ว่าง ๆ ผมก็นั่งจัดระเบียบความคิด นั่งลบข้อมูลออกจากสมอง
ลบไปลบมา ก็ย้อนไปถึง ปีสองปีที่แล้ว ผมไปเที่ยวเกาะช้าง...

ระหว่างเที่ยวอยู่บนเกาะ ผมก็แวะชิมกาแฟ ชิมอาหารอะไรไปเรื่อยเปื่อย
มาถึงร้านกาแฟร้านใหญ่ แถวหาดทรายขาว ติดถนน และใกล้ ๆ ก็มีร้านค้ามากมาย
ติดแอร์เย็นฉ่ำ...

ลูกค้าสาวสวย ชุดเที่ยวทะเล หมวกปีกใบใหญ่ ผ้าแขวน ผ้าคาด แว่นกันแดด กางเกงเสมอหู เสื้อลายจุด ดำ-ขาว สายเดี่ยว
เดินเข้าร้านมาอย่างกับนางแบบบนเวที เธอมาสั่งกาแฟ... พร้อมเพื่อนสาวหล่อของเธอ


ลูกค้า : น้องคะ คาปูชิโน่เย็น 1 แก้วค่ะ หวานน้อย...
พนักงาน : ค่ะ คาปู หวานน้อย ได้แล้วค่ะ 85 บาทค่ะ

ลูกค้าสาวคนนั้น รับของจ่ายเงิน และเดินดูดกาแฟออกไป สักพักเธอเดินกลับเข้ามาพร้อมเพื่อนสาวและเปิดฉาก...

ลูกค้า : น้องคะ มีนมสดเย็น มั้ยคะ ขอแก้วนึง คือจะเอามาเติมกาแฟ เพราะมันหวานมากเลย
พนักงาน : ที่พี่สั่งหนูก็ลดน้ำตาลไปครึ่งนึงจากที่ใส่ปกตินะคะ
ลูกค้า : มันหวานมากเลยค่ะน้อง พี่กินไม่ได้ มันหวาน.... (ผมชำเลืองดู ก็เห็นว่า กาแฟพร่องไปเกินครึ่งแก้วแล้ว)
พนักงาน : งั้นเดี๋ยวหนูเติมนมให้ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ลูกค้า : พี่เติมเองดีกว่าค่ะ น้องเอานมให้พี่ เดี๋ยวพี่เติมเอง....
พนักงาน : ได้ค่ะ หน้าเจื่อน ๆ พร้อมส่งนมสด แก้วเล็ก เต็มแก้วให้สาวสวยคนนั้น

และเธอก็เดินออกจาร้านไปพร้อมกับสีหน้าของผู้ชนะ....

ตอนนั้น ผมไม่เอะใจสักนิด คิดว่าพนักงานอาจจะทำผิด เติมน้ำตาลพลาด อะไรก็สุดแท้แต่
ถ้าผมไม่เดินออกไปซื้อโรตีกล้วย และพบว่า

สาวสวยผู้นั้น ยังคงดูดกาแฟหวานน้อยของเธอ จนหมดแก้ว โดยมีสาวหล่อคอยถือแก้วนมสดให้ โดยที่นมในแก้ว ยังมีปริมาณเท่ากับที่
ได้รับไปจากพนักงาน (ซึ่งผมคิดว่าผมจำได้ล่ะนะ) และเมื่อกาแฟหมดแล้ว สาวหล่อก็บรรจงเติมนมสดลงไปในแก้วกาแฟ
ให้เพื่อนสาวของเธอได้ดูดต่ออย่างมีความสุข


ผมยิ้มมุมปาก กระแอมหัวเราะ ออกมาสักนิดนึง  พลางนึกในใจ....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ชาตินี้ Goo จะไม่เปิดร้านกาแฟเด็ดขาด......




จบแล้วล่ะเนาะ