ปรองดอง หรือ ปรุงเดือด

กระทู้สนทนา


ต้องการไปที่เดียวกัน  แต่ ทางเดินแตกต่างกัน
    สิ่งนั้นคือ  “การปรองดอง”
ประมวลจากสื่อต่าง ๆ ปรากฏว่า  รัฐบาล เห็นว่า  การนิรโทษ    จะเป็นการลดความขัดแย้งที่เกิดในบ้านเมืองมากว่า  7 ปี   ผู้ที่สมควรได้รับการนิรโทษคือ ผู้ที่เป็นเหยื่อของการปราบปราม  หรือ ผู้ที่เป็นเยื่อของความล้มเหลวของการรักษากฎหมาย       ซึ่งหมายความรวมไปถึงต้องมีการนิรโทษ รวมทั้งเหตุการณ์   ไม่ใช่จำเพาะเรื่องใดเรื่องหนึ่ง   ซึ่งหมายรวมถึง ความผิดในคดีอาญาด้วย
    ในส่วน ญาติฝ่ายผู้เสียชีวิตในการณ์สลายการชุมนุมเดือน เมษายน  2553    มีเนื้อหาจะนิรโทษให้แก่   ประชาชนทุกสี  ทุกกลุ่ม  ตั้งแต่ ปี 2549 – 2553     แต่ไม่รวมแกนนำ นปช.   ผู้สั่งการ  และเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติการ ที่ก่อให้เกิดความสูญเสีย  ทั้งการบาดเจ็บและเสียชีวิต
    ในส่วนแนวคิดของฝ่ายค้าน    เห็นว่า  ควรมีการปลดล็อคออกไปทีละส่วน  ๆ  เลือกปลดออกในส่วนที่ ปลดได้ง่าย ๆไปก่อน    กำหนดขอบเขตให้ชัดว่า พฤติกรรมใดบ้างที่ควรนิรโทษกรรมได้     ในกรณีย์ ทำความผิดกฎหมายบ้านเมือง  ไม่ควรเหมารวมว่าเป็นปัญหาการเมือง   โดยตั้งต้นจาก การพยายามช่วยเหลือประชาชนที่เข้าร่วมแสดงความคิดเห็นทางการเมือง   ตามเจตนารมณ์ของ รัฐธรรมนูญในสถานะการณ์ปรกติ
    
    เป็นหน้าที่โดยตรงของรัฐบาล   ที่ต้องสร้างความปรองดองให้เกิดขึ้นให้ได้    โดยไม่ให้เกิดความขัดแย้ง  ความรุนแรงขยายตัวยิ่งขึ้น การจะโยนไปให้เป็นหน้าที่ของฝ่ายค้าน ซึ่ง "ไม่มีน้ำยา" คงไม่ถูกต้องนัก

ผู้เสนอเห็นว่า...............ใครทำสิ่งใดผิดกฎหมายใด     ควรได้รับโทษก่อน   จึงตามมาด้วยการอภัยตามสมควรแก่การณ์  
ส่วนผู้ใดเห็นต่างไปอย่างไร  เชิญตามอัธยาศรัย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่