ไกล้วันแม่เข้ามาแล้ว เพื่อนๆคงได้หยุดกัน3วันเลยนะคะ และคงมีหลายๆท่านรวมทั้งเ้ราด้วย
เดินทางกลับบ้าน ที่ ตจว. กัน เรามีเรื่องมาเตือนค่ะ.....
เราเป็นคนเดินทางกลับบ้านบ่อย ปกติไปรถทัวร์ ก็ถึง บขส. ตี4-5 เราก็มักจะเรียกรถตุ๊กตุ๊ก
ไปส่งที่หมู่บ้านเลยค่ะ ทำแบบนี้มาเกือบ10ปีแล้ว เมื่อเดือน ก.พ ที่ผ่านมา แม่เราไม่สบายหนัก
เราก็กลับถึงเกือบตี5 ก็เรียกตุ๊กตุ๊ก เหมือนเดิม คนขับน่าจะอายุ50กว่าๆ ขับมาก็คุยกับเรามาเรื่อยๆ
เราก็คุยต่อนะคะ แต่หลังๆรู้สึกแกพูดเยอะไปเราเลย เงียบ แล้วตาลุงก็พาเราเลี้ยวไปอีกทางที่ไม่ใช่
ทางกลับบ้าน เราก็ถามว่าจะไปทางใหน แกบอกว่า ไม่ไปแล้ว เดี๋ยวให้หลานไปส่งต่อแล้วกัน ถูกไป
เราก็โวยวายว่า ถูกแพง ก็ตกลงกันแล้วไง ต้องไปส่งเราให้ถึงบ้านนะ แกก็บอกว่า ให้หลานไปส่ง
เหมือนกันแหล่ะ พอมาถึงตรงหลานเค้าอยู่ เป็นห้าแยกใหญ่มาก แต่เงียบ ไม่มีรถผ่านเลยค่ะ มี ผช
ยืนอยู่2คน เกาะท้ายตุ๊กตุ๊กๆอยู่ และมีมอเตอร์ไซด์ จอดอยุ่ข้างๆอีกคน เราก็บอกลุงว่าไม่เอา ต้องไปส่ง
เราเอง แต่เรานึกได้เลยเงียบดีกว่าเพราะ เท่ากับตอนนี้มี ผช 3 คน เราแค่คนเดียว ตาลุงก็บอกแค่ว่า
ไปเหอะๆรับรองไม่มีปัญหา มีอะไรไปบอกที่วินได้ เบอร์17
และ ผช ที่ยืนอยู่2คน แต่งตัวไม่ใช่คนจะะมาขับรถหาเงินเลยค่ะ ใส่กางเกงชาวเลซะงั้น เหมือนเพิ่งตื่น
เราก็เงียบ คิดในใจว่า ไม่รอดแน่ๆ วันนี้ตายแน่ๆเลย คิดไว้ว่าเดี๋ยวตุ๊กตุ๊กๆมันคงขับพาเราไป แล้ว ผช
อีกคนต้องขี่มอเตอร์ตามไป ปล้น ฆ่าเราแน่นอนเลย เราได้แต่ภาวนา ขอพรคุณพระ อย่าให้เราเป็นอะไร
เลย แม่เราไม่สบายหนัก ขอให้เราได้เจอแม่เราก่อน พาแม่ไปหาหมอ ก่อนเถอะ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา
ขากลับกทม. เราก็ยอม แล้วเราก็จำใจเปลี่ยนมารถอีกคัน ด้วยใจสั่นมาตลอด ตลอดทางเราก็มองข้างหลัง
ตลอดว่า มีมอเตอร์ไซด์ตามมาไหม และเราก็คุยกับคนขับตลอดว่า ช่วยขับช้าๆนะ จะมองบ้านลุงหน่อย
จะบอกลุงว่าพรุ่งนี้ไปหาด้วย แม่เราไม่สบายหนัก พอเราเห็นบ้านที่เค้าเปิดไฟ เราก็บอกให้เค้าชลอ แล้ว
แกล้งตะโกนดังๆไป จริงๆบ้านใครก็ไม่รู้นะคะ
และสุดท้าย ตุ๊กตุ๊ก คันนั้นก็ส่งเราถึงบ้าน แบบเราลุ้นใจระรัวตลอดทางค่ะ พอตอนเช้าหลังพาแม่ไปหาหมอ
เ้สร็จ เรากะจะให้พ่อพาไปดูวินตุ๊กตุ๊ก ที่ บขส. ไปโวยวาย เอาเรื่องหรือไปฟ้องหัวหน้าวิน แต่คิดไปคิดมาไม่ทำ
เพราะพ่อเราก็มีขับตุ๊กตุ๊ก ในตลาดเหมือนกัน แต่พ่อไม่มีวิน แค่แบบคนแก่ออกมาขับเล่นๆแก้เหงาเฉยๆ
ถ้าเราไปโวย พวกวินเห็นพ่อเรา ไม่รู้จะมาหาเรื่องพ่อเราไหม และแม่เราคงไม่ยอมจบ เป็นเรื่องราวใหญ่โต
ให้ท่านเครียดอีก เคยได้ยินพวกวินก็มีมาเฟียคุมน่ากลัวนะคะ......
