หยดเลือดรวมกับหยาดน้ำตาเป็นความเจ็บปวดของเด็กสาวคนหนึ่งที่เกินกว่าจะเยียวยา
ต่อให้ร้องไห้จนเสียน้ำตาไปหลายหยดก็มิอาจล้างเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลได้

หัวใจของเด็กสาวเจ็บปวดเมื่อวันที่ชายหนุ่มคนรักของเธอทำร้ายกัน ความเจ็บปวดในวันนั้นเป็นความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มไม่มีวันเข้าใจ
เด็กสาวในตอนนี้ก็เหมือนกับคนที่ล้ม และต้องลุกเองอย่างหวั่นไหว เธออยากจะถามชายหนุ่มว่าเคยบ้างไหมที่จะยื่นมือเข้ามาให้จับ

"อย่าทิ้งเค้าในยามที่เค้าต้องการเรามากที่สุด"

จนวันหนึ่งชายหนุ่มกลับว่าหาเด็กสาวและบอกว่าพร้อมชดเชยให้กับเธอทุกอย่าง หลังจากที่เขาทิ้งเด็กสาวให้ต้องอยู่กับรอยน้ำตา
แต่เด็กสาวจะไม่ถามว่าเขาอยู่ไหนในวันที่ใจเธออ่อนล้าแต่ต้องการที่พึ่งมากที่สุด แต่มีเพียงคำถามๆ นี้ที่อยากจะถามชายหนุ่ม...

เขาจะชดใช้ยังไงให้คนที่เจ็บปวดจนมีบาดแผลและเสียน้ำตาเพราะความเจ็บปวด
เขาจะชดใช้อะไรให้ใจที่มีบาดแผลต่อให้ชดใช้ไปแค่ไหนก็ไม่อาจเยียวยามันได้
กว่าที่เด็กสาวจะลบเลือนเขาออกไปจากความทรงจำของเธอมันทรมานมากที่สุด
มันคงไม่พอกับหัวใจเธอที่ต้องเจ็บปวด มันสายไปแล้วที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

ต่อให้ชายหนุ่มขอโทษกี่ครั้งหัวใจก็คงว่างเปล่า แก้วที่มันร้าวจะต่อมันคืนเช่นไร ถึงจะต่อให้มันติดยังไงมันก็ไม่เป็นเหมือนเดิม
หัวใจของเด็กสาวมันเจ็บจนเธอร้องไห้ออกมา ชีวิตของเธออยู่เหมือนตายทั้งเป็น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้กลับเป็นเหมือนเดิม