แฟนเค้ารักผมมาก แต่ทำไมเค้าไม่แคร์ความรู้สึกผมเลย เค้าทำเหมือนว่า เค้าเห็นแต่ความรู้สึกของตัวเอง
พอผมพูดว่าผมรู้สึกยังไง เค้าก็จะปฏิเสธความรู้สึกของผม แล้วพยายามให้ผมยอมรับความรู้สึกเค้า
ผมก็คุยกับเธอว่าผมรู้สึกอึดอัดนะเรื่องนี้ๆ เรามาเปิดใจคุยกันได้ไหม แต่สิ่งที่เธอทำกลับมา
คือการเพิกเฉยและปฏิเสธความรู้สึกผม ในขณะที่ผมยอมพูดเปิดใจกับเธอ จนสุดท้ายผมต้องเป็นคนแบกรับมันเอาไว้
แล้วบางทีมันทำให้ผมไม่กล้าพูดอะไร เธอจะบอกผมว่าผมไม่เคยแคร์ความรู้สึกเธอเลย
ทั้งๆที่ ทุกครั้ง ผมต้องเป็นฝ่ายเก็บกดความรู้สึกผมเอาไว้ และ ยอมทำตามความรู้สึกของเธอ
มีอยู่วันนึง เธอมาบอกกับผมว่า "ขอมีกิ๊กได้ไหม..." ซึ่งคำถามนี้ เธอเคยถามไปแล้วครั้งนึง
ผมก็เคยตอบเธอไปแล้วว่า ผมไม่ให้มี แต่ครั้งนี้ ผมตอบเธอไปว่า "ถ้าตัวต้องการจริงๆ เค้าก็จะไม่ห้ามค่ะ"
คำตอบของคำถามนี้ มันมาจาก ความอึดอัดใจ และ มันทำให้ผมน้อยใจ มันทำให้ผมตอบแบบนั้นไป
และเธอก็บอกผมว่า "เป็นแบบนี้อีกแล้วนะ"
"ตัวถามเค้ารอบที่ 2 แล้วอ่ะ" ผมตอบเธอกลับไป
"ตัวเป็นอะไรอ่ะ บอกตรงๆนะ ถ้าเค้าไม่ฟังซะอย่าง เค้าไม่ถามหรอก" เธอตอบผมกลับมา
"แล้วทำไมต้องมาลองใจเค้าด้วยอ่ะ"
"เค้าไม่ได้ลองใจ แค่อยากให้หวง รู้ไรป่ะ ผู้หญิงอ่ะชอบให้คนที่เรารักหวงที่สุดเลย
มันมีความสุขเวลาที่แฟนเราหวงเรา ใจป่ะ"
ผมเลยถามเธอกลับไปว่า "แล้วความรู้สึกเค้าละคะที่รัก"
เธอตอบผมกลับมาว่า
"ตัวก็เก็บความรู้สึกที่ตัวเองไม่ชอบแล้วยอมๆเค้าบ้าง
จะให้เค้าดีทุกอย่าง เค้าคงไม่มีความสุขหลอก มันฝืนไป"
ผมได้แต่เงียบครับ... มันไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว
ผมเพียงแค่ยกตัวอย่าง "การทะเลาะเล็กๆ" ของเราเท่านั้นครับ
มันเป็นเกือบทุกเรื่อง.. พลอตเดียวกัน แต่ สถานการณ์ต่างกัน
มีอยู่ครั้งนึง ผมโกรธที่เธอ ไม่ฟังอะไรผมเลย ปฏิเสธความรู้สึก และไม่ยอมรับฟัง ในเหตุผลของผม
ผมเลยเดินหนีไปเลย เธอก็ส่งข้อความมาหาผม
"โกรธเป็นคนเดียวใช่ป่ะ ทำไมต้องคอยทำร้ายจิตใจเค้าอยู่เรื่อย
เบื่อหรือรำคาญก็บอกกันตรงๆซิ จะได้จำใส่หัวเอาไว้"
