นอกจากที่เรามี ตา หู จมูก ลิ้น กาย ที่คอยรับข้อมูลจากภายนอกมาสู่จิตเราเพื่อปรุ่งแต่งเป็นอารมณ์ต่างๆแล้วยังไม่พอนะ ในเวลาว่างจิตเรายังสามารถฉายภาพจากความทรงจำในอดีตและสามารถมโนภาพภาพในอนาคตให้เกิดความคาดหวังมาหลอกหลอนเราได้อีก ทำให้เราเกิดอารมณ์ตามไปกับจิตต่างๆนาๆ มันเป็นระบบหลอกหลอนที่ซับซ้อนและสมบูรณ์แบบที่สุดในจักรวาลเลย เรียกได้ว่าถ้าไม่มีธรรมะมาปลุกเราให้ตื่นเราสามารถใช้ชีวิตทั้งชีวิตโดยที่ไม่รู้เลยว่ากำลังถูกหลอกหลอนตลอดเวลา เข้าใจแล้วว่าทำไมพุทธศาสนาถึงเน้นเรื่องสมาธิและสติก็เพื่อเอาไว้คอยตรวจสอบการรับรู้นั่นเอง