ขออนุญาตแหวกกระแสความสงสารเรื่องน้องเพลงนิดนึงนะครับ

เข้าใจว่าหลายๆ ท่านคงสงสารน้องเขากับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่มองอีกมุม ที่เห็นจาก IG ของน้อง บางที น้องเขาอาจจะแข็งแรงกว่าที่เราคิด รับทราบเรื่องที่เกิดขึ้น และพยายามเข้าใจ โอเค น้องเขาอาจจะเศร้าหรือไม่เศร้าไม่มีใครรู้ การให้กำลังใจเป็นสิ่งที่ดีครับ แต่การที่หลายท่านออกมาแสดงความสงสารน้องเขาอย่างเต็มที่อย่างที่หลายๆ ความเห็นในหลาย ๆ กระทู้ทำ ซึ่งผมก็เข้าใจในเจตนาที่ดี แต่มันก็เหมือนดาบสองคมที่อาจเป็นการยัดเยียดความสงสารที่มากจนเกินไป ที่ถ้าน้องมาเห็นแล้วอาจเป็นการสร้างปมด้อยให้กับน้องเขาโดยไม่รู้ตัว ดังนั้น ประเด็นของน้อง เราอาจจะส่งกำลังใจให้น้องเขาธรรมดาและพอดี (คือไม่สงสารมากจนเกินไป) และจากเท่าที่เห็นคิดว่าน้องเขาคงทราบถึงกำลังใจและความหวังดีที่เรามีให้กับน้องและคุณตู่ครับ

ผมมีเพื่อนคนนึง พ่อแม่เลิกกันช่วงวัยรุ่น พ่อมีครอบครัวใหม่ ตัวมันอยู่กับแม่ ทุกวันนี้มันประสบความสำเร็จรับราชการ อนาคตไกล เขียนหนังสือขาย มีนิตยสารมาสัมภาษณ์บ้างประปราย ซึ่งมันเคยบอกว่า มันก็ใช้ประเด็นพ่อแม่เลิกกันเป็นแรงผลักดันในการใช้ชีวิต เพื่อจะได้ก้าวข้ามจุดที่คนพยายามคิดว่าพ่อแม่เลิกกันเป็นปมด้อยในชีวิตของมัน ดังนั้น การที่พ่อแม่เลิกกันจึงไม่ใช่ความล้มเหลวในชีวิตเสียทีเดียว อยู่ที่ว่าคนรอบข้างและตัวของบุคคลนั้น จะสามารถรับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้นด้วยสภาพจิตใจและมีวิธีคิดในการจัดการกับปัญหาอย่างไรครับ