เพิ่งโดนแฟนทิ้ง ไม่มีอะไรทำว่างๆ ก็เลยอยากหาที่ระบาย หาคนให้กำลังใจครับ
เรื่องมีอยู่ว่า
ผมคบกับแฟนมาได้ 6 ปีกว่า ตอนที่แฟนผมมาทำงานที่ใหม่ (แฟนกับผมทำงานคนละที่กัน) มีปัญหาการเข้างานไม่ตรงกัน ทำให้ช่วงนั้นผมกันแฟนทะเลาะกันในเรื่องที่ว่าผมทำไมไม่หาทางเปลี่ยนกะให้ตรงกับเขา เวลาล่วงเลยไปประมาณ 4 เดือนกว่า ผมก็ได้โอกาสเปลี่ยนกะให้ตรงกับแฟน ตอนนั้นแฟนดูเฉยๆ(ผมเองก็แปลกใจ) แล้วก็มีเหตุให้ผมต้องทำงานไม่ตรงกับเขาประมาณเดือนนึง เป็นเรื่องเลยครับ
ครั้งที่ 1 ผมจับได้ว่าเขาแอบไปไหนมาไหนกับผู้ชายที่ทำงานอยู่ที่เดียวกับเขา ผมก็คุยกับเขาให้เขาเลิกยุ่ง เขาก็บอกจะเลิก
ครั้งที่ 2 ผมก็เริ่มไม่ไว้ใจ ระแวง จับผิด ผมเช็คโทรศัพท์เจอว่าเขายังคุยกันอยู่ ขนาดอยู่ที่ทำงานเดียวกัน (แต่อยู่คนละฝ่าย) ผมเลยให้เขาโทรไปบอกผู้ชายว่าให้เลิกยุ่งผมรู้เรื่องแล้ว
ครั้งที่ 3 เรื่องราวผ่านไปเกือบ 2 เดือน ไม่มีการติดต่อทางโทรศัทพ์ แต่ผมก็รู้อยู่ว่าเขาเจอกันทุกวัน เป็นตอนที่แฟนผมกลับบ้านเธอ หลบหน้าผมไม่รับสาย และแอบกลับบ้านเอง ผมก็เลยไปดักรอเธอที่บ้าน เจอเขามากับผู้ชายคนนั้น ก็เคลียร์กันกับแฟน ถามแฟนว่าจะเลือกใคร แฟนเลือกคนนั้น ผมเสียใจมากเลยหนีกลับบ้านไป แต่วันรุ่งขึ้นผมก็รีบมาง้อ แฟนก็ใจอ่อนและโทรไปหาคนนั้นแล้วบอกยังไงก็เลือกผม (ครั้งนี้เพื่อนผมมันบอกว่า ควรคิดได้แล้วนะ)
ครั้งที่ 4 ผ่านมา 1 เดือน หลังจากครั้งที่เธอจะทิ้งผม ผมคุยกับเธอ และผมปรับปรุงในสิ่งไม่ดี ไม่เคยจับผิด(แต่ในใจรู้) พยายามปล่อยให้เธอมีอิสระ และดูเธอก็มีความสุขมากๆ แต่วันที่กลับบ้าน ผมก็จับได้อีกว่าเธอไปกับคนนี้ แต่ครั้งนี้ผมพูดอะไรไม่ได้เลย เรื่องถึงแม่เธอ(ตอนนี้คือ ผม เธอ มัน และแม่เธอมานั่งคุยกัน) แต่แม่เธอยืนยันให้ผมเลิกดีที่สุด เขาบอกสงสารผม เขาก็ด่าลูกเขาว่าไม่ดี
สรุป
เธอก็มาขนของออกจากบ้านผม แล้วเราก็เลิกกัน แต่ก่อนเลิกก็มานั่งคุยกัน เลิกกันด้วยดีไม่ได้เกลียดอะไรเธอเลย เพราะผมคิดว่าอาจเป็นที่ตัวผมเองตอนช่วงที่ทะเลาะกันตอนที่ไม่ได้เข้ากะเดียวกัน ผมก็ไม่สนใจเธอ แต่ไอ้คนใหม่มันแอบมารับมาส่งเธอตลอด เวลาผมทะเลาะกับเธอ ก็ไปเล่าให้ไอ้คนใหม่ฟังตลอด แล้วก็เจอกันทุกวันไอ้คนใหม่มันก็มาหยอด มาให้คำปรึกษาตลอด(อันนี้คือสิ่งที่ผมได้ฟังจากแฟน)
แต่ผมก็จะรอเธอกลับมานะ ผมรักเธอจริงๆ ทุกวันนี้ก็ยังพยายามติดต่อเธอ แต่ก็กลัวว่าแฟนใหม่เธอจะรู้ แล้วยิ่งกันผมออกไปอีก