สรุปเราเลยไม่ได้บอกพ่อแม่ แต่หลังจากนั้นมา เรากลับถึงตี4-5 เราจะนั่งรอที่ บขส. ให้สว่างก่อน แล้วเรียกพ่อเรา
มารับ แม่ถามว่าทำไม เราบอกแค่ว่า ไม่อยากนั่งวิน เดี๋ยวนี้เรียกแพงเกิน แค่นั้นค่ะ
ทุกวันนี้คิดถึงเรื่องนี้ที่ไร เรายังกลัวสยองอยู่ในใจนะคะ กลัวมากๆณ.ตอนนั้น เกิดมาไม่เคยกลัวอะไรแบบนี้
เลยค่ะ ขอเตือนเพื่อนๆที่ต้องเดินทางแบบเราไว้ด้วยนะคะ ภัยมันอยู่ไกล้ตัวเราจริงๆ เราคิดแค่ว่า เราคิดดี
ทำดีคงเจอแต่เรื่องดีๆ แต่บางครั้งเราอาจจะไม่โชคดีตลอดนะคะ
ขอให้ทุกท่านเดินทางปลอดภัย เพื่อกลับไปกอดคุณแม่ทุกท่านนะคะ
ขอแท็กหลายๆห้องนะคะ เผื่อเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆหลายๆท่านค่ะ
เตือนเพื่อนๆที่เดินทางรถทัวร์แล้วต้องต่อรถตุ๊กตุ๊กๆเข้าหมู่บ้านค่ะ
เดินทางกลับบ้าน ที่ ตจว. กัน เรามีเรื่องมาเตือนค่ะ.....
เราเป็นคนเดินทางกลับบ้านบ่อย ปกติไปรถทัวร์ ก็ถึง บขส. ตี4-5 เราก็มักจะเรียกรถตุ๊กตุ๊ก
ไปส่งที่หมู่บ้านเลยค่ะ ทำแบบนี้มาเกือบ10ปีแล้ว เมื่อเดือน ก.พ ที่ผ่านมา แม่เราไม่สบายหนัก
เราก็กลับถึงเกือบตี5 ก็เรียกตุ๊กตุ๊ก เหมือนเดิม คนขับน่าจะอายุ50กว่าๆ ขับมาก็คุยกับเรามาเรื่อยๆ
เราก็คุยต่อนะคะ แต่หลังๆรู้สึกแกพูดเยอะไปเราเลย เงียบ แล้วตาลุงก็พาเราเลี้ยวไปอีกทางที่ไม่ใช่
ทางกลับบ้าน เราก็ถามว่าจะไปทางใหน แกบอกว่า ไม่ไปแล้ว เดี๋ยวให้หลานไปส่งต่อแล้วกัน ถูกไป
เราก็โวยวายว่า ถูกแพง ก็ตกลงกันแล้วไง ต้องไปส่งเราให้ถึงบ้านนะ แกก็บอกว่า ให้หลานไปส่ง
เหมือนกันแหล่ะ พอมาถึงตรงหลานเค้าอยู่ เป็นห้าแยกใหญ่มาก แต่เงียบ ไม่มีรถผ่านเลยค่ะ มี ผช
ยืนอยู่2คน เกาะท้ายตุ๊กตุ๊กๆอยู่ และมีมอเตอร์ไซด์ จอดอยุ่ข้างๆอีกคน เราก็บอกลุงว่าไม่เอา ต้องไปส่ง
เราเอง แต่เรานึกได้เลยเงียบดีกว่าเพราะ เท่ากับตอนนี้มี ผช 3 คน เราแค่คนเดียว ตาลุงก็บอกแค่ว่า
ไปเหอะๆรับรองไม่มีปัญหา มีอะไรไปบอกที่วินได้ เบอร์17
และ ผช ที่ยืนอยู่2คน แต่งตัวไม่ใช่คนจะะมาขับรถหาเงินเลยค่ะ ใส่กางเกงชาวเลซะงั้น เหมือนเพิ่งตื่น
