บอกตรงๆนะคะ ยุ้ยชักจะท้อแล้ว ไม่มีใครที่จะยื่นมือมาช่วยแบบเรื่องทำหมันแบบจริงจังเลยซักคน ยุ้ยไม่ได้ทำเพื่อตัวเองอยู่นะคะ กำลังทำเพื่อสังคมอยู่ น้องหมาของยุ้ยเองจริงๆจับได้ไม่ถึง 100 ตัวหรอก ส่วนใหญ่ก็ต้องหมาจรที่อยู่หน้าบ้านคน ยุ้ยไปบอกให้จับพวกเค้าไปทำหมันก็อิดออดเยอะแยะ มีแต่บ่นกันว่าหมาสร้างความรำคาญ เทศบาลก็ไม่อยากไปจับ แต่พอบอกให้จับไปทำหมันก็ทำเหมือนกับมันยากมาก ทั้งๆที่ทำฟรี ยุ้ยไม่ค่อยเข้าใจผู้คนเลยจริงๆ

บอกตรงๆอุปกรณ์อะไรนี่ ยังไม่ได้ซักอย่าง ได้แค่กรงไม่ถึง 5 อัน โต๊ะเกี้าอี้ อะไรก็ยังไม่ได้ ไม่เข้าใจนะคะ บอกยุ้ยกันจังว่าให้จับหมาทำหมัน ยุ้ยก็ไม่ได้ไม่อยากทำ ก็พยายามทำทุกทางอยู่ ตอนนี้ก็มีโอกาส  เวลา และมีคุณหมอใจดีที่ตั้งใจมากที่จะมาช่วย แต่กลับไม่มีใครสนใจซักคน ลำพังยุ้ยคนเดียว ใหนจะให้อาหารดึกๆดื่น ใช้เงินวันละ 600-800 บาทต่อวันแล้ว ใหนจะค่ายาที่ซื้อแต่ละวัน เจ็บป่วยต้องรักษาเองตามมีตามเกิด ยุ้ยไม่สามารถจะมีเงินไปซื้อหาอะไรมากกว่านี้แล้ว คลีนิคทำหมันได้ไม่ดีเท่าคณะแพทย์จุฬาด้วยซํ้า ยุ้ยก็อยากให้ภารกิจสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เพราะนั่นหมายถึงว่า ยุ้ยยังจะสามารถขอร้องให้คณะแพทย์มาทำหมันในพื้นที่อื่นๆได้อีก ยุ้ยตั้งใจมาก อยากให้เป็นอย่างนั้น

ถ้างานนี้ไม่สำเร็จก็คงจะจบแค่นี้ ต่อไปคุณหมอก็ไม่เชื่อใจยุ้ยแล้ว อยากทำหมันครั้งต่อๆไปก็คงไม่ได้แล้ว รอเทศบาลก็ได้ แต่เอาไว้จำนวนประชากรหมามากกว่าคนก่อนซัก 10 เท่า แล้วคงจะจับไปฆ่าทิ้ง มีแต่ภาพน่าเวทนา


พรุ่งนี้ 15.08.56 คุณหมอจะมาดูสถานที่ตอน 4 โมงเย็น ถ้ายังไม่มีความคืบหน้าอะไร ยุ้ยคงต้องจบงานนี้ เพราะยุ้ยทำคนเดียวไม่ได้จริงๆ ไม่มีใครแนะนำ ไม่มีใครช่วยแม้แต่ออกไอเดียด้วยซํ้า งานยุ้ยก็ต้องทำ เพราะไม้งั้นก็อดตายทั้งหมาทั้งคน ไม่อยากให้คุณหมอมาเสียเวลาด้วยเลย ช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่คุณหมอสอนนักศึกษาด้วย กว่าจะปลีกตัวมาได้แต่ละคนนั่นหมายถึงความเสียสละมากมาย

ต้องกราบขอบพระคุณสำหรับท่านที่เข้าใจยุ้ยค่ะ