แล้วส่งรูปตอนเธอร้องไห้มาให้ผมดู ว่าเธอเสียใจแค่ไหนที่ผมทำแบบนี้
สุดท้ายผมก็ต้องไปง้อเธอ เพราะผมกับเธอเรากำลังจะเลิกกัน ในระหว่างผมง้อเธอผมร้องไห้ให้เธอไป 2 ครั้ง
และอีกครั้งผมเลือกที่จะยอมรับ "เหตุผลของเธอ" มากกว่า "ความรู้สึกของตัวเอง"
เธอบอกว่า "ทำไมถึงทำแบบนั้น เค้าแค่อยากให้ตัวทำแบบนี้ แบบนั้น (บลา บลา บลา)"
ผมทำได้อย่างเดียวคือ "ทำในสิ่งที่เธออยากให้ผมทำ" แต่มันคาใจมาตลอดเวลา
คือว่าทำไมเธอถึง "ไม่เข้าใจและเห็นใจ ไม่รับฟังผมบ้าง" ทำไมเธอถึงโยนอะไรๆมาให้ผมทนรับไว้ตลอด
พอคืนดีกัน เธอมาถามผมกลับว่า "รู้สึกยังไงที่ทำให้ผู้หญิงร้องไห้" ทั้งๆที่ผมร้องไห้ต่อหน้าเธอ ผมยังไม่ถามเธอแบบนั้นเลยครับ
ผมผิดหรือเปล่าครับ... ที่ผมไม่เข้าใจเธอ... เพื่อนๆว่าผมเห็นแก่ตัวไหมครับ
ไม่ว่าผมจะอีดอัดใจแค่ไหน ผมจะโกรธเธอขนาดไหน สิ่งที่ผมทำคือการพยายาม "ฝืนยิ้ม" และ "เข้าใจเธอ"
แต่มันอึดอัดเหลือเกินครับ ผมเลิกกับเธอไม่ได้ครับ ผมเคยบอกเลิกกับเธอไป 2 ครั้ง แต่ผมทำไม่ได้ซักที
ขอบคุณสำหรับคอมเม้น&สละเวลาอ่านนะครับ
แฟนรักเรา แต่ทำไมไม่แคร์ความรู้สึกกันบ้างเลยครับ
พอผมพูดว่าผมรู้สึกยังไง เค้าก็จะปฏิเสธความรู้สึกของผม แล้วพยายามให้ผมยอมรับความรู้สึกเค้า
ผมก็คุยกับเธอว่าผมรู้สึกอึดอัดนะเรื่องนี้ๆ เรามาเปิดใจคุยกันได้ไหม แต่สิ่งที่เธอทำกลับมา
คือการเพิกเฉยและปฏิเสธความรู้สึกผม ในขณะที่ผมยอมพูดเปิดใจกับเธอ จนสุดท้ายผมต้องเป็นคนแบกรับมันเอาไว้
แล้วบางทีมันทำให้ผมไม่กล้าพูดอะไร เธอจะบอกผมว่าผมไม่เคยแคร์ความรู้สึกเธอเลย
ทั้งๆที่ ทุกครั้ง ผมต้องเป็นฝ่ายเก็บกดความรู้สึกผมเอาไว้ และ ยอมทำตามความรู้สึกของเธอ
มีอยู่วันนึง เธอมาบอกกับผมว่า "ขอมีกิ๊กได้ไหม..." ซึ่งคำถามนี้ เธอเคยถามไปแล้วครั้งนึง
ผมก็เคยตอบเธอไปแล้วว่า ผมไม่ให้มี แต่ครั้งนี้ ผมตอบเธอไปว่า "ถ้าตัวต้องการจริงๆ เค้าก็จะไม่ห้ามค่ะ"
คำตอบของคำถามนี้ มันมาจาก ความอึดอัดใจ และ มันทำให้ผมน้อยใจ มันทำให้ผมตอบแบบนั้นไป
และเธอก็บอกผมว่า "เป็นแบบนี้อีกแล้วนะ"
"ตัวถามเค้ารอบที่ 2 แล้วอ่ะ" ผมตอบเธอกลับไป
