***เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัว จขกท นะคะ หลังจากเรื่องปู่พ้นไป ก็มีเรื่องของย่าค่ะ ที่เขียนเรื่องทั้งหมดนี้ขึ้น เพราะเราสงสัยค่ะ อยากให้หลายๆคนได้รับรู้ความรู้สึกของเด็กผู้หญิงคนนึง ที่เติบโตมากับคำที่หลายๆคนเคยได้ยิน "หลานรัก...หลานชัง" ค่ะ***
คุณเคยฝันเห็นใครสักคนบ่อยๆ ทั้งๆที่ในชีวิตจริงไม่เคยเจอกันเลยมั้ยคะ?
ตั้งแต่วัยเด็ก เราเติบโตมากับคำพูดของคนรอบตัวที่บอกว่า "เสียดายนะ โบว์มันเกิดมาช้าไปหน่อย" แน่นอนว่าในตอนนั้นเราไม่เข้าใจ รวมทั้งเราไม่สนใจด้วย จนกระทั้่งเติบโตขึ้นมา ก็เริ่มคิด โดยเอาเหตุการณ์บางอย่างที่เราไม่เคยบอกใครมาปะติดประต่อร่วมด้วย จนวันนึงเราหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ เราเลยไปถามพ่อ เราเลือกที่จะเริ่มคำถามโดยการเล่าอะไรบางอย่างให้พ่อฟัง.... "ป๋ารู้มั้ย ตั้งแต่โบว์จำความได้จนโตมาถึงทุกวันนี้ (ตอนนั้นเราเรียนอยู่ ม.3 ค่ะ) โบว์จะฝันถึงผู้ชายคนนึงประจำ ในฝันเราเห็นหน้าผู้ชายคนนี้เลือนลาง แต่ที่จัดเจนในความรู้สึกคือ ผู้ชายคนนี้มาหาเราด้วยรอยยิ้มเสมอ รวมทั้งขนมนมเนย และของเล่นมากมาย ความรู้สึกในความฝันคือเค้าคนนี้เป็นปู่ของเราที่เสียชีวิตไปก่อนที่เราจะเกิด ที่ชัดเจนมากกว่ารอยยิ้มคือผู้ชายคนนี้รักเรามาก ก่อนจากกันเค้าจะกอดและลูบหัวเราเนิ่นนาน แล้วก็จะเดินจากไป..." เมื่อเราเล่าจบ พ่อเราก็น้ำตาซึม แล้วดึงเราเข้าไปกอด ปากก็พร่ำพูดคำเดียวว่าเสียดาย วนซ้ำไปซ้ำมา เราเริ่มตกใจเลยบังคับพ่อให้เล่าสิ่งที่ติดอยู่ในใจออกมา พ่อเล่าว่า "ตั้งแต่ลุง(พี่ชายคนโตของพ่อ) เริ่มมีหลานให้ปู่ ปู่ก็จะพูดกับลูกทุกคนว่าปู่ขอหลานสาวนะ แต่ไม่รู้ด้วยเวรกรรมอะไรของปู่ ทำให้หลานที่คลอดออกมากเป็นผู้ชายหมดเลย 10 คนรวด (ลูกลุง 3 คน / ลูกป้า 3 คน / พี่ชายเรา 1 คน / และลูกของอาอีก 3 คน) พ่อบอกว่าพอลูกๆของปู่เริ่มท้องหลาน ปู่ก็จะไปดูแลอย่างดี พร้อมพูดเสมอว่า ขอให้เป็นผู้หญิงนะ จนกระทั่งปู่เสียไปอย่างสงบ ปู่ก็ไม่เคยได้อุ้มหลานสาวเลย 2-3 ปีหลังจากปู่เสีย เราก็เกิด..."
