้ายที่พัก ไปเช่าข้างนอกพักแทน ปล่อยทิ้งบ้านพักอาจารย์ ไว้ให้เหลือแต่ความทรงจํา ผมเองก็ลำบากไม่น้อย เพราะเคยไปกวนรุ่นพี่ ม.4 ไว้เยอะ ทั้งตอนที่รุ่นพี่มันจะบังคับให้ไปปีนกำแพงเพื่อ ออกนอกโรงเรียนไปซื้อข้าวกล่องแต่ผมหนีไป ถ้ารุ่นพี่มันขึ้นมามีอานาจ ม.5 เทอม2 หรือ ม.6 เมื่อไรมันคงเล่นหนักแน่ๆ เพราะรุ่นพี่ ฉายาพวก งูเขียว แปะยิ้ม พวกนี้ โหดมากๆ
ด้วยความกลัว เมื่อจบ ม.3 ผมเลยตัดสินใจขอร้องพ่อแม่ขอลาออก  เพื่อกลับไปเรียนที่บ้านครับ ซึ่งชีวิตวุ่นวาย ตลอดระยะเวลา 5 ปี มันยังคงอยู่ในความทรงจำของผมตลอดมา ตอนนี้ผมโตแล้วผมคิดว่าซะวันหนึ่งผมอยากจะกลับไป ร่วม งานเลี้ยงศิษย์เก่า ที่จัดขึ้นทุกๆปี ของโรงเรียนแห่งนั้นสักครั้ง