ช่วงนี้ผมไปไหนก็มักจะหนีบกล้อง Panasonic Lumix DMC FZ-200 ซูม 24 เท่าที่ f2.8 ไปด้วยตลอด ด้วยความเบาใช้ง่ายถ่ายสะดวก วันนี้ก็เช่นกันครับ เอารถไปซ่อม ระหว่างรอก็จะไม่มีไรทำ จะนั่งอยู่เปล่าๆให้เปลืองลมหายใจทำไม ว่าแล้วก็คว้ากล้องเดินดุ่ยๆมองไปก็ไม่มีสิ่งสวยงามแถวนี้ ทุ่งนาก็เพิ่งไถ ไม่มีข้าวเขียวๆให้ชื่นใจเล้ยยยยย

เดินขึ้นสะพานลอยข้ามถนนจะมุ่งไปอาศัยใบบุญวัดที่เห็นอยู่ฝั่งตรงกันข้าม เผื่อจะมีอะไรส่องให้หายอยาก ขึ้นไปอยู่บนสะพานมองลงมาเห็นการขยายเส้นทางหลักเส้นนี้เพื่อรองรับประชาคมอาเซี่ยน โอ้....พิษณุโลกบ้านเรา คงจะคึกคักขึ้นอักโข

เดินลงสะพานลอยก็พอดีเหลือบไปเห็นบ่อหลาข้างทางที่บังไม่โดนขุดขยายทางที่หน้าวัด เห็นแล้วเสียดายดอกบัวธรรมชาติบ่อนนี้เสียเหลือเกิน อีกพักนึงมันคงจะโดนรถขุดทิ้งเอาดินถม นี่แหละหนาความไม่เที่ยง

บรรยากาศก็เน่าเสียเหลือเกิน บางส่วนก็มีเศษดินทับถมลงมาแล้ว ดอกบัวที่เหลือสภาพเหมือนคนป่วย เอาวะ เผื่อจะเจอไอ้ที่พอไปวัดไปวาได้บ้าง ถึงจะไม่แจ่มแมวแบบที่น้าๆมือเก๋าในนี้ถ่ายมา ก็ถือว่าเป็นอนุสรณ์ก่อนที่มันจะกลายเป็นถนน

ถ่ายทั้งดอกบานๆมามันดูหดหู่พิกล ผมว่าแม้แต่ธรรมชาติเองเค้าก็รับรู้ว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว เศร้าจริงๆ .....งั้นลองหาดูใหม่ดิ

ต้องบังช่วยเสียหน่อย ......งั้นเอาดอกเด็กๆที่ยังตูมๆอยู่คงจะดูดีกว่าดอกแก่ๆโขอยู่

ทีนี้เอาแบบกินได้เลย ฝักบัวอ่อน ที่ไม่ใช้หญ้าอ่อนที่ผู้สูงวัยชอบกินรวมทั้งผมด้วย..... นั้นไง น้าๆหลายคนแอบยกมือตามผมไปด้วยซะงั้น



มีน้องนก สนใจบินมาดูผมก็เลยส่อง

นกนี่ถ่ายยากชะมัด ต้องไปหัดถ่ายไอ้ตัวอะไรที่มันอยู่นิ่งๆฝึกฝีมือไปก่อน นั่นไงเจอแล้ว หัวเขียวปี๋เชียว แถวในเมืองชักหาดูยากแล้ว มองไปเจอแต่ตุ๊กตาเฟอร์บี้คุยกับเจ้าของมันอยู่



ถ่ายนายแบบหนุ่มหล่อล่ำได้ไม่กี่ฉึก พวกก็อายที่ไม่ได้นุ่งผ้า มุดหนีเข้ากลีบเมฆไปฉิบ แหมๆๆๆๆกำลังจะบอกว่าลุงถ่ายแต่ท่อนบนมา ลงพันติปโป้มากไม่ดี .......เงิบไปซะแล้ว เข้าวัดก็ละกัน


วัดสมอแขอยู่ชานเมืองพิษณุโลกไปทางสายหล่มสัก สัก 8 ก.ม.เห็นจะได้ เดินเข้าไปก็เต็มไปด้วยวัสดุก่อสร้าง แล้วจะไปถ่ายอะไรดีวุ้ย


คิดได้ไงเนี่ย ถ่ายท่อน้ำประปาวัดกับตะไคร่น้ำ สนิมแดงเถือกเชียว เอาวะเผื่อเด็กในเมืองไม่เคยเห็น เค้าจะได้นึกถึงความลำบากของคนอื่นนอกจากตัวเองไว้มั่ง จะได้เลิกฟุ้งเฟ้อ หันกลับมาเห็นใจคนที่ด้อยกว่ามั่ง........เดินผ่านสนามหญ้ารกๆจะกลับอยู่แล้ว ฮั่นแน่ตัวอะไรบินว่อนเลย ผมไม่เคยถ่ายแมงปอมานานมากแล้ว ลองเจิมป้านา 200 ตัวนี้เลยละกัน

จัด f 2.8 ไปตลอดเลยละกัน กล้องตัวนี้เวลาซูมสุดที่ 600 ในโหมดมาโคร จะถ่ายได้ใกล้สุดที่ 1 เมตร เท่านั้น
มีจอพลิกได้รอบทิศ ทำให้ก้มลงต่ำเพื่อหาฉากหลังได้ แต่ที่ผมถ่ายต้องการความกลมกลืนเลยยอมเลื้อยมุดลงไปในพงหญ้าโดยไม่ได้นึกห่วงสังขาร



มุดลงไปมาก หมดแรงเหมือนกันครับ พอดีต้องกลับไปดูรถที่อู่ด้วย เพลินมากเกินไปจะเสียการ(ซ่อมรถ) เลยจำใจอำลาเหล่าแมงปอน้อยที่บินยั่วยวนอยู่รอบตัวไปก่อน คราวหน้าจะเตรียมสนับเข่าเท้าศอกมาให้พร้อมลุย เลยต้องลาไปด้วยภาพนี้

สรุปลงท้ายว่า คะแนน 80 เปอร์เซนต์ที่ดีพรีวิวให้สอบ กับกล้องตัวนี้เป็นของใช้งานได้ดีจริง ไม่ว่าเลนส์ไลก้า 2.8 ตลอดย่าน กันสั่นเทพที่ผมชอบมากที่สุด ผมไม่เคยลองเล่น OMD ที่เลื่องชื่อเรื่องกันสั่นมาก่อนเลยไม่สามารถเปรียบเทียบได้ ผมถ่ายในงานสัมนาแสงไฟในอาคารปกติ ลองซูมสุดจากหลังห้อง จับหน้าคนไกลห้าหกเมตร หน้ากล้องโตสุด iso 400 ชัตเตอร์ออโต้ไม่ได้ดู กดมานิ่งกริป วันหลังจะให้ดู ของน้องอีกสองกล้องเป็นชนิดคอมแพ็คซูมยาวอีกสองยี่ห้อ ถ่ายซูมสุดมาเทียบกันเบลอกว่ามาก (คือจริงๆเอามาเทียบแบบนี้ อาจโดนหมั่นใส้ เพราะอีกสองตัวนั่นซูมแล้ว f ไหล) เอาเป็นว่าผมชอบก็แล้วกัน ฮ่าฮ่า เลยช่วงนี้ห่างๆมือหมุนไปสักระยะนึง ขอบคุณที่ฟังผมบ่น