ตอนเรียนจบใหม่ๆ ผมก็คงเหมือนหลายๆคนครับ คือ อยากเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
อยากเขยิบตัวเองไปอยู่ในจุดที่มีเกียรติมีตำแหน่งดีๆ ได้พบปะผู้คน ได้สร้างคอนเนคชั่น หรือ สร้างเงินทองให้ตัวเอง
แต่เมื่อดิ้นรนจนไปอยู่ในจุดนั้นได้แล้ว ไฟและพลังมันกลับหดหายไปยังไงก็ไม่รู้  
สิ่งที่เคยคิดว่าจะทำนั้นนี้ กลับเบื่อหน่ายไม่อยากทำ
และรู้สึกว่าทำไมเวลาเราอยู่กับแฟน ได้ไปเที่ยวกัน ได้กินข้าวด้วยกัน หรือ กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่ต่างจังหวัด เข้าวัดทำบุญ อะไรแบบนี้ มันถึงรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
อยากใช้ชีวิตเงียบๆ ไม่อยากถูกวิพากษ์วิจารณ์  อยากกลับไปทำงานในตำแหน่งธรรมดา เช้าไปทำงานเย็นกลับบ้าน แบบไม่ต้องคิดอะไรมากไปวันๆ หรือนี่คือที่เขาเรียกว่า Mid-life crisis ครับ

ปล. คงลาออกไม่ได้ เพราะไม่มีแววในการทำธุรกิจของตัวเองเลย และเงินสะสมก็คงไม่พอ