อาจจะด้วยความผูกพันธ์บางอย่างที่เชื่อมโยงเรากับปู่ไว้ ทำให้หลังจากวันที่พ่อเล่าเรื่องปู่ให้ฟัง เราก็ชอบนั่งมองรูปถ่ายปู่ มองแล้วก็คิดถึง คิดไปถึงคำพูดที่ว่า "เสียดาย โบว์เกิดมาช้าไป.." คิดแล้วก็แอบดุปู่อยู่ในใจ ว่าทำไมปู่ถึงรีบไปสวรรค์จัง รอเราหน่อยก็ไม่ได้ 555
ความสัมพันธ์
คุณเคยฝันเห็นใครสักคนบ่อยๆ ทั้งๆที่ในชีวิตจริงไม่เคยเจอกันเลยมั้ยคะ?
ตั้งแต่วัยเด็ก เราเติบโตมากับคำพูดของคนรอบตัวที่บอกว่า "เสียดายนะ โบว์มันเกิดมาช้าไปหน่อย" แน่นอนว่าในตอนนั้นเราไม่เข้าใจ รวมทั้งเราไม่สนใจด้วย จนกระทั้่งเติบโตขึ้นมา ก็เริ่มคิด โดยเอาเหตุการณ์บางอย่างที่เราไม่เคยบอกใครมาปะติดประต่อร่วมด้วย จนวันนึงเราหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ เราเลยไปถามพ่อ เราเลือกที่จะเริ่มคำถามโดยการเล่าอะไรบางอย่างให้พ่อฟัง.... "ป๋ารู้มั้ย ตั้งแต่โบว์จำความได้จนโตมาถึงทุกวันนี้ (ตอนนั้นเราเรียนอยู่ ม.3 ค่ะ) โบว์จะฝันถึงผู้ชายคนนึงประจำ ในฝันเราเห็นหน้าผู้ชายคนนี้เลือนลาง แต่ที่จัดเจนในความรู้สึกคือ ผู้ชายคนนี้มาหาเราด้วยรอยยิ้มเสมอ รวมทั้งขนมนมเนย และของเล่นมากมาย ความรู้สึกในความฝันคือเค้าคนนี้เป็นปู่ของเราที่เสียชีวิตไปก่อนที่เราจะเกิด ที่ชัดเจนมากกว่ารอยยิ้มคือผู้ชายคนนี้รักเรามาก ก่อนจากกันเค้าจะกอดและลูบหัวเราเนิ่นนาน แล้วก็จะเดินจากไป..." เมื่อเราเล่าจบ พ่อเราก็น้ำตาซึม แล้วดึงเราเข้าไปกอด ปากก็พร่ำพูดคำเดียวว่าเสียดาย วนซ้ำไปซ้ำมา เราเริ่มตกใจเลยบังคับพ่อให้เล่าสิ่งที่ติดอยู่ในใจออกมา พ่อเล่าว่า "ตั้งแต่ลุง(พี่ชายคนโตของพ่อ) เริ่มมีหลานให้ปู่ ปู่ก็จะพูดกับลูกทุกคนว่าปู่ขอหลานสาวนะ แต่ไม่รู้ด้วยเวรกรรมอะไรของปู่ ทำให้หลานที่คลอดออกมากเป็นผู้ชายหมดเลย 10 คนรวด (ลูกลุง 3 คน / ลูกป้า 3 คน / พี่ชายเรา 1 คน / และลูกของอาอีก 3 คน) พ่อบอกว่าพอลูกๆของปู่เริ่มท้องหลาน ปู่ก็จะไปดูแลอย่างดี พร้อมพูดเสมอว่า ขอให้เป็นผู้หญิงนะ จนกระทั่งปู่เสียไปอย่างสงบ ปู่ก็ไม่เคยได้อุ้มหลานสาวเลย 2-3 ปีหลังจากปู่เสีย เราก็เกิด..."
อาจจะด้วยความผูกพันธ์บางอย่างที่เชื่อมโยงเรากับปู่ไว้ ทำให้หลังจากวันที่พ่อเล่าเรื่องปู่ให้ฟัง เราก็ชอบนั่งมองรูปถ่ายปู่ มองแล้วก็คิดถึง คิดไปถึงคำพูดที่ว่า "เสียดาย โบว์เกิดมาช้าไป.." คิดแล้วก็แอบดุปู่อยู่ในใจ ว่าทำไมปู่ถึงรีบไปสวรรค์จัง รอเราหน่อยก็ไม่ได้ 555