ณ เวลานี้ที่เริ่มพิมพ์ 16.58 น. ผมกำลังดูถ่ายทอดเวทีผ่าความจริงอยู่ คนน้อยมาก โฆษกต้องเน้นเชิญชวนให้ผู้คนออกมาร่วมชุมนุมตลอด ทำให้ผมนึกย้อนความหลังที่ราชประสงค์ปี 53 ผมเป็นคน ตจว. (ภาคใต้) ได้ขึ้นมา กทม.เลยอยากไปเห็นการชุมนุมของเสื้อแดงกับตา วันนั้นเป็นวันทำงานไม่ใช่วันหยุดราชการ ไปถึงราชประสงค์ประมาณ 15.30 น. คนก็มากแล้วและทยอยกันมาเรื่อยๆ มีการแสดงดนตรีสลับกับปราศรัย จำได้ว่าอดิศร เพียงเกศ เป่าแคน  ไพจิตร อักษรณรงค์ เป็นพิธีกร ไม่เห็นพิธีกรต้องเรียกร้องให้คนมาเลยเพราะคนเยอะแล้ว ดูเพลินๆ รู้สึกถูกดันเข้าไปข้างหน้าตลอด ประมาณ 17.00 น. จะออกจากที่ชุมนุมเพื่อไปขนส่งสายใต้ หันหลังกลับมาต้องตกใจคนอยู่ข้างหลังเราเต็มไปหมด กว่าจะแหวกออกมาได้แทบแย่ สังเกตุผู้คนที่มามีทุกระดับชั้นตั้งแต่พนักงานร้านต่างๆ  จนถึงพวกคนรวยตัวขาวๆ พกกล้องราคาแพงๆ พวกนี้มาเป็นครอบครัวซะด้วย เลยอยากเชิญชวนให้แฟนๆ ปชป.ไปร่วมเวทีผ่าความจริงกันให้มากๆ บรรยากาศจะได้คึกคัก (ให้มันคึกคักจริงๆไม่ใช่พยายามสร้างภาพให้คึกคัก) พิธีกรจะได้ปราศรัยได้ยาวๆไม่ต้องคั่นด้วยการเรียกคนตลอดเวลา เห็นว่าวันนี้จะอยู่กันถึงเช้ามีแสดงดนตรีบ้างก็ได้นะมันสนุกและคลายเครียดได้ดี  อ้อ.. นักร้องนักดนตรีของเสื้อแดงเค้าเล่นเค้าร้องได้หรอยมากเลย