คือ ผมคบกับแฟนผมเรารักกันมากผมดูแลมาดีตลอดเค้าก็ดูแลผมมาดีตลอด ผมเป็นคนแรกที่เค้าเรียกว่าแฟนและเป็นคนเเรกที่ได้เข้าบ้านเค้า(พ่อเค้าหวงลูกสาวมากครับ) และผมกับเค้าต่างฝ่ายต่างคบกันและพ่อแม่รู้กันสองฝ่ายเป็นครั้งแรก(ทุกอย่างผมกับเค้าเราครั้งแรกหมด) แต่ผมก็งี่เง่าใส่เค้าบ้างแต่ผมก็รักเค้าคนเดียวครับ คือ เรื่องที่งี่เง่านี่จะเป็น เรื่องเสื้อผ้าไรประมาณนี้อะครับ คือ ผมหวงมากเกินไปอะ แล้วทะเลาะกันบ่อยด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆอะครับ เค้าบ่นเบื่อนิสัยผม แต่ผมก็ขอโอกาสมาตลอดเค้าก็ให้โอกาสมาตลอด ผมเข้าใจเค้านะว่าเรียนหนักปวดหัวแล้วยังต้องมาเคลียดเรื่องผมอีก แต่..ผมก็แก้ตัวได้ไม่นานก็งี่เง่าเหมือนเดิม จนสุดท้ายเค้าบอกว่าเค้าอยากอยู่กับเพื่อน อยากอยู่คนเดียว เค้าบอกไม่ขออะไรเค้าขอ"เวลา" เค้าบอกไม่ว่าจะยังไงเค้าต้องกลับมา แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่(เค้าบอกว่าเมื่อดีขึ้นประมาณนี้) เค้าบอกให้ผมรออย่างเดียว ผมบอกจะรอ
เค้าบอกว่า"อยากเรียนจบแบบไม่เคลียดเรียนสูงๆเราจะได้มีงานมีเงินมีบ้านด้วยกันไง" เค้าบอกรักผมมากครับแต่ให้ผมรอ แต่เค้าไม่มีใครนะครับ
ผมเจอทุกวันยิ้มให้บ้าง โทรหาบ้างแปปเดียวเท่านั้น ผมกลัวเค้ารำคาญ            
คำถามคือ เค้าจะให้ผมรอนานแค่ไหนอะครับมันทรมานความรู้สึกผมมากเลยครับเค้ารักผมเค้าติดผมมากจนผมไม่คิดว่าเค้าจะใจร้ายให้ผมรอโดยไม่มีจุดหมาย แต่เค้าย้ำว่ายังไงก็กลับมา ทุกๆวันที่ผ่านมา กิจวัตประจำวันของผมมีแต่เค้า กินข้าวด้วยกันเดินไปเรียนด้วยกันนั่งเล่นด้วยกัน
แต่เมื่อไม่มีเค้าเเล้วผมรู้สึกขาดไรไปมากเลยและไม่มีท่าทีว่าจะทำใจได้เพราะผมไม่คิดทำใจเพราะรู้ว่าเค้าจะกลับมา สุดท้ายนี้อยากบอกว่า
                                                             "ปีโป้ รัก ลูกปลา"