คือเรากับแฟนอยู่กันคนละที่น่ะค่ะ คบกันมาสองปีกว่าแล้ว เมื่อปลายเดือนที่แล้วเรากลับมาบ้าน ส่วนเขายังอยู่ที่นู้นเลยไม่ได้กลับมา ก่อนเราจะกลับมา เขามาหาและทุกอย่างก็ยังดูปกติดี เขาก็ดูรักเราอยู่เหมือนเดิม แต่พอเรากลับมาแล้วเหมือนเรายุ่งมากและไม่ค่อยมีเวลาให้เขา เลยไม่ค่อยได้คุยกัน แต่เขาก็ยังทักมาและสไก้กันบ้างบางเวลา หนึ่งอาทิตย์ก่อนหน้านี้ เขาบอกเลิกเรา คือพูดจริงๆเรางงมากและทำอะไรไม่ถูกเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังคุยกันว่า พอกลับไปจะไปกินเลี้ยงวันเกิดเขาที่ไหนดี เหตุผลของเขาคือ เขาบอกว่าเบื่อที่ต้องแคร์ เราคุยกับเราซ้ำๆเดิมๆทุกวัน เขาอยากมีชีวิตที่อิสระ เขาอยากเป็นเพื่อนกับเราเพราะรู้สึกว่าเราไม่ใช่ แล้วเขาก็รู้ตัวว่าเขารักเราน้อยลงเรื่อยๆ จนเขากลัวว่าวันนึงถ้าหมดรักไป เขากลัวว่าเราจะต้องเจ็บกว่าเดิม เพราะถึงตอนนั้นเขาคงไม่แคร์เราแล้ว ตอนแรกเราก็พยายามยื้อเขา บอกเขาว่ามันเป็นเพราะว่าเราห่างกัน เขาเลยรู้สึกอย่างนี้ เพราะทุกครั้งที่อยู่ไกลกันแล้วเขาไม่มีอะไรทำ เขาก็จะเป็นแบบนี้ มาพูดประมานว่า เขารู้สึกเฉยๆ ไม่รู้สึกคิดถึงกัน เราก็นึกว่ามันจะเหมือนครั้งที่ผ่านมา แต่ครั้งนี้เหมือนเขาอยากจะไปจริงๆ อะไรก็รั้งไม่อยู่ เราไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้ แต่บอกตามตรง เราก็รุ้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่น่าเบื่อเหมือนกันการที่คุยอะไรซ้ำๆเดิมๆ แต่เราไม่ได้ยากเลิกกับเขา เรายังคิดถึงเขาอยู่ เราเลยให้เวลาเขาไปอาทิตย์นึง แล้วเมื่อวานเขาได้ข่าวมาจากเพื่อนว่าเราไม่สบาย เขาเลยทักมาถามว่าเป็นอะไรมากป่าว เราก็ถือโอกาสบอกเลิกเขาไป เราบอกเขาว่า เราไม่ได้รักเขาแล้วเหมือนกัน แต่ความจริงเรายังเป็นห่วงและคิดถึงเขาอยู่ เราทำเพราะจะได้ให้มันจบๆไป ยื้อไปเหมือนก็จะยิ่งเห็นด้านแย่ของเขาและทำให้เราเจ็บกว่าเดิม แต่เราก็ยังไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะเขาอยู่คนเดียวเขาเลยฟุ้งซ่าน หรือเป็นอย่างที่เขาพูดว่าเขาคิดดีแล้ว และอยากหยุดมันแค่นี้จริงๆ