เรื่องของเรื่องคือ  จขกท ไม่ได้จะปรี๊ดแตกอะไรหรอก   แต่มันเซ็ง ๆ กับอะไร ๆ ก็ขาว   เอ้ย  ก็อยากขาวนะ ถ้าเกิดใหม่ได้  ก็อยากขาว

เอ้อ แต่กว่าจะเกิดใหม่  มันใช้วิธีที่ไม่อยากใช้ เลยเลือกที่จะยอมรับ  และพอใจดีกว่า

คือ เราเป็นคนผิวคล้ำ  คล้ำมาก  แม้ว่าใคร ๆ ก็บอกว่า ผิวนี้สีแทน (แทนที่จะขาว)  หรือผิวสีน้ำผึ้ง (น้ำผึ้งไหม้)

เราโดนล้อมาตลอดว่า อีดำตับเป็ด   ขวานฟ้าหน้าดำ   อุทัยเทวี   โดนด่าว่าไปทำนามาหรอ   คนกรุงเทพจริงเปล่า  

เกิดกทม  คนกทม  พ่อเป็นคนอีสาน  แม่เป็นคนเหนือ  แต่ว่าเหนือไปทางอีสาน  งงไหม

พ่อดำ  แม่ผิวคล้ำ ๆ  แต่ไม่ดำเหมือนเรากับพ่อ  แต่ว่าเราได้พ่อมาสิ     ดำมาก   ถึงมากที่สุด ไม่เคยน้อยเนื้อต่ำใจที่เกิดมาดำเลย  

ภูมิใจที่พ่อให้เรามา  ก็ดีกว่า   ผิวเรากระดำกระด่าง  

แต่ล่าสุดนี่ มันมีคนนึง  มาพูดกับเราอยู่นั่นแหละ  

พูดว่า  เมื่อไหร่จะขาววะ  เห็นดำยังไงก็ยังนั้น   นี่ขนาดเป็นคนตจว ยังขาวกว่า แกอีก  

ในเมื่อ  น้ำหวานไม่เคยโต้ตอบ(นามสมมุติ)   ทนไม่ไหวแล้วนะ  

คุณพม่าคะ  เราดำเนี่ย  ไปดำบนพื้นที่ส่วนตัวแกหรือเปล่า   เวลาครี่ หนิ ฉันครี่ลงส้วมนะ ไม่ได้ครี่ลงหน้าบ้านหรือหลังคาบ้านใคร   ไม่อยากขาว  อยากดำ  หนักส่วนไหนแกหรอ     อย่าถามอีกนะเว้ย

พอเค้าเห็นเราตอบโต้  อี้ง งง  ไปเลยคะ  

ว่าเราดำ ดีกว่าว่าเราว่าเมื่อไหร่จะขาว  เพราะมันไม่มีวัน  ดูแลสุดได้แค่นี้แหละ   สาวผิวคล้ำ ขอให้สวยวันสวยคืน  เหมือนสาวผิวขาวเน้อ  ไปแล้ว  ฟิ้ววววว