"ตัวเป็นอะไรอ่ะ บอกตรงๆนะ ถ้าเค้าไม่ฟังซะอย่าง เค้าไม่ถามหรอก" เธอตอบผมกลับมา
"แล้วทำไมต้องมาลองใจเค้าด้วยอ่ะ"
"เค้าไม่ได้ลองใจ แค่อยากให้หวง รู้ไรป่ะ ผู้หญิงอ่ะชอบให้คนที่เรารักหวงที่สุดเลย
มันมีความสุขเวลาที่แฟนเราหวงเรา ใจป่ะ"
ผมเลยถามเธอกลับไปว่า "แล้วความรู้สึกเค้าละคะที่รัก"
เธอตอบผมกลับมาว่า
"ตัวก็เก็บความรู้สึกที่ตัวเองไม่ชอบแล้วยอมๆเค้าบ้าง
จะให้เค้าดีทุกอย่าง เค้าคงไม่มีความสุขหลอก มันฝืนไป"
ผมได้แต่เงียบครับ... มันไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว
ผมเพียงแค่ยกตัวอย่าง "การทะเลาะเล็กๆ" ของเราเท่านั้นครับ
มันเป็นเกือบทุกเรื่อง.. พลอตเดียวกัน แต่ สถานการณ์ต่างกัน
มีอยู่ครั้งนึง ผมโกรธที่เธอ ไม่ฟังอะไรผมเลย ปฏิเสธความรู้สึก และไม่ยอมรับฟัง ในเหตุผลของผม
ผมเลยเดินหนีไปเลย เธอก็ส่งข้อความมาหาผม
"โกรธเป็นคนเดียวใช่ป่ะ ทำไมต้องคอยทำร้ายจิตใจเค้าอยู่เรื่อย
เบื่อหรือรำคาญก็บอกกันตรงๆซิ จะได้จำใส่หัวเอาไว้"
แล้วส่งรูปตอนเธอร้องไห้มาให้ผมดู ว่าเธอเสียใจแค่ไหนที่ผมทำแบบนี้
สุดท้ายผมก็ต้องไปง้อเธอ เพราะผมกับเธอเรากำลังจะเลิกกัน ในระหว่างผมง้อเธอผมร้องไห้ให้เธอไป 2 ครั้ง
และอีกครั้งผมเลือกที่จะยอมรับ "เหตุผลของเธอ" มากกว่า "ความรู้สึกของตัวเอง"
เธอบอกว่า "ทำไมถึงทำแบบนั้น เค้าแค่อยากให้ตัวทำแบบนี้ แบบนั้น (บลา บลา บลา)"
ผมทำได้อย่างเดียวคือ "ทำในสิ่งที่เธออยากให้ผมทำ" แต่มันคาใจมาตลอดเวลา
คือว่าทำไมเธอถึง "ไม่เข้าใจและเห็นใจ ไม่รับฟังผมบ้าง" ทำไมเธอถึงโยนอะไรๆมาให้ผมทนรับไว้ตลอด
พอคืนดีกัน เธอมาถามผมกลับว่า "รู้สึกยังไงที่ทำให้ผู้หญิงร้องไห้" ทั้งๆที่ผมร้องไห้ต่อหน้าเธอ ผมยังไม่ถามเธอแบบนั้นเลยครับ
ผมผิดหรือเปล่าครับ... ที่ผมไม่เข้าใจเธอ... เพื่อนๆว่าผมเห็นแก่ตัวไหมครับ
ไม่ว่าผมจะอีดอัดใจแค่ไหน ผมจะโกรธเธอขนาดไหน สิ่งที่ผมทำคือการพยายาม "ฝืนยิ้ม" และ "เข้าใจเธอ"
แต่มันอึดอัดเหลือเกินครับ ผมเลิกกับเธอไม่ได้ครับ ผมเคยบอกเลิกกับเธอไป 2 ครั้ง แต่ผมทำไม่ได้ซักที
ขอบคุณสำหรับคอมเม้น&สละเวลาอ่านนะครับ