เมื่อวานตอนเย็น (15) ปั่นออกกำลังกายตามปกติ ตามถนนกาญจนภิเษกเลี้ยวซ้ายเข้า ถนนราชพฤกษ์แล้วมาเลี้ยวเข้าถนนบางกรวย-ไทรน้อย

จนกระทั่งมาถึงแยกบางพลูแล้วผมก็เลี้ยวเข้าถนนรัตนาธิเบศร์ รวมระยะทางก็ปั่นผ่านมาซัก 20 กิโลได้.  อีกซัก 3-4 กม.ก็จะถึงบ้านแล้ว

แต่เรื่องมาเกิดตรงนี้แหละครับ ปั่นอยู่ดีๆแรงเริ่มหมดจู่ๆก็มีความรู้สึกเหมือนมีอะไรมาจี้ตูดก็เลยหันไปมอง ปรากฎว่ามีรถแม่บ้านเฟสสัน

ขายลอตเตอรี่ปั่นตามผมมาอย่างกระชั้นชิด พี่แกทำหน้าแบบสบายใจมากไม่ได้การแล้วมันหยามกันชัดๆก็เลยกัดฟันเร่งความเร็วปรากฏว่าพี่แกดันเร่งตามมาอีก

ด้วยความที่ต้องการรักษาฟอร์มเสือภูเขาไว้ให้ได้ ก็เลยเร่งสุดชีวิต พอขึ้นสะพานนึกในใจเสร็จเราแน่ ที่ไหนได้ยังตามติดมาเหมือนเดิม

เลยต้องฮึดก๊อกสามเร่งอีกชุดนึง พี่แกก็ยังตามมาอีก (มานึกอีกทีตอนนั้นจอดซื้อลอตเตอรี่พี่แกซะก็หมดเรื่อง 555) จนกระทั่งมาถึง

หน้าปากซอยบ้าน พอเลี้ยวเข้าซอยปั๊ป อารมณ์ตอนนั้นเหมือนวิ่งเข้าเส้นชัย แล้วชนะเลิศการแข่งขันชิงแชมป์ประเทศไทยเลย

ดีใจสุดๆพอหันไปมองปากซอยเห็นพี่แกถีบมาแบบชิวๆเลยผ่านหน้าปากซอยไป ดูไม่เห็นแกมีอาการเหนื่อยเลย แต่ไม่เป็นไรเราชนะแล้ว

คราวหน้าอย่าให้เจออีกนะ จะหนีไปอีกทางเลย 555 แต่มาคิดดูอีกทีก็ต้องขอบคุณพี่เขานะที่เหมือนมากระตุ้นให้เรามีแรงปั่นเพิ่มขึ้น

วันหลังถ้าเจออีกจะขอถ่ายรูปคู่กับพี่แกมาให้ดูนะครับ 5555  (ไม่รู้มีใครเคยเจอเหมือนผมบ้าง)