โดนแย่งแฟน แค่อยากระบายครับ
เรื่องมีอยู่ว่า
ผมคบกับแฟนมาได้ 6 ปีกว่า ตอนที่แฟนผมมาทำงานที่ใหม่ (แฟนกับผมทำงานคนละที่กัน) มีปัญหาการเข้างานไม่ตรงกัน ทำให้ช่วงนั้นผมกันแฟนทะเลาะกันในเรื่องที่ว่าผมทำไมไม่หาทางเปลี่ยนกะให้ตรงกับเขา เวลาล่วงเลยไปประมาณ 4 เดือนกว่า ผมก็ได้โอกาสเปลี่ยนกะให้ตรงกับแฟน ตอนนั้นแฟนดูเฉยๆ(ผมเองก็แปลกใจ) แล้วก็มีเหตุให้ผมต้องทำงานไม่ตรงกับเขาประมาณเดือนนึง เป็นเรื่องเลยครับ
ครั้งที่ 1 ผมจับได้ว่าเขาแอบไปไหนมาไหนกับผู้ชายที่ทำงานอยู่ที่เดียวกับเขา ผมก็คุยกับเขาให้เขาเลิกยุ่ง เขาก็บอกจะเลิก
ครั้งที่ 2 ผมก็เริ่มไม่ไว้ใจ ระแวง จับผิด ผมเช็คโทรศัพท์เจอว่าเขายังคุยกันอยู่ ขนาดอยู่ที่ทำงานเดียวกัน (แต่อยู่คนละฝ่าย) ผมเลยให้เขาโทรไปบอกผู้ชายว่าให้เลิกยุ่งผมรู้เรื่องแล้ว
ครั้งที่ 3 เรื่องราวผ่านไปเกือบ 2 เดือน ไม่มีการติดต่อทางโทรศัทพ์ แต่ผมก็รู้อยู่ว่าเขาเจอกันทุกวัน เป็นตอนที่แฟนผมกลับบ้านเธอ หลบหน้าผมไม่รับสาย และแอบกลับบ้านเอง ผมก็เลยไปดักรอเธอที่บ้าน เจอเขามากับผู้ชายคนนั้น ก็เคลียร์กันกับแฟน ถามแฟนว่าจะเลือกใคร แฟนเลือกคนนั้น ผมเสียใจมากเลยหนีกลับบ้านไป แต่วันรุ่งขึ้นผมก็รีบมาง้อ แฟนก็ใจอ่อนและโทรไปหาคนนั้นแล้วบอกยังไงก็เลือกผม (ครั้งนี้เพื่อนผมมันบอกว่า ควรคิดได้แล้วนะ)
ครั้งที่ 4 ผ่านมา 1 เดือน หลังจากครั้งที่เธอจะทิ้งผม ผมคุยกับเธอ และผมปรับปรุงในสิ่งไม่ดี ไม่เคยจับผิด(แต่ในใจรู้) พยายามปล่อยให้เธอมีอิสระ และดูเธอก็มีความสุขมากๆ แต่วันที่กลับบ้าน ผมก็จับได้อีกว่าเธอไปกับคนนี้ แต่ครั้งนี้ผมพูดอะไรไม่ได้เลย เรื่องถึงแม่เธอ(ตอนนี้คือ ผม เธอ มัน และแม่เธอมานั่งคุยกัน) แต่แม่เธอยืนยันให้ผมเลิกดีที่สุด เขาบอกสงสารผม เขาก็ด่าลูกเขาว่าไม่ดี
สรุป
เธอก็มาขนของออกจากบ้านผม แล้วเราก็เลิกกัน แต่ก่อนเลิกก็มานั่งคุยกัน เลิกกันด้วยดีไม่ได้เกลียดอะไรเธอเลย เพราะผมคิดว่าอาจเป็นที่ตัวผมเองตอนช่วงที่ทะเลาะกันตอนที่ไม่ได้เข้ากะเดียวกัน ผมก็ไม่สนใจเธอ แต่ไอ้คนใหม่มันแอบมารับมาส่งเธอตลอด เวลาผมทะเลาะกับเธอ ก็ไปเล่าให้ไอ้คนใหม่ฟังตลอด แล้วก็เจอกันทุกวันไอ้คนใหม่มันก็มาหยอด มาให้คำปรึกษาตลอด(อันนี้คือสิ่งที่ผมได้ฟังจากแฟน)
แต่ผมก็จะรอเธอกลับมานะ ผมรักเธอจริงๆ ทุกวันนี้ก็ยังพยายามติดต่อเธอ แต่ก็กลัวว่าแฟนใหม่เธอจะรู้ แล้วยิ่งกันผมออกไปอีก