สารภาพว่าครั้งแรกที่เห็นว่าเป็นละครป้าไก่ รู้สึกกังวลมาก เพราะละครยุคหลังของป้าไก่ เช่น เชลยศักดิ์ หรือ ภูผาแพรไหม เป็นอะไรที่โหดร้ายมาก แต่ก็อยากดูเพราะนักแสดงทั้งน้าหมิว  น้าแหม่ม ลุงนก ป้าแดง สุดยอดทั้งนั้นเลย แถมได้ อ.ศัลยามาเขียนบทอีก แต่พอเมื่อได้ดูแล้ว ติดหนึบมากกกก บทละครคม สนุก กระชับ นักแสดงถึงบท

น้าหมิว สมกับ บทท่านหญิงจริงๆ สง่า น่าเกรงขาม ต้องเก็บอารมณ์ หลายซีนที่ต้องเล่นหลากอารมณ์แต่ก็เอาอยู่ ไม่มากเกินไป เรียกว่าเล่นน้อยแต่ได้มากจริงๆ ท่านหญิงไม่ใช่ตัวร้ายเลย เป็นคนธรรมดาที่มีรัก โลภ โกรธ หลง แม้จะทำไม่ดีบ้างแต่ก็เกลียดไม่ลงเลย ขอให้ได้ชิงสักรางวัลเถอะ

น้าแหม่ม อาจจะชินกับบทแบบนี้ของน้าแหม่ม แต่น้าแหม่มก็ยังคงเอาอยู่

ที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือ ป้าแดงกะบทอิเฟือง ที่ดูน่ากลัวแบบไม่ต้องพึ่งอะไรมาก แต่เวลาอยู่กับน้าหมิวก็ดูน่าสงสาร

พอมารุ่นลูกทุกคนก็เอาอยู่ ทั้งรุ่นเด็ก รุ่นกลาง ป๊อบเป็นชายเดียวที่สุภาพ อ่อนโยน ดูน่ารัก สนเล่นดีขึ้น ดูเป็นคุณฉัตต์วัยหมดฮอร์โมนที่น่าถีบมาก สองสาวเล่นเก่ง แยม หุ่นดีมาก น่ารักน่าหยิก เล่นดีกว่าที่คิดไว้เยอะ และแพทเล่นได้น่าสงสาร แต่ใจแกร่งมาก

แถมอีกคนคือพี่ยอด พี่แค่ไม่ค่อยได้พูดแต่ ได้ใจไปเต็มๆเลย

เรื่องฉากกะคอสตูม ไม่ห่วงอยู่แล้ว ป้าไก่อลังการดาวล้านดวงเสมอ วังจัดแต่งออกมาได้สวยมาก เห็นแล้วแบบ นี่สิวังของแท้ แถมอาหารไทยก็จัดเต็มมาก หลายๆอย่างไม่รู้จักเลย ทั้งแกงรัญจวน น้ำพริกนครบาล ขนมบุหลันดั้นเมฆ

บท อาจารย์ศัลยาเขียนได้ละมุนละไมมาก หลายๆฉากที่ฟินโดยไม่ต้องทำอะไรเลย เช่น ฉากในสวน หรือ ฉากขอแต่งงานของชายเดียวกะริมา ส่วนตัวชอบหลายฉาก เช่น ฉากที่ชายเดียวตามไปส่งริมาแต่มาไม่ทัน ฉากชายเดียวรู้ความจริง ฉากท่านหญิงลาบวชแล้วชายเดียวร้องไห้ ฉากที่ริมว่าคุณฉัตต์ ฯลฯ

เรียกได้ว่า ป้าไก่ คืนฟอร์มได้อย่างเต็มภาคภูมิ ละครแต่ละเรื่องมันจะสมบูรณ์ได้ ไม่ใช่แค่นักแสดงดี องค์ประกอบรวมต้องครบ บทต้องเป๊ะ และแค้นเสน่หาทำได้ สุดยอดเลย

“อย่ารักมาก จนเมื่อหมดรักกลายเป็นความแค้น เพราะว่าความรักกับความแค้นอยู่ใกล้กันนิดเดียว”