.......................พระเอกมา!!!!!
ต้องชื่นชมหัวอาร์ตของชาฟท์จริงๆ ฉากที่น้องแมวต้องยอมรับความรู้สึก ว่าจะพาคาโกะ และ แมวขาว กลับคืนเข้าตัวเอง จะยอมรับด้านไม่ดีของตัวเองทั้งหมด และใช้ชีวิตให้เป็น "สีเทา" เหมือนปุถุชน ที่มีทั้งด้านดีและไม่ดี ไม่ใช่ "ท่านเทพฮาเนคาว่า" ผู้บริสุทธิ์ผุดผ่อง เป็นคนดีล้นฟ้าอีกต่อไป คือบทบรรยายตรงนี้มันเป็นความในใจล้วนๆ แต่จะเอามาทำอนิมเะยังไงล่ะฦ ง่ายมาก พี่แกประกอบฉากด้วยการเดินทางของน้องแมวที่จะออกท่องโลกหลังเรียนจบเพื่อเยียวยาใจนั่นเอง
เก็บข้าวของไว้เสร็จ พร้อมระเห็จเดินทาง......
ทำพาสปอร์ตเรียบร้อย
ออกท่องโลกได้!!!!
ต้องร่อนเร่ โบกรถเพื่อข้ามเมืองไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย
ต้องติดท้ายรถ
ติดรถขายข้าวเหนียวไก่ย่าง (มาแถวบ้านเราสินะ)
แย่หน่อยก็ติดแพ
ต้องออกป่า หาอาหารเลี้ยงชีพด้วยตัวเอง
และบางครั้งก็จำเป็นต้องจับปืนเพื่อเข่นฆ่าในสนามรบ เพียงเพื่อแลกข้าวลงท้อง!!!!???? (อันนี้คิดได้ไงฟะ น้องแมวไปเป็นทหารรับจ้างเนี่ย)
กลับเข้าเรื่องหลัก
พระเอกมาแล้ววว!!!!!!!!!!
จับเสือมือเปล่าอย่างเท่!!!
เวลาจะเสื่อมมันก็โคตรเสื่อม แต่เวลาจะเท่ มันก็เท่จริงแฮะ
ฉากเอาใจกองอวย(เป็นเฮือกสุกท้าย)
ลูบหัวแมวๆ
แค่โดนไอ้หงอนลูบหัวเข้าให้ ใจรักถึงกับร้อนเร่ากระเส่าทรวงเลยทีเดียว
แต่ไอ้ที่ฮาคือ ทั้งสู้กับเสือ ทั้งสวีทกับแมว ตรงหน้าบ้านเมียหลวงเนี่ยแหละ แล้วคุณเธอก็หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยด้วย lol
"ชีวิตแค่โดนทำร้าย......"
เจอประโยคหัก(ธง)อกขั้นสุดยอดจากหงอนเข้าให้
"ชั้นมีสาวที่ชั้นรักอยู่แล้วล่ะ..."
"รักเธอคนนั้นมากกว่าชั้นเลยเหรอ"
"...ใช่"
โธ่น้องแมว ถ้าใจกล้ากว่ากว่านี้แต่แรก ถ้าเธอยอม"แปดเปื้อน" ยอมหน้าด้าน ยอมลงจากแท่น "ผู้ประเสริฐ" เพื่อครอบครองหงอนเยี่ยงผู้หญิงธรรมดาแต่เนิ่นๆ ป่านนี้ได้นอนกอดหงอนทุกวันไปแล้ว.............. โธ่ สมรภูมิมันช่างโหดร้าย
จบ - เนโกะโมโนะกาตาริ ขาว
ถึงกองอวยแมว ขอสดุดีทุกท่านที่ยืนหยัดสู้จนถึงวาระสุดท้าย ยืนหยัดจนบทนี้ออกเป็นเมะจนได้ เราขอบอกแก่พวกท่านว่า......
