ข้าจะมอบบทกวีชิ้นนี้….
แด่ความเขลาเบาปัญญาในตัวข้า
ที่มิรู้ว่าจะขึ้นต้นมันอย่างไรดี

แด่หน้ากระดาษอิเล็กทรอนิกส์
ที่ให้กวีจอมปลอมเช่นข้าพ่นฝอยวลีที่ตื้นเขิน
แลอาจชวนสำรอกบ้างในบางที

แด่ลิปสติกสีแดงสด น้ำหอมชาแนลหมายเลขห้า
ความยั่วยวนร้อนเร่าที่เสียดแทงในกายข้า

แม้ยามหลับก็หลับมิได้ แม้สายฝนก็มิอาจชะล้าง
โธ่เอ๋ย…..

ข้ามิปรารถนาอยู่กับราคะที่โถมทับอย่างไร้ปราณีเช่นนี้
ปลดปล่อยข้าเถิด  ประทานความสงบให้ข้า
เช่นนักพรตผู้พร่ำสวดภาวนา หรือศิลปินไร้ชื่อตามบาทวิถี…