เคยมีความฝันเล็ก ว่าอยากเข้ามาเชียร์สดสักครั้งหนึ่งในสนาม



เราตามเชียร์วอลเลย์บอลตั้งแต่สมัยที่มี พี่ปริม อินทวงค์ เป็น i-dol ในสมัยนั้น
เนื่องจากเราเป็นเด็กต่างจากหวัด การชมผ่านทีวีในยุคนั้นก็ถือว่าหรูมากแล้ว

จนกระทั่ง เราหวนกลับมาดูวอลเลย์บอลอีกครั้งในยุคเฟื่องฟูของ 7 เซียน
มันมีความสุขมาก จนเคยฝันว่าสักวันต้องเข้ามาเชียร์สดในสนามให้ได้
ในที่สุด วันที่รอคอยก็มาถึง WGP2013 เรามีเพียงตั๋ว วันที่ 16/18 อย่างละ 1 ใบ
มันคือตั้งใจที่ หลายๆคนอาจไม่ค่อยเข้าใจนัก ว่าทำไมต้องเดินทางจากเชียงใหม่ เข้ามากรุงเทพ

ห๊ะ  ไปดูวอลเลย์ ? ขนาดนั้นเลย? แต้ว่า? อั้นหยังหล้ำเหลือ?

คือ เราก็แค่จะบอกว่า คนเราต้องรู้จักให้รางวัลหาความสุขให้ตัวเองบ้าง
และครั้งนี้ เป็นการเชียร์สดในสนามครั้งแรกในชีวิต ที่บอกได้เลยว่า เป็นความสุขที่สมบูรณ์
ความตื่นเต้น ความสนุกสนาน เสียงกลอง เสียงแตร เสียงกองเชียร์ มันปลุกเร้าให้บรรยากาศคึกคัก
ถ้าไม่ได้มาดูมาเห็นมาสัมผัสบรรยากาศ ก็คงจินตนาการไม่ถึงจุดความเป็นจริงแน่ๆ

โดยเฉพาะนัดสุดท้าย "ไทย-รัสเซีย" ที่แม้จะเดินทางไปนั่งดูคนเดียว แต่ก็กรี๊ดๆเฮๆกับคนข้างๆอย่างสนุกสนาน

ขอบคุณนักวอลเลย์บอลหญิงไทย#ทีมโค๊ชและสตาฟ #กองเชียร์ทุกๆคน ที่ทำให้การเดินทางครั้งนี้ มันทำให้เราแบกความสุข และพลังในการกลับไปทำงานต่อไป

ถึงแม้จะแพ้รัสเซียในนัดนี้ แต่เชื่อว่า ทีมสาวไทยก็ชนะใจพวกเราไปแล้ว จริงๆ ^__________^