เมื่อวานนี้เพลินกับการเปิดสายรหัส เฮฮาปาจิงโกะกันไป วันนี้ตื่นมาต้องพบกับความจริงที่ว่า .. พรุ่งนี้ก็สอบ!!! (อีกแล้ว)
ถึงแม้จะไม่ได้เป็นการสอบครั้งแรก แต่ทุกครั้งที่สอบมันก็มีความรู้สึกไม่ต่างกันเลยย รู้สึกว่า ไอ้เรื่องที่อ.สอนๆ มา มันไม่เคยเข้าสมองเราเลยน่ะสิ (-,.-) เป็นความโชคดีที่วันนี้ไม่มีเรียนเช้า แต่!!! เราก็เพิ่งค้นพบว่าวิชาภาคบ่ายนี้มีการบ้าน !! OMG ลืมไปได้อย่างไรกัน ต้องทำยังไงล่ะ?? ก็รีบปั่นสิฮะ .. ปั่นๆๆ สุดท้าย .. อ.บอก "ไม่ต้องส่งนะคะ นิสิต เอาไว้อ่านทบทวนก่อนสอบ" เราก็แบบว่า (คิดในใจ) 'เอิ่มมมม' แล้วนี่ที่เรามานั่งปั่นๆๆ ก็เพื่อที่ว่าไปทบทวนจ่ะ ไม่ต้องส่งจ่ะ .. อืม จ่ะ

ความซวยยังไม่หมดเท่านั้น! เลิกคลาสปุ๊ป ฝนเทปั๊ป ร่มก็ไม่มี จ่ะ! ซวยจ่ะ! แล้วทำยังไงล่ะ ก็ต้องรอให้ฝนซาสิเนอะ (ถ้ารอให้หยุดตอนนี้คงอยู่ที่อาคารเรียน ฝนยังไม่หยุดเลย) นั่นยังไม่ซวยเท่าไร ขึ้นห้องมาช้ำใจยิ่งกว่า .. ผ้าที่เพิ่งซักเมื่อเช้า มีคนใจดีมาซักให้เราใหม่ .. เปียกชุ่มเลย ..เหมือนเพิ่งเอาออกจากกะละมัง แถมยังไม่บิดผ้าด้วยนะ .. เอิ่ม ฝนสาดคะ ฝนสาด โอ้ บร๊ะเจ้าาาา มันคือความซวย   

#ไว้อาลัยแด่ความซวย