บทพูด จังหวะในการพูด การแสดง ดูดีมากๆเลยค่ะ
จังหวะเล่นมุกยิงใส่กันในนักแสดงรุ่นลูกก็ขำแบบไม่ต้องใช้คำหยาบอะไร ภาษาสวยงามมากๆ ฟังแล้วสบายหู
ตอนตัวละครเขียนจดหมายถึงกัน แล้วมีข้อจำกัดของเวลาคือการรอคอยที่จะได้รับสาร
บทละครสื่อให้รับรู้ถึงเสน่ห์ของการรอในสมัยนั้นได้เป็นอย่างมาก สมัยนั้นคงจะน่าตื่นเต้นน่าดูเมื่อมีจดหมายมาถึงในแต่ละครั้ง
นึกแล้วคงจะต่างจากสมัยนี้ที่สื่อสารกันรวดเร็วทันใจจนผู้คนหลงลืมเสน่ห์แห่งการรอคอย
ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าไม่อึดอัด นอกเสียจากตอนที่ท่านหญิงแผ่รัศมีเท่านั้นแหละค่ะ

ปล.ดูไปดูมาแล้วหิวมากเลย มีของกินแทบทุกตอน