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
พวกเอ็งแพ้(ไปตั้งนาน)แล้วเฟร้ยยยยยยยยย 55555555555555555
"ถ้าแมวเมิวเอาจริง ปูจะสู้ไม่ได้ โดนแย่งแน่นอน" มันไม่มี!!!!! หงอนเค้ารักเดียวใจเดียว
เอาล่ะ กล่าวแก่ผู้ปราชัยพอแล้ว กองทัพปูก็ต้องเข้าไปลุ้นรอบเหรียญทองกับบุต่อสินะ.....แถมแววชนะริบหรี่ลงในเล่มล่าสุดแล้วด้วย เฮ้อออออออ สมรภูมิมันช่างโหดร้าย
ปล. ตอนต่อไป "บุมหากาฬ แวมไพร์ล้างโลก" รึยังครับ
[SPOIL] Nekomonoฯ white - 5 " หลบหน่อย.................... "
ต้องชื่นชมหัวอาร์ตของชาฟท์จริงๆ ฉากที่น้องแมวต้องยอมรับความรู้สึก ว่าจะพาคาโกะ และ แมวขาว กลับคืนเข้าตัวเอง จะยอมรับด้านไม่ดีของตัวเองทั้งหมด และใช้ชีวิตให้เป็น "สีเทา" เหมือนปุถุชน ที่มีทั้งด้านดีและไม่ดี ไม่ใช่ "ท่านเทพฮาเนคาว่า" ผู้บริสุทธิ์ผุดผ่อง เป็นคนดีล้นฟ้าอีกต่อไป คือบทบรรยายตรงนี้มันเป็นความในใจล้วนๆ แต่จะเอามาทำอนิมเะยังไงล่ะฦ ง่ายมาก พี่แกประกอบฉากด้วยการเดินทางของน้องแมวที่จะออกท่องโลกหลังเรียนจบเพื่อเยียวยาใจนั่นเอง
เก็บข้าวของไว้เสร็จ พร้อมระเห็จเดินทาง......
ทำพาสปอร์ตเรียบร้อย
ออกท่องโลกได้!!!!
ต้องร่อนเร่ โบกรถเพื่อข้ามเมืองไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย
ต้องติดท้ายรถ
ติดรถขายข้าวเหนียวไก่ย่าง (มาแถวบ้านเราสินะ)
แย่หน่อยก็ติดแพ
ต้องออกป่า หาอาหารเลี้ยงชีพด้วยตัวเอง
และบางครั้งก็จำเป็นต้องจับปืนเพื่อเข่นฆ่าในสนามรบ เพียงเพื่อแลกข้าวลงท้อง!!!!???? (อันนี้คิดได้ไงฟะ น้องแมวไปเป็นทหารรับจ้างเนี่ย)
กลับเข้าเรื่องหลัก
พระเอกมาแล้ววว!!!!!!!!!!
จับเสือมือเปล่าอย่างเท่!!!
เวลาจะเสื่อมมันก็โคตรเสื่อม แต่เวลาจะเท่ มันก็เท่จริงแฮะ
ฉากเอาใจกองอวย(เป็นเฮือกสุกท้าย)
ลูบหัวแมวๆ
แค่โดนไอ้หงอนลูบหัวเข้าให้ ใจรักถึงกับร้อนเร่ากระเส่าทรวงเลยทีเดียว
แต่ไอ้ที่ฮาคือ ทั้งสู้กับเสือ ทั้งสวีทกับแมว ตรงหน้าบ้านเมียหลวงเนี่ยแหละ แล้วคุณเธอก็หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยด้วย lol
"ชีวิตแค่โดนทำร้าย......"
เจอประโยคหัก(ธง)อกขั้นสุดยอดจากหงอนเข้าให้
"ชั้นมีสาวที่ชั้นรักอยู่แล้วล่ะ..."
"รักเธอคนนั้นมากกว่าชั้นเลยเหรอ"
"...ใช่"
โธ่น้องแมว ถ้าใจกล้ากว่ากว่านี้แต่แรก ถ้าเธอยอม"แปดเปื้อน" ยอมหน้าด้าน ยอมลงจากแท่น "ผู้ประเสริฐ" เพื่อครอบครองหงอนเยี่ยงผู้หญิงธรรมดาแต่เนิ่นๆ ป่านนี้ได้นอนกอดหงอนทุกวันไปแล้ว.............. โธ่ สมรภูมิมันช่างโหดร้าย
จบ - เนโกะโมโนะกาตาริ ขาว
ถึงกองอวยแมว ขอสดุดีทุกท่านที่ยืนหยัดสู้จนถึงวาระสุดท้าย ยืนหยัดจนบทนี้ออกเป็นเมะจนได้ เราขอบอกแก่พวกท่านว่า......
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เอาล่ะ กล่าวแก่ผู้ปราชัยพอแล้ว กองทัพปูก็ต้องเข้าไปลุ้นรอบเหรียญทองกับบุต่อสินะ.....แถมแววชนะริบหรี่ลงในเล่มล่าสุดแล้วด้วย เฮ้อออออออ สมรภูมิมันช่างโหดร้าย
ปล. ตอนต่อไป "บุมหากาฬ แวมไพร์ล้างโลก" รึยังครับ