จากกระทู้ พระไตรปิฎก 91 เล่ม....อันตราย
http://ppantip.com/topic/30766357/comment62
ที่มีข้อความบางช่างที่ปรากฎในพระไตรปิฎก 91 เล่มนั้น ....... ทำลายความบริสุทธิ์ของพระไตรปิฎกฉบับเดิม
-บิดเบือนคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
-ดูหมิ่น และกล่าวหาว่า พระพุทธองค์พูดไม่จริง
.
และผมก็ได้พิสูจน์ไว้อย่างชัดเจนโดยเอาหลักฐานจากพระไตรปิฎกฉบับแท้
มายืนยันว่า ข้อความในพระไตรปิฎก91 เล่ม..... บิดเบือนพระธรรมจริง
ปรากฎว่าได้มีหลายท่านเข้ามาชี้แจงว่า บทวิพากย์วิจารณ์ที่เอามาใส่เพิ่มเติมนั้น มาจาก .....อรรถกถา
และผู้แต่งอรรถกถานั้น เป็นพระพุทธโฆษาจารย์ ผู้รจนาคัมภีร์พระวิสุทธิมัคค์
ผมจีงแย้งว่า ไม่น่าจะเป็นพระพุทธโฆษาจารย์ ผู้รจนาพระคัมภีร์เนื่องจากผมเองก็ได้อ่านพระคัมภีร์วิสุทธิมัคค์
และอรรถกถาที่ท่านเขียนในพระอภิธรรมปิฎก นั้นท่านเคารพในพระพุทธเจ้ามากที่สุด
ไม่เคยกล่าวอะไรขัดแย้งในพระธรรมเลย
ผมจึงขอพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของท่านพระพุทธโฆษาจารย์ด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้
1. ในเรื่องมหาสติปัฏฐานที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนในพระไตรปิฎกฉบับแท้นี้ พระองค์ตรัสสอนเรียงลำดับมาตั้งแต่กายานุปัสนาสติปัฏฐาน
ไล่ลงมาถึง ธรรมนุปัสนาสติปัฏฐาน ซึ่ง อริยสัจ๔ เป็นบทสุดท้าย
แต่ในพระไตรปิฎก91 เล่ม ขณะบรรยาย อานาปานะสติ กำหนดลมหายใจเข้าออก
อยู่ดีๆ ไม่ปี่ไม่มีขลุ่ย ก็ยัดเอา ข้อความอริยสัจ๔ ( อันเป็นเท็จ ) มาใส่ ทั้งๆที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรเลย
แบบนี้ถือว่า ไม่มีกาละเทสะ ซึ่งไม่ใช่ วิสัยนักปราชญ์แบบท่านพระพุทธโฆษาจารย์
นอกจากนี้ ยังเอาข้อความ อริยสัจ๔( อันเป็นเท็จนี้ ) ยัดไปใส่แทบทุกบท ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องราวที่พระองค์แสดงธรรมในขณะนั้น
2. การพูดจาดูหมิ่นเมื่อพระพุทธเจ้าแสดงธรรม โดย กล่าวว่า ...ขนาดสัตว์เดรฉานอย่างสุนัขยังรู้
และเขียนว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้หมายความอย่างที่ตรัส นั้น ที่ปรากฎในพระไตรปิฎก 91 เล่มนั้น
พระพุทธโฆษาจารย์ นั้นกล่าวยกย่องพระมหากรุณาธิคุณของพระศาสดาไว้มาก เช่นในพุทธานุสสติ จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเขียนเช่นนั้น
อีกทั้ง คำกล่าวอ้าง ที่จะไป....เห็นต่างจากพระพุทธเจ้า ยิ่งเป็นไปไม่ได้ สำหรับอริยสาวกอย่างท่าน
เพราะว่าแม้แต่สาวกทั่วไปยังไม่กล้าล่วงก้าว
3. อรรถกถา ที่เขียนเรื่องนี้ เขียนว่า.....ท่านกล่าวไว้ในคัมภีร์วิสุทธิมรรคแล้วทั้งสิ้น
แสดงว่า คนเขียนอรรถกถาไม่ใช่ พระพุทธโฆษาจารย์
เพราะว่า ท่านพระพุทธโฆษาจารย์ เขียนไว้ในพระคัมภีร์วิสุทธิมัคค์ ไว้ว่า
สัมมาสติ คืิอ ....ปฏิบัติในสติปัฏฐานทั้ง4 คือ มรรค
ซึ่งตรงกับสิ่งที่ผมได้ ยกเอาพระไตรปิฎกมาพิสูจน์ไว้ให้เห็นชัดเจน ในกระทู้
http://ppantip.com/topic/30766357/comment62
ดังนั้น ข้อคววามที่ปรากฎในพระไตรปิฎก 91 เล่มว่า...... สติที่กำหนดลมอัสาสะปัสสาสะเป็นอารมณ์เป็นทุกขสัจ..... เป็นเท็จ
คำที่อ้างว่า อรรถกถา คือ พระพุทธโฆษาจารย์ ที่เขียนคำวิพากย์วิจารณ์ดังกล่าว จึงไม่เป็นความจริง
เพราะเป็นท่านก็มีความเห็นเช่นเดียวกับสิ่งที่พระศาสดาตรัสไว้ตรงตามพระไตรปิฎกฉบับแท้
ซึ่งตรงกันข้ามกับพระไตรปิฎก 91 เล่ม ที่บิดเบือนพระธรรม
จึงเป็นการโยนความผิดให้พระพุทธโฆษาจารย์ .... หรือเปล่า ?
