สวัสดีครับ ผมเพิ่งเคยตั้งกระทู้ในพันทิพเป็นครั้งแรก ผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะครับ
สาบานได้ว่าทุกอย่างที่ทุกท่านจะได้อ่านต่อจากนี้เป็นเรื่องจริง
ใครทานข้าวอยู่ข้ามไปก่อนนะครับ
มาเริ่มกันเลย..
เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง หลังจากเลิกเรียนผมกับเพื่อนๆก็พากันไปดูหนัง ดูเสร็จก็เดินลงมาหาข้าวกินที่ฟู้ดคอร์ทพารากอน ระหว่างที่กินอยู่นั้น สิ่งที่มันผิดพลาดที่สุดของวันก็ได้เกิดขึ้น
ผมปวดขี้ครับ
ปวดมากๆ คือปกติแล้วผมเป็นคนที่ถ้าไม่ขี้ที่บ้านจะไม่สะดวกใจ แต่วันนั้นไม่ไหวจริงๆ ผมก็เลยคิด เอาวะ เป็นไงเป็นกัน เข้าห้องน้ำที่นี่แหละ น่าจะสะอาดที่สุดแล้ว ว่าแล้วก็เดินไปห้องน้ำฟู้ดคอร์ท
เต็ม
ไม่เป็นไร ไปห้องน้ำชั้น M ก็ได้
ปิด
ชั้นหนึ่งและสองก็ปิด ในใจตอนนั้นร้อนรนมาก ขนลุกชูชัน กัดฟันกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นสาม (ผมเดินไม่ไหวแล้วครับ) ห้องน้ำข้างคิโนะคุนิยะ เปิดประตูเข้าไป โล่งมากกก! ผมฟินไปครึ่งท้องแล้วครับ หลังจากนั้นก็ไม่รอช้าเข้าห้องแรกไปทันที แล้วก็ปลดปล่อยอย่างมีความสุข
แล้วมันก็มา
ขณะปลดทุกข์ผมก็หยิบไอโฟนมานั่งเล่นเกมส์ไปเรื่อยๆ จำได้ว่าตอนนั้นเล่นเกมส์ฟุตบอลอยู่ ก็นั่งเล่นไปกำลังติดลมเลย ซักพักก็มีเสียง
กุกกักๆ
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร นั่งเล่นต่อไปเรื่อยๆ นึกว่าเสียงคนอื่นเข้าห้องน้ำ
กุกกักๆ
ก้มหน้าก้มตาเล่นต่อไปโดยไม่รู้เรื่อง
แกร๊ก..
คิดในใจ เสียงเชี่ยไรวะ เลยพอสเกมแล้วเงยหน้าขึ้นมาดู
เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ใส่ชุดพนักงานบริษัทธรรมด๊าธรรมดา ดูไม่มีพิษภัยอะไร อายุประมาณ 20 ปลายๆถึง 30 ต้นๆ ยืนอยู่หน้าผม เค้าสบตาผมหนึ่งจังหวะ แล้วหันไปล็อกประตู ที่ผมมานึกดูตอนหลังว่ามืงเปิดเข้ามาได้ไงวะ แล้วก็หันมาจ้องหน้าผม
พี่ชาย : เอ่อ..
ผม : เห้ยยย
พี่ชาย : เอ่อ น้อง
ผม : เห้ยยยย
พี่ชาย : เอ่อ น้องครับๆ(ทำเสียงกระซิบ) ไม่ต้องเสียงดังก็ได้ คือพี่ขอเข้ามาแปปเดียว นะครับๆ นะๆ
ผม : ...!!!!
พี่ชาย : อ่า คือ พี่เห็นน้องนั่งอยู่คนเดียว เลยเข้ามาเป็นเพื่อนน่ะครับ..
ผม : ห้ะ!!??
พี่ชาย : พี่ไม่ทำอะไรเราหรอก แค่ขอดูนิดนึง นะ (ว่าแล้ว
ก็ยื่นมือมาจับมือผมที่กุมเป้าตัวเองอยู่ กำลังจะดึงออก)
ผม : เห้ยยยยยยยยยยยยยย!!! (ที่ออกไปทาง
)
พี่ชาย : เบาๆน้อง! โอเคๆ พี่ออกไปแล้วก็ได้
แล้วเขาก็ไขประตูออกไป
แล้วผมก็นั่งนิ่งๆไปอีกกว่าครึ่งชมครับ
ปล.ต่อจากนี้ผมจะขี้ที่บ้านครับ
เตือนภัยโรคจิตในพารากอนครับ
สาบานได้ว่าทุกอย่างที่ทุกท่านจะได้อ่านต่อจากนี้เป็นเรื่องจริง
ใครทานข้าวอยู่ข้ามไปก่อนนะครับ
มาเริ่มกันเลย..
เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง หลังจากเลิกเรียนผมกับเพื่อนๆก็พากันไปดูหนัง ดูเสร็จก็เดินลงมาหาข้าวกินที่ฟู้ดคอร์ทพารากอน ระหว่างที่กินอยู่นั้น สิ่งที่มันผิดพลาดที่สุดของวันก็ได้เกิดขึ้น
ผมปวดขี้ครับ
ปวดมากๆ คือปกติแล้วผมเป็นคนที่ถ้าไม่ขี้ที่บ้านจะไม่สะดวกใจ แต่วันนั้นไม่ไหวจริงๆ ผมก็เลยคิด เอาวะ เป็นไงเป็นกัน เข้าห้องน้ำที่นี่แหละ น่าจะสะอาดที่สุดแล้ว ว่าแล้วก็เดินไปห้องน้ำฟู้ดคอร์ท
เต็ม
ไม่เป็นไร ไปห้องน้ำชั้น M ก็ได้
ปิด
ชั้นหนึ่งและสองก็ปิด ในใจตอนนั้นร้อนรนมาก ขนลุกชูชัน กัดฟันกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นสาม (ผมเดินไม่ไหวแล้วครับ) ห้องน้ำข้างคิโนะคุนิยะ เปิดประตูเข้าไป โล่งมากกก! ผมฟินไปครึ่งท้องแล้วครับ หลังจากนั้นก็ไม่รอช้าเข้าห้องแรกไปทันที แล้วก็ปลดปล่อยอย่างมีความสุข
แล้วมันก็มา
ขณะปลดทุกข์ผมก็หยิบไอโฟนมานั่งเล่นเกมส์ไปเรื่อยๆ จำได้ว่าตอนนั้นเล่นเกมส์ฟุตบอลอยู่ ก็นั่งเล่นไปกำลังติดลมเลย ซักพักก็มีเสียง
กุกกักๆ
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร นั่งเล่นต่อไปเรื่อยๆ นึกว่าเสียงคนอื่นเข้าห้องน้ำ
กุกกักๆ
ก้มหน้าก้มตาเล่นต่อไปโดยไม่รู้เรื่อง
แกร๊ก..
คิดในใจ เสียงเชี่ยไรวะ เลยพอสเกมแล้วเงยหน้าขึ้นมาดู
เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ใส่ชุดพนักงานบริษัทธรรมด๊าธรรมดา ดูไม่มีพิษภัยอะไร อายุประมาณ 20 ปลายๆถึง 30 ต้นๆ ยืนอยู่หน้าผม เค้าสบตาผมหนึ่งจังหวะ แล้วหันไปล็อกประตู ที่ผมมานึกดูตอนหลังว่ามืงเปิดเข้ามาได้ไงวะ แล้วก็หันมาจ้องหน้าผม
พี่ชาย : เอ่อ..
ผม : เห้ยยย
พี่ชาย : เอ่อ น้อง
ผม : เห้ยยยย
พี่ชาย : เอ่อ น้องครับๆ(ทำเสียงกระซิบ) ไม่ต้องเสียงดังก็ได้ คือพี่ขอเข้ามาแปปเดียว นะครับๆ นะๆ
ผม : ...!!!!
พี่ชาย : อ่า คือ พี่เห็นน้องนั่งอยู่คนเดียว เลยเข้ามาเป็นเพื่อนน่ะครับ..
ผม : ห้ะ!!??
พี่ชาย : พี่ไม่ทำอะไรเราหรอก แค่ขอดูนิดนึง นะ (ว่าแล้วก็ยื่นมือมาจับมือผมที่กุมเป้าตัวเองอยู่ กำลังจะดึงออก)
ผม : เห้ยยยยยยยยยยยยยย!!! (ที่ออกไปทาง)
พี่ชาย : เบาๆน้อง! โอเคๆ พี่ออกไปแล้วก็ได้
แล้วเขาก็ไขประตูออกไป
แล้วผมก็นั่งนิ่งๆไปอีกกว่าครึ่งชมครับ
ปล.ต่อจากนี้ผมจะขี้ที่บ้านครับ