1  เมื่อก่อนเคยคิดว่า ไม่ชอบการเดินจงกรม เพราะเดินอยู่จะทำสมาธิได้ไง อันนี้เป็นแค่ความคิดนะคะ เลยไม่คิดจะเดินจงกรมเลย พอไปอยู่วัด จำเป็นต้องเดิน แต่รู้สึกว่า อืม จิตไม่วอกแวกนะ รู้สึกจิตอยู่กะตัวตลอดเวลา แต่เดินไปสักพัก เริ่มจะรู้สึกหลังร้อนๆ เหมือนมีใครเอายาหม่องมาทานหลัง ตามด้วยอาการปวดหลัง ปวดตลอดการเดิน เดินไปปวดไป ภาวนาพุธโทตลอดและรู้สึกถึงอาการปวดตลอด พอเลิกเดินหายปวดหลัง กลับมาเป็นปกติ และมีอาการอีกอย่างคือ ประมาน 5 นาที รู้สึกใจเต้นแรงกว่าปกติ ใจเหมือนอาการเราดีใจอะไรสักอย่าง ไม่ใช่ใจเต้นเหมือนวิ่งมาหอบนะคะ อาการใจเต้นแรงขึ้นจะเป็นพักนึงหายไปพักนึงหายไปตลอดค่ะ อยากทราบว่า เราไม่เหมาะกับการเดินจงกรมหรือเปล่าคะ ทำไมมันปวดหลังเวลาเดิน ทั้งๆที่เวลาเราออกกำลังกาย เดินหรือวิ่งเป็น ชั่วโมง ยังไม่ปวดหลังเลย

2    ขณะที่นั่งสมาธิที่บ้าน จะนับ 1-100 ตลอด และนั่งตอนดึก เงียบมากๆๆ วนไปเรื่อยๆๆ แต่พอได้มีโอกาสอยู่ที่วัดนั่งสมาธิ จะมีเสียงดังตลอด เพราะพระเทศขณะนั่งสมาธิ เลยลองเอาใจไปฟังสิ่งที่ได้ยินและไม่ได้ภาวนาอะไรเลย ไม่ถึง 5 นาที วูบตลอด วูบแบบผงกหัว แต่ได้ยินเสียงพระเทศตลอดเวลา แต่ไม่รู้เรื่องนะคะว่าพูดอะไรบ้าง  เหมือนจิตใจเราไม่มีอะไร ไม่รู้อะไร ไม่คิดอะไร พอนั่งเสร็จกลับไม่รู้สึกง่วงหรืออยากนอนเลย  อาการวูบเป็นเฉพาะตอนอยู่วัดค่ะ
อยากรู้ว่า เพราะอะไร ใครเคยเป็นบ้างคะ ต้องแก้อย่างไร

ขอบคุณค่ะ