ขอแชร์ในมุมมองของผมที่จบ ป.โท เหมือนกันด้านวิศวกรรมนะครับ

ตอนจบใหม่ผมกังวลด้านการขอเงินเดือนมาก มีการตั้งเป้าหมายเงินเดือนรวม ไว้ค่อนข้างสูง ช่วงเเรกผมตั้งไว้ที่ 32-35K ส่วนใหญ่เวลาโดนเรียนสัม ก็จะกรอกว่าอยากได้ 35k เวลาสัมเค้าก็จะถามว่าทำไมถึงอยากได้เงินเดือนเท่านี้ สูงไปไหม เเต่จริงๆในมุมมันเป็เนพียงคำถามวัดกึ๋นในการตอบคำถาม ช่วงเเรกๆผมตอบไปว่า ตามความสามารถเเละวุฒิของเรา ไม่อยากลดเงินเดือน ดูถูกตัวเอง เเน่นอนว่ามันไม่ใช่คำตอบที่เเย่ แต่มันแสดงถึงมุมมองในการทำงานเเละเป้าหมายในการหางานที่ยึดเงินเป็นหลัก หลังอยากจากนั้นผมหาวิธีตอบคำถามเรื่องเงินที่เยอะมาก ผ่านการสัมภาษณ์มากกว่า 5 ครั้งจนมันทำให้ผมเรียกเงินในครั้งสุดท้ายน้อยที่สุดที่เคยเรียกเลย เเละได้ตั้งเป้าหมายใหม่ว่า เราต้องการ บริษัทที่เห็นค่าเราจากความสามารถ โดยที่ผมไม่สนใจเรื่องเงินเลย และเเน่นอนว่าผมเลือกงานนี้จากความชอบของผมเเล้ว

เเละนี่ก็จึงกลายเป็นงานแรกของผมหลังจบปโทครับ ผมมีความสุขกับมันมาก เอนจอย มีหัวหน้าหัวสมัยใหม่ รับฟังทุกข้อคิดเห็น และมองว่าทุกอย่างที่ทำยังไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดและพร้อมจะพัฒนา ผมโคตรมีความสุข พอผมได้เปลี่ยนเป้าหมาย เเต่แน่นอนครับ เงินที่ตามมาก็จะขึ้นกับ บริษัทนั้นเเต่ผมไม่รู้ว่ามันคือความโชคดีไหม แต่เงินตอบเเทนที่ได้กลับมาคือ 40k++ มันทำให้ผมรู้สึกดีหลังจากเปลี่ยนมุมมองชองตัวเอง

อย่างนึงคือเราต้องเตรียมตัวเองกับบริษัทนั้นกับการสัมภาษณ์และการทำงานให้ดีที่สุดที่ทำได้ครับ มันเหนื่อยมากเเน่นอน

ผมอยากเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านจนถึงจุดนี้ว่า เราคงต้องสู้ให้เต็มที่ในยุคที่งานยากอย่าง ยุคโควิด คู่เเข่งจำนวนมากที่ติดค้างมาในแต่ละปี ข้อจำกัดต่างๆของตัวเรา พยายามแก้ไขให้หมด (อาทิเช่น toeic ผมก็สอบจน 800+) ผมจึงคิดว่าความพยายามของทุกคนคงจะมีความหมายขึ้นมานะครับหลังอ่านข้อความของผมนี้ อย่าดูถูกตัวเองและอย่าเอาเปรียบคนอื่น สู้ๆนะครับ