วันนี้คุณ ทำอะไร ให้คุณแม่        ผมได้แค่ ใส่บาตรให้ คงไปถึง
ตอนท่านอยู่ ไม่เคยรู้ ไม่คำนึง                พอท่านดับ กลับซาบซึ้ง ถึงพระคุณ
แม่เรานี้ ดีเลิศ ประเสริฐนัก                      เฝ้าฟูมฟัก รักลูกเหลือ คอยเกื้อหนุน
ท่านช่างมี เมตตา และการุณย์               ฝ่ากระสุน แทนลูกได้ เมื่อภัยมา

แม่ของผม ชมชอบนัก รักท่องเที่ยว      ชอบนักเชียว แค่วันเดียว เที่ยวได้หนา
ตอนทำงาน ท่านไม่ค่อย มีเวลา           พอเกษียณ ก็ชรา ช้าเกินไป
ตอนเด็กๆ ผมคิดว่า จะพาแม่                เที่ยวรอบโลก แม้จะแก่ สักแค่ไหน
แต่พอโต ขึ้นมา ไม่พาไป                     ที่ตั้งใจ เอาไว้ ไม่ได้ทำ

มารู้ตัว ก็สาย แม่ตายแล้ว                    ดั่งดวงแก้ว ดวงใจลูก ถูกขยำ
มีโอกาส ดันพลาดได้ ดันไม่ทำ          สุดชอกช้ำ ระกำใจ ให้ระทม
หลั่งน้ำตา เมื่อเวลา ฌาปนกิจ            ลูกทำผิด ติดในใจ ให้ขื่นขม
เขี่ยกองเถ้า เคล้าน้ำตา น่าระทม        ขอกระดูก ลูกมาชม สักชิ้นนึง

เป็นฟันเขี้ยว สองซี่ ที่เก็บไว้               แล้วนำไป ใส่กรอบทอง ประคองขึง
ทำเป็นสร้อย ห้อยคอ พอคำนึง          พอให้หาย คิดถึง แม่ได้ดี
หลังจากนั้น ฉันเที่ยวไหน แม่ไปด้วย         ถึงมอดม้วย ให้แม่ท่าน นั้นสุขี
อยากขอเตือน เพื่อนทุกท่าน หมั่นทำดี    ให้แม่ก่อน ตอนยังมี ชีวิตเอย



นี่เป็นฟันของคุณแม่ผม ที่ผมเอามาเลี่ยมทอง แล้วห้อยคอไว้ครับ
ตอนที่มีชีวิตอยู่ คุณแม่ผมชอบไปเที่ยวมาก ไม่ว่าจะต่างจังหวัด หรือต่างประเทศ
ตอนเด็กๆ ผมกะว่า อีกหน่อยผมจะพาแม่เที่ยวไปให้ทั่วโลกเลย
แต่เมื่อโตขึ้น มีงานทำ มีเงิน กลับไม่ได้ทำดังที่เคยตั้งใจไว้
ทั้งๆที่ผมไปประชุม+เที่ยวทั้งในและนอกประเทศบ่อยมาก ตอนนั้น แทบทุกเดือนก็ว่าได้
แต่กลับแทบไม่เคยพาแม่ไปเลย
เคยพาไปครั้งเดียว ตอนที่ผมไปศึกษาต่อที่ออสเตรเลีย...แค่ครั้งเดียวเท่านั้น
แล้วอยู่ดีๆ คุณแม่ก็เป็นมะเร็ง ต้องอยู่ รพ.หลายเดือน จนสุดท้าย ท่านก็จากไป
ทุกอย่างสายเกินไป รู้สึกตัวก็สายไปเสียแล้ว
ได้แค่นำกระดูกฟันของท่านมาเลี่ยมทอง ห้อยคอติดตัวเราไว้
ไปเที่ยวไหน ก็เหมือนพาคุณแม่เที่ยวกับเราไปด้วย
ก็เหมือนหลอกตัวเอง แต่ก็พอจะสบายใจขึ้นได้บ้าง

ท่านที่ยังมีคุณแม่อยู่ ถือว่าท่านยังมีโอกาสดีอยู่มากในการตอบแทนพระคุณท่าน
รีบทำให้ท่านเถอะครับ ก่อนที่มันจะสายเกินไป

ป.ล. วันนี้ กลอนขออุทิศให้กับแม่สักวันนะครับ ไม่เกี่ยวกับหุ้นเลย