และ...อรรถกถา ก็หมดความน่าเชื่อถือไปแล้ว
พระไตรปิฎก 91 เล่ม....อันตราย และ อรรถกถา...ปลอม
ที่มีข้อความบางช่างที่ปรากฎในพระไตรปิฎก 91 เล่มนั้น ....... ทำลายความบริสุทธิ์ของพระไตรปิฎกฉบับเดิม
-บิดเบือนคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
-ดูหมิ่น และกล่าวหาว่า พระพุทธองค์พูดไม่จริง
.
และผมก็ได้พิสูจน์ไว้อย่างชัดเจนโดยเอาหลักฐานจากพระไตรปิฎกฉบับแท้
มายืนยันว่า ข้อความในพระไตรปิฎก91 เล่ม..... บิดเบือนพระธรรมจริง
ปรากฎว่าได้มีหลายท่านเข้ามาชี้แจงว่า บทวิพากย์วิจารณ์ที่เอามาใส่เพิ่มเติมนั้น มาจาก .....อรรถกถา
และผู้แต่งอรรถกถานั้น เป็นพระพุทธโฆษาจารย์ ผู้รจนาคัมภีร์พระวิสุทธิมัคค์
ผมจีงแย้งว่า ไม่น่าจะเป็นพระพุทธโฆษาจารย์ ผู้รจนาพระคัมภีร์เนื่องจากผมเองก็ได้อ่านพระคัมภีร์วิสุทธิมัคค์
และอรรถกถาที่ท่านเขียนในพระอภิธรรมปิฎก นั้นท่านเคารพในพระพุทธเจ้ามากที่สุด
ไม่เคยกล่าวอะไรขัดแย้งในพระธรรมเลย
ผมจึงขอพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของท่านพระพุทธโฆษาจารย์ด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้
1. ในเรื่องมหาสติปัฏฐานที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนในพระไตรปิฎกฉบับแท้นี้ พระองค์ตรัสสอนเรียงลำดับมาตั้งแต่กายานุปัสนาสติปัฏฐาน
ไล่ลงมาถึง ธรรมนุปัสนาสติปัฏฐาน ซึ่ง อริยสัจ๔ เป็นบทสุดท้าย
แต่ในพระไตรปิฎก91 เล่ม ขณะบรรยาย อานาปานะสติ กำหนดลมหายใจเข้าออก
อยู่ดีๆ ไม่ปี่ไม่มีขลุ่ย ก็ยัดเอา ข้อความอริยสัจ๔ ( อันเป็นเท็จ ) มาใส่ ทั้งๆที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรเลย
แบบนี้ถือว่า ไม่มีกาละเทสะ ซึ่งไม่ใช่ วิสัยนักปราชญ์แบบท่านพระพุทธโฆษาจารย์
นอกจากนี้ ยังเอาข้อความ อริยสัจ๔( อันเป็นเท็จนี้ ) ยัดไปใส่แทบทุกบท ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องราวที่พระองค์แสดงธรรมในขณะนั้น
2. การพูดจาดูหมิ่นเมื่อพระพุทธเจ้าแสดงธรรม โดย กล่าวว่า ...ขนาดสัตว์เดรฉานอย่างสุนัขยังรู้
และเขียนว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้หมายความอย่างที่ตรัส นั้น ที่ปรากฎในพระไตรปิฎก 91 เล่มนั้น
พระพุทธโฆษาจารย์ นั้นกล่าวยกย่องพระมหากรุณาธิคุณของพระศาสดาไว้มาก เช่นในพุทธานุสสติ จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเขียนเช่นนั้น
อีกทั้ง คำกล่าวอ้าง ที่จะไป....เห็นต่างจากพระพุทธเจ้า ยิ่งเป็นไปไม่ได้ สำหรับอริยสาวกอย่างท่าน
เพราะว่าแม้แต่สาวกทั่วไปยังไม่กล้าล่วงก้าว
3. อรรถกถา ที่เขียนเรื่องนี้ เขียนว่า.....ท่านกล่าวไว้ในคัมภีร์วิสุทธิมรรคแล้วทั้งสิ้น
แสดงว่า คนเขียนอรรถกถาไม่ใช่ พระพุทธโฆษาจารย์
เพราะว่า ท่านพระพุทธโฆษาจารย์ เขียนไว้ในพระคัมภีร์วิสุทธิมัคค์ ไว้ว่า
สัมมาสติ คืิอ ....ปฏิบัติในสติปัฏฐานทั้ง4 คือ มรรค
ซึ่งตรงกับสิ่งที่ผมได้ ยกเอาพระไตรปิฎกมาพิสูจน์ไว้ให้เห็นชัดเจน ในกระทู้ http://ppantip.com/topic/30766357/comment62
ดังนั้น ข้อคววามที่ปรากฎในพระไตรปิฎก 91 เล่มว่า...... สติที่กำหนดลมอัสาสะปัสสาสะเป็นอารมณ์เป็นทุกขสัจ..... เป็นเท็จ
คำที่อ้างว่า อรรถกถา คือ พระพุทธโฆษาจารย์ ที่เขียนคำวิพากย์วิจารณ์ดังกล่าว จึงไม่เป็นความจริง
เพราะเป็นท่านก็มีความเห็นเช่นเดียวกับสิ่งที่พระศาสดาตรัสไว้ตรงตามพระไตรปิฎกฉบับแท้
ซึ่งตรงกันข้ามกับพระไตรปิฎก 91 เล่ม ที่บิดเบือนพระธรรม
จึงเป็นการโยนความผิดให้พระพุทธโฆษาจารย์ .... หรือเปล่า ?
และ...อรรถกถา ก็หมดความน่าเชื่อถือไปแล้ว