เราก็เงียบ คิดในใจว่า ไม่รอดแน่ๆ วันนี้ตายแน่ๆเลย คิดไว้ว่าเดี๋ยวตุ๊กตุ๊กๆมันคงขับพาเราไป แล้ว ผช
อีกคนต้องขี่มอเตอร์ตามไป ปล้น ฆ่าเราแน่นอนเลย เราได้แต่ภาวนา ขอพรคุณพระ อย่าให้เราเป็นอะไร
เลย แม่เราไม่สบายหนัก ขอให้เราได้เจอแม่เราก่อน พาแม่ไปหาหมอ ก่อนเถอะ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา
ขากลับกทม. เราก็ยอม แล้วเราก็จำใจเปลี่ยนมารถอีกคัน ด้วยใจสั่นมาตลอด ตลอดทางเราก็มองข้างหลัง
ตลอดว่า มีมอเตอร์ไซด์ตามมาไหม และเราก็คุยกับคนขับตลอดว่า ช่วยขับช้าๆนะ จะมองบ้านลุงหน่อย
จะบอกลุงว่าพรุ่งนี้ไปหาด้วย แม่เราไม่สบายหนัก พอเราเห็นบ้านที่เค้าเปิดไฟ เราก็บอกให้เค้าชลอ แล้ว
แกล้งตะโกนดังๆไป จริงๆบ้านใครก็ไม่รู้นะคะ
และสุดท้าย ตุ๊กตุ๊ก คันนั้นก็ส่งเราถึงบ้าน แบบเราลุ้นใจระรัวตลอดทางค่ะ พอตอนเช้าหลังพาแม่ไปหาหมอ
เ้สร็จ เรากะจะให้พ่อพาไปดูวินตุ๊กตุ๊ก ที่ บขส. ไปโวยวาย เอาเรื่องหรือไปฟ้องหัวหน้าวิน แต่คิดไปคิดมาไม่ทำ
เพราะพ่อเราก็มีขับตุ๊กตุ๊ก ในตลาดเหมือนกัน แต่พ่อไม่มีวิน แค่แบบคนแก่ออกมาขับเล่นๆแก้เหงาเฉยๆ
ถ้าเราไปโวย พวกวินเห็นพ่อเรา ไม่รู้จะมาหาเรื่องพ่อเราไหม และแม่เราคงไม่ยอมจบ เป็นเรื่องราวใหญ่โต
ให้ท่านเครียดอีก เคยได้ยินพวกวินก็มีมาเฟียคุมน่ากลัวนะคะ......
สรุปเราเลยไม่ได้บอกพ่อแม่ แต่หลังจากนั้นมา เรากลับถึงตี4-5 เราจะนั่งรอที่ บขส. ให้สว่างก่อน แล้วเรียกพ่อเรา
มารับ แม่ถามว่าทำไม เราบอกแค่ว่า ไม่อยากนั่งวิน เดี๋ยวนี้เรียกแพงเกิน แค่นั้นค่ะ
ทุกวันนี้คิดถึงเรื่องนี้ที่ไร เรายังกลัวสยองอยู่ในใจนะคะ กลัวมากๆณ.ตอนนั้น เกิดมาไม่เคยกลัวอะไรแบบนี้
เลยค่ะ ขอเตือนเพื่อนๆที่ต้องเดินทางแบบเราไว้ด้วยนะคะ ภัยมันอยู่ไกล้ตัวเราจริงๆ เราคิดแค่ว่า เราคิดดี
ทำดีคงเจอแต่เรื่องดีๆ แต่บางครั้งเราอาจจะไม่โชคดีตลอดนะคะ
ขอให้ทุกท่านเดินทางปลอดภัย เพื่อกลับไปกอดคุณแม่ทุกท่านนะคะ
ขอแท็กหลายๆห้องนะคะ เผื่อเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆหลายๆท่านค่ะ