สนใจ...ดังต่อไปนี้มั้ยครับ

ชาวบ้าน ,คนเฒ่า-คนแก่ ,เด็กๆ ระดับอนุบาล ยัน ป. ปลายๆ (ไม่ใช่เป็น รร. นะ) แต่เป็นชุมชนหนึ่ง
เลย อ.พนมสารคาม ไปนิดๆ ผมเคยเอาของไปให้คนตาบอด

และผมก็ทำอาหารเลี้ยง ,น้ำอัดลม ,นม ,เสื้อผ้าใช้แล้ว
แค่นี้..เค้าก็สุขใจแล้วครับ

หากสนใจ..ติดต่อหลังไมค์ได้เลยครับ
ผมจะให้เบอร์กำนันที่นั้น...กับคุณอีกที

มูลนิธิฯ หรือสถานสงเคราะห์ต่างๆ...ผมลุยมาหลายแห่ง
และ..ความนึกคิดของผม
ผมคิดว่า...นี้คือสิ่งที่คนเราทั่วๆ ไป นึกถึงสถานที่แบบนี้เป็นอันดับแรก (แรกๆ..ผมก็คิดแบบนี้)

แต่คุณเชื่อเถอะ....ต่อให้ไม่มีใครไปบริจาคนะ..ไงเค้าก็ไม่อดตายหรอก (ซึ่ง..ผมก็ไม่ได้มาบอกว่า..ไปตรงนี้แล้วจะไม่ดีนะ)
แต่...ความจำเจ ,ความเบื่อหน่าย เผลอๆ มันเกิดขึ้นกับคนที่อยู่ในนั้น
แต่..คนเราที่จะนำของไปให้..มักจะคิดว่า..เค้าคงจะอดยาก..ไงครับ
บางแห่งนะครับ...มีเมนูอาหารให้เลือก..ขี้หมู-ขี้หมา..ต่ำสุดๆ ก็ประมาณ 2-3 พัน
แพงสุดๆ หมื่นกว่าๆ ก็มี.....ซึ่งกำไรตรงน้นมันมีแน่นอน แต่เราก็ไม่รู้อีกว่า...ใครจะแบ่งสรร-ปันส่วน บ้างรึป่าว

สถานสงเคราะห์ฯ ทั่วประเทศ
เค้าก็จะมีงบประมาณที่จำกัด หรือพูดง่ายๆ...ยังไงๆ แล้ว ทุกๆ มื้อ..ก็จะต้องมีให้คนในนั้นได้กิน-ได้อิ่ม
ที่ปากเกร็ด...ลองแวะไปชมซิ...เด็กหลายคน..ก็เอียนกับอาหารคาวปลา
บางแห่ง..คิดจะทำไปเอง..ก็ไม่ยอมอีก
ต้องจ่ายเค้าก่อนล่วงหน้า...ถ้าจะทำบุญ ! ถึงวันนั้น..ไปตัวเปล่าได้เลย

บางครั้ง..ที่ จนท. พูดแบบปาก dog dog .....ผมก็เคยเจอะมาแล้วเหมือนกัน
มันเป็นเพราะว่า...เค้ามักจะเจอคำถามแบบเดิมๆ ไง และเค้าก็จะตอบแบบเดิมๆ กลับมา..อีกเช่นกัน
เกิดมาจาก..สภาวะความเครียด ที่ตัวเองต้องมาเหนื่อยกับตรงนี้...แต่..ก็ไม่คิดหางานอื่นๆ ทำ คือ..ต้องทนทำ..ได้เงินเดือนนิดๆ หน่อยๆ

แหล่งชุมชน...ถ้าคุณจะหาจริงๆ ไม่ยากเลยครับ
ไปตามวัดแถวๆ ชนบท ก็ได้
แล้วให้เด็กซักคน..ขี่จักรยานไปตามเพื่อนฝูงให้มาตรงนี่-ตรงนั้น....ไม่นานนักหรอก..มากันพรึบ !
ลักษณะแบบนี้ ผมเคยทำมาตั้งนานโขแล้ว

แค่คุณไปซื้อขนมปีปที่แม็คโครนะ...ถังหนึ่งมีให้เลือกสองขนาด
ถังใหญ่...เกือบๆ 3 ร้อยบาท....โอ้โห...คุณหยิบแจกไปเถอะ...เด็กๆ 30 คนก็ไม่หมดถัง
น้ำอัดลม..คุณพยายามหาซื้อน้ำแข็งป่น...ผมซื้อตาม ตจว. 5 โล = 15 บาท
คุณก็รินน้ำโค๊ก-เป๊ปซี่...แค่นี้เด็กๆ ก็อิ่มหนำ-สำราญ แล้วละครับ...ไม่เปลืองน้ำแข็งด้วย

ไม่ได้มาบอกว่า..ห้ามไปตามสถานสงเคราะห์ฯ นะครับ
แต่มาพูดมุมมองระหว่าง..สองเป้าหมายให้ฟัง

คนที่ไม่เคยไปตามสถานสงเคราะห์ฯ มักจะคิดว่า..."พวกเค้า happy กันจัง"
ใครไปแรกๆ ก็จะคิดแบบนี้
แต่จริงๆ แล้ว...พวกเค้าจะเฉยๆ ด้วยซ้ำ
เวลานี้..ต้องเดินมากิน ,กินเสร็จก็กลับไปนอน หรือไปเล่น ,เย็น..ก็ไปกินอีกรอบ
รุ่งขึ้น-มะรืน..ก็จะอยู่ในระบบแบบเดิมๆ อีก

ยิ่งขนมห่อๆ นะ...แรกๆ ผมก็คิดแบบนี้
พอไปยื่นให้กับเด็ก....ส่วนใหญ่ส่ายหัว
หรือบางคนหยิบ ก็จะหยิบชนิดที่ว่า...ยิ้มซะแอะ ก็ไม่มี

แต่ลองไปแจกกับเด็กตามชนบท..ซิ ! แย่งกันชนิดที่ว่า...ตารี-ตาเหลือก...เลยละครับ
ความสุขระหว่างเด็กตามชุมชนจนๆ กับ สถานสงเคราะห์ฯ จะแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด

หากคุณสนใจ..ผมจะบอกเบอร์มือถือของ..กำนัน แถวๆ อ.พนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา...ได้ครับ