คือ วันนี้อยากจะเล่าอยู่เรื่องนึง แต่ว่าผมเองก็นะ พอเจอคนไม่คุ้ยเคยทีไรเป็นแบบนี้ทุกทีเลยนะครับ เรื่องมันมีอยู่ว่าเทอมนี้ผมจะต้องออกทดลองสอน 3 อาทิตย์ แล้วทีนี้ทางมหาลัยก็ให้นักศึกษาไปคุยกับทางโรงเรียนที่ตัวเองอยากได้ละครับ ผมเองก็มีที่อยากไปอยู่นะ ผมก็คุยกับครูในคณะเค้า ปรากฎว่าเค้าไม่ให้ผมเลือกโรงเรียน เพราะผมเป็นเด็กพิเศษ เดี๋ยวครูเค้าจะเลือกให้ ก็นะ มันอาจจะขัดใจผมบ้าง ว่าทำไม เพื่อนเลือกโรงเรียนทดลองสอนได้ และทำไมเราเลือกโรงเรียนสอนไม่ได้ละ ประมาณนี้ ผมก็ร้องไห้เสียใจไปหลายวัน หลังจากนั้น ผมก็ต้องยอมรับโรงเรียนที่ครูในคณะสุมหัวเลือกให้ ก็ต้องตามนั้น ครูเค้าบอกว่าเค้าติดต่อกับทางโรงเรียนแล้ว ผมก็คิดว่า แย่จัง เราจะต้องไปโรงเรียนนี้จริงๆหรอเนี้ย เพราะครูในคณะดันเล่าเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนนี้ในแง่ลบให้ฟังอยู่ เพื่อนก็ไม่มีใครไปเลยละครับ มีแต่รุ่นพี่กับเอกอื่นไป ถ้าพวกนั้นรู้ก็คงไม่ไปหรอก ผมเข้าใจตัวเองดีว่า เราเป็นเด็กพิเศษ แค่มีโรงเรียนทดลองสอนก็ดีจะแย่อยู่แล้วนะ ผมก็ทำใจก้มหน้ารับชะตากรรมโดยพยายามหลีกหนีแล้ว แต่ก็ไม่ได้เสียที

วันนี้มันเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย ว่าเพื่อนที่ติดต่อโรงเรียนอื่นเค้าต้องการเอกสารส่งตัวไปทางโรงเรียน แต่บางกลุ่มยังไม่ได้เอกสารนี้ เค้าก็เลยมาโวยวายใส่ผมว่า ทำไมผมไม่ส่งรายชื่อให้เจ้าหน้าที่ในคณะคนนี้ ผมก็พยายามบอกไปว่าผมส่งให้พี่คนนี้ไปแล้ว เมื่อวานเค้าไม่มา จะให้ทำอย่างไรละ ผมก็นะพยายามพูดนะ เพื่อนมันก็มาตะคอกใส่ผม จนผมเหนื่อยเลยละ ช่วงบ่ายก็ได้เอกสารส่งตัวไปโรงเรียนที่ครูในคณะเลือกให้ ซึ่งผมจะต้องไปส่งเอง เนื่องจากเพื่อนที่ไปโรงเรียนเดียวกับผมนั้นเค้าไม่ว่าง ผมก็นะ ด้วยความที่ตัวเองไม่เคยไปที่นั่นเลย ผมก็กลัวๆๆ กลัวมาก จะพูดอย่างไร จะคุยอย่างไรดี ผมก็พยายามที่จะสื่อสารกับครูในคณะ ว่าให้เค้าช่วย แต่ไม่มีใครเค้าช่วยเลย ผมจะต้องไปคนเดียวให้โดนทางโรงเรียนเค้าเชือดแน่เลย ระหว่างที่ผมคิดอยู่นั้น ก็มีเพื่อนที่เรียนเก่งที่สุดในห้องอยู่แถวนั้นพอดี ผมก็ไม่กล้าคุยกับเค้า แต่เจอครูสอนเลขคนนึ่ง บอกให้เพื่อนคนนี้ไปกับผม ผมก็โล่งใจนิดหน่อย และผมก็ไป ในระหว่างที่ไป ใจผมเต้น ตุบ ตับ อย่างรวดเร็ว ผมขี้กลัวมากๆเลยละ

พอถึงโรงเรียนนี้ เพื่อนที่ไปด้วยเค้าช่วยคุยสิ่งต่างๆให้ผม เพราะถ้าผมไปคุยคงไม่รู้เรื่องแน่เลยละครับ เพื่อนคนนี้เค้าก็ไปหาผู้รับเรื่องทดลองสอน ผมก็พยายามเก็บอาการ แต่มันตื่นกลัวมากๆเลย เพื่อนเค้าก็คุยกับรองผู้อำนวยการได้อย่างดี แต่ปัญหาก็เกิดขึ้น เค้าถามว่า ทางโรงเรียนไม่เห็นได้รับเรื่องว่าจะมีนักศึกษามาทดลองสอนเลยนี่นา เอาละครับ เพื่อนผมก็อึ้งเลย นี่มันเรื่องอะไรกันเนี้ย ไหนครูในคณะก็พูดว่า เค้าติดต่อมาแล้วไม่ใช่หรอ เราก็งงมากๆเลย  แล้วทีนี้ก็โทรเคลียกับเจ้าหน้าที่ ครูในคณะ ผมก็รอเพื่อนนะครับ คุยไปมา เค้าถามว่าใครมาทดลองสอนที่นี่ ก็มีผม แต่ผมไม่กล้าพูด รองผอ.เค้าก็ให้ผมพูด ด้วยความที่ผมเป็นเด็กออทิสติกซื่อๆ ผมก็บอกเค้าหมดเลย เพื่อนพยายามหยิกผมไม่ให้พูด แต่ผมไม่รู้ว่าเรื่องไหนจะต้องพูด เรื่องไหนไม่พูด เค้าก็ดูเหมือนจะมีความสุขนะ ขำผม เพราะผมไม่เคยทำอะไรอย่างนี้มาก่อน เค้าก็บอกว่า ถ้างั้นจะช่วยและกันนะ ส่วนกับผมก็พูดแบบขำๆ เพราะรู้ว่าผมกลัวมากๆเลยละ และก็โกรธมากที่ครูในคณะไม่บอกเค้าละครับ

สุดท้ายผมก็เลยไปหาคณะบดีเพื่อบอกเรื่องราวต่าง ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรนะครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะกลัวถึงไหน ยิ่งต้องไปอยู่โรงเรียนเค้า ผมกลัวทำไม่ได้ละครับ นี่ยังดีนะที่มีเพื่อนกลุ่มอื่นไปด้วย ไม่งั้นผมต้องพูดไม่ถูกแน่เลยละครับ เพื่อนคนนึงในกลุ่มก็ขอโทษเชาว์นะ เพราะเชาว์คุยไม่ได้ ต้องขอโทษจริงๆนะ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทดลองสอนจะทำได้หรือเปล่า