สำนวนมาจาก สํ.นิทาน.สุต.๑๔๓

สำนวนแรกมาจาก อริยสัจจากพระโอษฐ์ แปลโดยท่านพุทธทาส

ภิกษุ ท ! กายนี้ ไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย และทั้งไม่ใช่ของบุคคล เหล่าอื่น. ภิกษุ
ท ! กรรมเก่า(กาย) นี้ อันเธอทั้งหลาย พึงเห็นว่าเป็นสิ่งที่ปัจจัยปรุงแต่งขึ้น
(อภิสงฺขต), เป็นสิ่งที่ปัจจัยทำให้เกิดความรู้สึกขึ้น(อภิสญฺเจตยิต), เป็นสิ่งที่มี
ความรู้สึกต่ออารมณ์ได้(เวทนีย).

และอีกสำนวนหนึ่ง มาจากพระไตรปิฎกทั่วๆไป ฉบับยังไม่ปรุงแต่งด้วยมหาวิทยาลัยสงฆ์ต่างๆ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายนี้ไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย  ทั้งไม่ใช่ของผู้อื่น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย  กรรมเก่านี้พึงเห็นว่า อันปัจจัยปรุงแต่ง เกิดขึ้นด้วยความตั้งใจ
เป็นที่ตั้งของเวทนา

ประเด็นคือ ข้อความที่ขีดเส้นไต้ไว้ อ่านแล้ว จะมีความเข้าใจที่เหมือนหรือต่างกันอย่างไร

เป็นสิ่งที่มีความรู้สึกต่ออารมณ์ได้  และ  เป็นที่ตั้งของเวทนา

ท่านๆตีความหมายสองคำนี้ว่าอย่างไร อยากทราบครับ  
ผมยกบาลีสยามรัฐมาด้วย เผื่อบางท่านต้องการบาลี

นายํ  ภิกฺขเว  กาโย  ตุมฺหากํ  นาปิ  อญฺเญสํ ฯ  
ปุราณมิทํ  ภิกฺขเว  กมฺมํ  อภิสงฺขตํ  อภิสญฺเจตยิตํ
เวทนียํ  ทฏฺฐพฺพํ ฯ  

ปล.ไม่ดราม่า ขอหลักการล้วนๆ อ้างอิงคัมภีร์ใดก็ได้ที่ไม่ขัดกับคำสอนดั้งเดิม
      จขกท.ไม่มีอคติต่อแนวทางสอนของท่านพุทธทาส เพียงแต่ พบเจออะไรมา
      ก็เล่าสู่กันฟัง

      เรื่องนี้ มีผู้หลังไมค์มาถามความต่างกับผม ขออนุญาตผู้ที่หลังไมค์มาด้วยครับ