ลูกดื้อมาก ชอบร้องกรีดเวลาไม่ได้ดั่งใจ พาไปห้างหรือข้างนอกอายมากเลยคะ

กระทู้คำถาม
ลูกตอนนี้ 2 ขวบ โวยวาย กรี๊ดเวลาไม่ได้ดั่งใจ พูดดีกับเค้าด้วยก็แล้ว เอาของเล่นล่อก็แล้ว และเค้าเป็นคนไม่ชอบอยู่นิ่งๆคะ จะยุกยิกตลอดเวลาอย่างนั่งกินข้าวนานๆไม่ได้เลย ก็ให้ลูกนั่งกินข้าวด้วยแต่เค้าจะนั่งได้สักพักแล้วก็จะลุกไปไม่กินแล้วนะคะ  พอจับให้นั่งต่อก็จะกรี๊ดร้องไห้โยเย เวลาพาไปกินข้าวตามห้าง หรือร้านอาหารคนก็มองกันไปแถว ไม่สบายใจเลยคะ ยังแอบคิดว่าต่อไปไม่พาไปไหนเลยดีมั๊ยให้อยู่แต่ในบ้าน รู้สึกไม่ชอบสายตาคนที่มองมาเลยนะคะ ( เรากับแฟนกลายเป็นกินข้าวไม่มีความสุขเลยคะ ต้องรีบกินให้เสร็จๆ จะได้ออกจากร้านไวๆ ) เราควรทำอย่างไรดีคะ ช่วยแนะนำด้วยคะ ขอบคุณทุกความเห็นเลยคะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
อ่านเเล้วนึกถึงอาตี๋ของเราตอนเป็นเด็กเลยค่ะ  ^_^
เมื่อก่อนเเม่เรามาช่วยเลี้ยงอาตี๋ให้ตั้งเเต่ขวบปียันสี่ขวบ เเม่เลี้ยงเเบบตามใจมาก อยากได้อะไรก็ให้ หลานอยากเล่นเกม ยายยังต้องมานั่งเล่นด้วยเลยค่ะ อยากนอนเมื่อไหร่ก็นอน อยากกินเมื่อไหร่ก็ได้กิน ยายเลี้ยงเเบบวิ่งตามป้อน ผลที่ได้ก็คือ อาตี๋เป็นเด็กที่เอาเเต่ใจตัวเองสุด เวลาโมโหนี่ล้มทั้งยืนเลย ออกไปห้างถ้าอยากได้อะไรเเล้วไม่ได้ก็จะลงไปชักดิ้นชักงอ  เราไม่โทษเเม่นะคะ เเต่โทษตัวเองที่ใส่ใจไม่พอ

เราออกจากงานมาเลี้ยงเค้าเองตอนเค้าอายุสี่ขวบ (ต้องทำเพราะเค้าต้องรู้จักกฎระเบียบก่อนเข้าเรียนอนุบาลตอนห้าขวบค่ะ) กฎระเบียบในบ้านต้องเริ่มกันใหม่ทั้งหมด เเรกๆเค้าต่อต้านค่ะ  เเต่เราก็ไม่ยอมเเพ้ กฎอะไรที่เราห้ามนั่นก็คือห้าม เราไม่ยอมเเพ้เพียงเพราะเค้าต่อต้านค่ะ ถึงเวลานอนคือต้องนอน ถึงเวลากินคือต้องกิน ถึงเวลาเล่นคือต้องเล่น เเรกๆก็เริ่มจากที่คุณข้างบนเเนะนำนั่นเเหละค่ะ เวลาจะไปไหนต้องตกลงกันก่อน ผิดสัญญาปุ๊ปกลับบ้านทันที  เราเลี้ยงลูกเเบบไม่ตีนะคะ เเต่จะลงโทษเป็นอย่างอื่นเเทนค่ะ ถ้าเค้าผิดกฏระเบียบเราจะงดทีวี งดเกม งดเวลาเล่น

เด็กเค้าจะรู้ค่ะว่า เค้าดื้อกับใครได้ เค้าจะรู้ว่าใครจะยอมเค้า เเละเค้าจะรู้ว่า ต้องทำยังไงเราถึงจะใจอ่อนยอมลดโทษให้


เราใช้เวลาเเค่ไม่ถึงปีอบรมบ่มนิสัยอาตี๋ใหม่ทั้งหมด เค้าเป็นเด็กมีกฎระเบียบรู้ว่าอะไรทำได้อะไรห้ามทำตั้งเเต่ก่อนเข้าเรียนเเล้วค่ะ เมื่อก่อนเเม่เราเลี้ยงต้องกกถึงจะนอนกันได้ เราเลี้ยงถึงเวลานอนปุ๊ป พาลูกเข้าห้อง หอมเเก้ม ปิดไฟปิดประตูเเล้วเดินออกเลยค่ะ เวลากินข้าวเเม่เราตามป้อน ส่วนเราให้นั่งกินอยู่กับโต๊ะ กินหมดเเล้วถึงจะไปได้ เเม่เราให้กินเเต่หมูเเต่ไก่ (คนโบราณเป็นอะไรก็ไม่รู้ ไม่ค่อยให้ลูกหลานกินผัก) ส่วนเราต้องมีผักในจานค่ะ ไม่กินก็ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นเเหละ  เเม่เราให้เค้ากินเมื่อเค้าหิว เเต่เราให้กินเป็นเวลา ทั้งเล่นเกมเเละดูทีวี เราจำกัดเวลาทั้งหมด

เด็กจะมีนิสัยยังไงอยู่ที่การเลี้ยงดูของเราล้วนๆค่ะ ไม่ต้องโทษเค้า เเต่ให้โทษที่ตัวเอง เราไม่เด็ดขาดพอ อยากเปลี่ยนนิสัยเค้าต้องเริ่มเปลี่ยนที่นิสัยตัวเราเองก่อนค่ะ กฎระเบียบในบ้าน เราต้องเป็นคนตั้งค่ะ เเละต้องคอยดูเเลเอาใจใส่ว่า จะไม่มีใครออกนอกกฎที่เราวางไว้

เลี้ยงเด็กถ้ามีกฎซะมันไม่ยากหรอกค่ะ เวลาเราไปไหนมักจะมีเพื่อนของลูกติดไปด้วยเป็นพรวน ไม่ว่าจะกี่คนเราก็ดูเเลได้ค่ะ ตั้งเเต่เด็กยันโตเป็นวัยรุ่นไปไหนกันทีก็เต็มรถ ก่อนลงรถนี่เราจะหันไปประกาศเลย อะไรทำได้ อะไรห้ามทำ มองตาถามเป็นรายคน ว่าตกลงตามนี้ไหม เวลาเพื่อนลูกมาบ้านเราเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี เด็กๆจะรู้ว่าเเม่อาหมวยใจดีเเต่เข้มงวดในกฎระเบียบมาก เป็นที่เลื่องลือในกลุ่มเด็กๆค่ะ

อย่าลืมนะคะ จะเปลี่ยนเเปลงนิสัยเด็ก ต้องเริ่มที่ตัวคนเลี้ยงก่อนค่ะ หัวเราะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่