ตามธรรมดาแล้ว เราทุกคนจะเกิดความเข้าใจว่า "มีเรามาเกิด" แล้วก็ทำให้เกิดความเข้าใจต่อไปอีกว่า "มีเราตาย" แล้วก็จะเข้าใจต่อไปอีกว่า "มีนรกใต้ดิน และ สวรรค์บนฟ้า" เป็นต้น เพื่อมารองรับ"เรา"ที่ตายไป
ถ้ามันมีเรามาเกิด ก็จะเกิดคำถามขึ้นมาว่า ตัวเรานั้นเดิมที่มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร? เพราะถ้าต้องตายก่อน จึงจะเกิดได้ แต่เมื่อไม่มีการเกิดมาก่อน แล้วจะมีการตายได้อย่างไร?
ตามความเป็นจริงนั้น เดิมทีนั้นมนุษย์ทุกคนเมื่อเริ่มเกิดมาจะยังไม่มีความรู้สึกว่ามีตนเอง แต่เมื่อจิตได้รับรู้สิ่งต่างๆของโลกทางตา หู จมูก ลิ้น และกายมากขึ้น ก็จะทำให้เกิดความจำมากขึ้น เมื่อมีความจำมากขึ้น จิตก็จะมีการปรุงแต่งให้เกิดความรู้สึกว่ามีตนเอง(หรือตัวเรา)ขึ้นมา
เมื่อตัวเรานี้ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างถูกต้องให้เกิดปัญญาว่า"แท้จริงมันไม่มีตัวเราอยู่จริง" มันก็จะเกิดความยึดถือว่ามีตัวเราขึ้นมา เมื่อมีความยึดถือ จิตก็จะเป็นทุกข์ แต่ถ้าจิตมีปัญญาเพราะเข้าใจว่า "แท้จริงมันไม่มีตัวเราอยู่จริง" พร้อมทั้งมีสมาธิมาช่วยก็จะทำให้จิตคลายความยึดถือว่ามีตัวเราลง แล้วจิตก็จะไม่เป็นทุกข์หรือมีทุกขฺลดน้อยลง
ตัวเรานั้นเดิมมันมันไม่มีอยู่ก่อน แต่มามีเมื่อถูกปรุงแต่งขึ้น
ถ้ามันมีเรามาเกิด ก็จะเกิดคำถามขึ้นมาว่า ตัวเรานั้นเดิมที่มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร? เพราะถ้าต้องตายก่อน จึงจะเกิดได้ แต่เมื่อไม่มีการเกิดมาก่อน แล้วจะมีการตายได้อย่างไร?
ตามความเป็นจริงนั้น เดิมทีนั้นมนุษย์ทุกคนเมื่อเริ่มเกิดมาจะยังไม่มีความรู้สึกว่ามีตนเอง แต่เมื่อจิตได้รับรู้สิ่งต่างๆของโลกทางตา หู จมูก ลิ้น และกายมากขึ้น ก็จะทำให้เกิดความจำมากขึ้น เมื่อมีความจำมากขึ้น จิตก็จะมีการปรุงแต่งให้เกิดความรู้สึกว่ามีตนเอง(หรือตัวเรา)ขึ้นมา
เมื่อตัวเรานี้ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างถูกต้องให้เกิดปัญญาว่า"แท้จริงมันไม่มีตัวเราอยู่จริง" มันก็จะเกิดความยึดถือว่ามีตัวเราขึ้นมา เมื่อมีความยึดถือ จิตก็จะเป็นทุกข์ แต่ถ้าจิตมีปัญญาเพราะเข้าใจว่า "แท้จริงมันไม่มีตัวเราอยู่จริง" พร้อมทั้งมีสมาธิมาช่วยก็จะทำให้จิตคลายความยึดถือว่ามีตัวเราลง แล้วจิตก็จะไม่เป็นทุกข์หรือมีทุกขฺลดน้อยลง